Ὅταν σὲ ἀτενίζω, Κύριε Ίησοῦ, δἐν νοιώθω πιὰ τὴν ἀνάγκη νὰ σὲ ρωτήσω.  Οὔτε νὰ πάρω ἀπαντήσεις σὲ ίδιαίτερα προβλήματα.  Τὸ  πρόσωπό σου, ἡ μορφή σου, εἶναι ἡ ἀπόλυτα ἰκανοποιητικὴ καὶ ὁλοκληρωμένη ἀπάντηση.  Ὅταν στηλώνω τἀ μάτια μου σὲ σένα, τὂ πᾶν μοῦ ἀποκαλύπτεται μέσα στὴν μορφή σου. Ἴσως μὲ κάποια ἀσάφεια, πάντως μὲ πολλὴ δύναμη.  Ἀκόμη κι αὐτὴ ἡ ἀσάφεια (ποὺ εἶναι ἀδύνατο νὰ ὐπερνικηθῆ λόγῳ τῆς διαφορᾶς μας, λόγῳ τῆς ἀδυναμίας μου) ἀποτελεῖ  συχνὰ γιὰ μένα κάτι ποὺ ἔχει  ἐκθαμβωτική σαφήνεια καὶ καθαρότητα.  Κάθε φορὰ ποὺ ἔχω τὸ αἰσθημα ὅτι ἐπέτυχα μιὰ καθαρὴ θέα τοῦ προσώπου σου τὰ πάντα γίνονται γιἀ μένα ὁλοκάθαρα καὶ ὀλόφωτα.

       Ὀ λόγος σου, Ἰησοῦ, δἐν εἶναι σχόλιο στὴ μεταξύ μας σχέση.  Ὀ λόγος σου γεννᾶ τὴ σχέση αὐτὴ.  Δὲν μὲ πληροφορεῖ ἁπλῶς γιὰ τὸ γεγονός τοῦ Χριστοῦ.  Δημιουργεῖ μιἀ ζωντανὴ ἐπαφή μὲ τὸ γεγονὸς αὐτό.  Ἀποτελεῖ τὴν εἰσβολὴ τοῦ θεϊκοῦ τούτου γεγονότος στὴ ζωή μου.

      Κάθε λόγος τοῦ Ἰησοῦ εἶναι μιὰ διακήρυξη τῆς χάριτός του.  Ἐν τῷ Ἰησοῦ, ἀκόμη καὶ στὶς πιὸ μικρὲς εὐκαιρίες τῆς καθημερινότηος, μιλάει πάντα  ὁ Λυτρωτής.  Ἠ σκιά τοῦ σταυρῦ ποὺ πέφτει σὲ ὅλα τἂ πράγματα.  Λάθος: ὁ ἥλιος τοῦ σταυροῦ.

 

J E S U S,  Simles regards sur le Sauveur,Belgique 1960

Ἰ η σ ο ῦ ς, ἀτενίζοντας τὸν Σωτῆρα. Γραμμένο ἀπὸ ἕνα μοναχὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς,  Ἐκδόσεις Δόμος