Τελικά η αγάπη θα είναι ο κριτής. Η χριστιανική αγάπη είναι η «δυνατή αδυνατότητα» να βλέπω το Χριστό στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός…

Αληθινά τί άλλο είναι  αγάπη παρά αυτή η μυστηριώδης δύναμη που ξεπερνάει το τυχαίο και το εξωτερικό στον «άλλο» - ξεπερνάει δηλαδή την εξωτερική του εμφάνιση, την κοινωνική του θέση, την εθνική του καταγωγή, τη διανοητική του ικανότητα-  και φτάνει στην ψυχή του, τη μοναδική και μοναδικά προσωπική «ρίζα» τη ανθρώπινης ύπαρξης, το αληθινό κομμάτι του θεού μέσα του…

…«εν φυλακή ήμην…» . Αυτό το «ήμην» αρκεί σε μας για να γνωρίζουμε πως κάθε πρόσωπο  είναι το αντικείμενο της αποκάλυψης και της αγάπης του Θεού, και πως κάθε πρόσωπο μου έχει δοθεί ως δυνατότητα εκπλήρωσης του ίδιου  του εαυτού μου μέσα από τη θεία, αναζωογονητική και λυτρωτική αγάπη.

Alexander Schmemann

 

^{Τον  νεώτερο υιό της παραβολής (Λουκ. 15, 11-32) τον σώζει η αίσθηση που έχει ότι είναι υιός του Πατέρα. Αισθάνεται και εκφράζεται μ’ αυτή την ορολογία. Ζει σ’ αυτόν τον οικογενειακό χώρο.  Γι αυτό λέει: «Πάτερ, δός μοι…»}

^{Του έδωσε το κομμάτι που ζητούσε.  Αλλά το κομμάτι αυτό αποκομμένο από το σύνολο της αληθείας της αμπέλου της ζωής δεν μπορεί να ζήσει, να καρποφορήσει…}

^{Το κομμάτι αυτό, όταν το παίρνουμε δυναστικά, αντάρτικα –όπως και όταν θέλουμε- δεν μας οδηγεί, δεν μας φέρνει στη ζωή, στον παράδεισο, αλλά στην απόγνωση και καταστροφή. Αυτό που συνάγομε με το επαναστατικό θέλημά μας –«συναγαγών άπαντα»- το σκορπίζομε ασώτως –«διεσκόρπισε την ουσίαν αυτού ζών ασώτεως» (α-σωτηρία, α-σώον, μισερά, αμαρτωλά, εκτός Θεού, σε παρά φύσιν κατάσταση).}

^{Μαραίνεται και ξηραίνεται σύντομα. Σκορπίζεται. Τελειώνει σε μια κατάσταση στείρα, όπου χωρίζεται η ζωή από την πνευματική ζωή. Σε μια κατάσταση που δεν έχει φως, καρποφορία, συνέχεια για τον άνθρωπο. ‘Οπου τα πάντα μυρίζουν φθορά και είναι θάνατος.}

^{Μέσα στο πυρ της πραγματικότητας φανερώθηκε, το ψεύτικο, το απατηλό, που χάνεται και φεύγει…}

^{Μας  αφήνει μόνους, έρημους και νηστικούς σε χώρα αλλοδαπή, όπου τα πάντα ξοδεύονται χωρίς να ανανεώνονται –«δαπανήσαντος  αυτού τα πάντα»}

^{Αρχιμ. Βασίλειος Ιβηρίτης"Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ"}

 

 Ταπεινοφροσύνη : Πάνω απ' όλα είναι η νίκη της αλήθειας μέσα μας, η απομάκρυνση του ψεύδους μέσα στο οποίο συνήθως ζούμε. Μόνη η ταπεινοφροσύνη είναι άξια της αλήθειας' μόνο μ' αυτή δηλαδή μπορεί κανείς να δει και να δεχτεί τα πράγματα όπως είναι και έτσι να δει το Θεό, το μεγαλείο Του, την καλωσύνη Του και την αγάπη Του στο καθετί. Να γιατί, όπως ξέρουμε, ο Θεός "υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν".

Alexander Schmemann

 Η Ευχαριστία είναι η είσοδος της Εκκλησίας στη χαρά του Κυρίου της. Και το μπάσιμο στη χαρά αυτή, ώστε να μαρτυρήσεις για λογαριασμό της στον κόσμο, είναι αληθινά η καθαυτό κλήση (the very calling)  της Εκκλησίας, η ουσιαστική λειτουργία της, το μυστήριο (sacrament)  με το οποίο η Εκκλησία "γίνεται αυτό που είναι".

Alexander Schmemann