Όμως, τώρα, ας περάσουμε στο πιο ευχάριστο μέρος του ρόλου μου σήμερα. (σκηνή εκτυλίσσεται στην Κόλαση κατά τη διάρκεια του ετήσιου δείπνου της Σχολής Εκπαίδευσης Πειραστών που πραγματοποιείται προς τιμήν των νέων Δαιμόνων. Ο Πρόεδρος της σχολής Δρ. Slubgob, μόλις έχει ευχηθεί στην υγειά των προσκεκλημένων. Ο Screwtape, επίτιμος καλεσμένος, παίρνει το λόγο).  Έπεσε σε μένα ο κλήρος να κάνω πρόποση εκ μέρους όλων των προσκεκλημένων, την υγειά του ΠροέδρουSlubgob και της Σχολής Εκπαίδευσης Πειραστών.  Γεμίστε τα ποτήρια σας λοιπόν. Μα, τι είναι αυτό που βλέπω; Τι είναι αυτό το περίφημο άρωμα κρασιού που οσμίζομαι; Δεν μπορεί! Κύριε Πρόεδρε, παίρνω πίσω όλα τα βαριά λόγια που είπα σχετικά με το αποψινό  τραπέζι.  Βλέπω και οσμίζομαι, πως ακόμα και σε χαλεπούς καιρούς το κελάρι της Σχολής έχει ακόμα μερικές ντουζίνες από την καλή σοδειά Φαρισαϊκός Οίνος. Λοιπόν, λοιπόν. Αυτό μου θυμίζει τον παλιό καλό καιρό.  Κρατήστε το ποτήρι κοντά στη μύτη σας για μια στιγμή, ευγενικοί μου δαίμονες.  Κοιτάξτε το στο φως. Παρατηρήστε αυτές τις πύρινες δέσμες φωτός που σπαρταράνε και περιπλέκονται στο μαύρο κέντρο του, σαν να ανταγωνίζονται. Πράγματι! Ξέρετε πως  φτιάχνεται το χαρμάνι από το οποίο προέρχεται αυτό το κρασί; Διαφορετικοί τύποι Φαρισαίων έχουν τρυγηθεί, και αφού πατηθούν, αφήνονται να ζυμωθούν μαζί για να παραχθεί η λεπτή του γεύση. Τύποι που ήταν οι πιο ανταγωνιστικοί μεταξύ τους στη γη. Από τη μια όλο κανόνες, λείψανα και ροζάρια. Από την άλλη μουντά ρούχα, ψυχρά πρόσωπα και στενόμυαλες συντηρητικές αποχές από το κρασί τα χαρτιά ή το θέατρο.  Και οι δύο τύποι, αυτό που είχαν κοινό μεταξύ τους, ήταν η αυτοδικαίωσή τους και η σχεδόν άπειρη απόσταση ανάμεσα στην πραγματική τους στάση  και σε οτιδήποτε ο Εχθρός στην πραγματικότητα είναι ή προστάζει. Ο Φθόνος προς τις άλλες θρησκείες ήταν το αληθινό και ζωντανό δόγμα τους.  Η συκοφάντηση ήταν το ευαγγέλιό τους και η κατασπίλωση η λιτανεία τους.  Πόσο μισούσαν ο ένας τον άλλο εκεί πάνω στη γη που έλαμπε ο ήλιος!  Πόσο πολύ περισσότερο μισούνε ο ένας τον άλλο τώρα που είναι για πάντα αναμεμιγμένοι και συνάμα άσπονδοι εχθροί. Η έκπληξή τους, η απέχθειά τους, κατά τη μίξη, η σήψη της αιώνιας αμετανόητης έχθρας τους καθώς περνάνε από το πνευματικό πεπτικό μας σύστημα, θα λειτουργήσει σαν φωτιά. Μαύρη φωτιά. Τα είπαμε όλα φίλοι μου. Θα είναι μια μαύρη μέρα για μας αν ποτέ εξαφανιστεί από τη γη αυτό που οι  αποκαλούν θρησκεία. Μπορεί ακόμα να μας στέλνει τις αληθινά απολαυστικές αμαρτίες. Το εκλεκτό λουλούδι της ανοσιότητας μπορεί να φυτρώσει μόνο πλάι στην περιοχή του οσίου. Πουθενά δεν είναι ο πειρασμός μας πιο πετυχημένος απ’ ό,τι είναι στα σκαλιά του θυσιαστηρίου!

Απειλές μου, Αίσχη μου, Αγκάθια μου, Σκιές μου και ευγενικοί δαίμονες: η πρόποση –στον Πρόεδρο της Σχολής !

C. S. LEWIS «ΜΙΑ ΠΡΟΠΟΣΗ ΣΕ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙ» Εκδόσεις ΙΩΝΑΣ