Η μάσκα που "σώζει" τα πρόσωπα

 ΠΗΓΗ : enoriako.info/ κορονοϊός , επιδημία , λατρεία , ασθένεια , ναός , μαρτύριο , Θεία Λειτουργία , Εκκλησιαστικά - Λειτουργικά , αγάπη Θεϊκή , συνωμοσιολογία

 Δημιουργήθηκε : 26 Νοεμβρίου 2020

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Η μάσκα, που “σώζει” τα πρόσωπα. Ναι, αγαπητοί μου αδελφοί, παντού πλέον θα χρειάζεται να φοράμε μάσκα στο πρόσωπό μας. Η διάδοση της γνωστής επικίνδυνης ίωσης το κάνει απαραίτητο. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι τεχνικό θέμα, χωρίς κανένα πνευματικό συνεπαγόμενο για τους χριστιανούς, γιατί όπως, όταν δεν βλέπουμε καλά φοράμε γυαλιά έτσι και τώρα, πράγμα επίσης πνευματικά αδιάφορο.

Στον Ναό πηγαίνουμε ζητώντας από τον Χριστό να ανοίξει αφ’ ενός τα μάτια της διανοίας μας και αφ’ ετέρου να μας αφαιρέσει κάθε υποκρισία «διπλής όψεως»...

Αυτά είναι ψυχικά θέματα ενδεικτικά του περιεχομένου, δεν είναι συνθήκες εξωτερικών αναγκών. Δεν Του ζητάμε να μας βγάλει τα υλικά γυαλιά και την υφασμάτινη μάσκα... !! Ας μη γελοιοποιούμε τα μέγιστα με χαζές (δήθεν πνευματικές) φοβίες. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Ελάτε λοιπόν να ικετεύσουμε τον Χριστό (και με μάσκα... δεν ενοχλείται) να μας ελεήσει, απαλλάσσοντας και μας, χάριν του ελέους Του προς τους εν ανάγκαις αδελφούς μας (όπου γης) που θα υποφέρουν πολλαπλάσια από μας.

Αδελφοί μου είμαστε το αντικείμενο της συνεχούς αιώνιας αγάπης του Θεού.

Μας βλέπει ακόμα και όταν φαίνονται όλα να είναι νύχτα και τα πάντα σκοτεινά.

Είναι ένας ελεήμων Πατέρας. Ακόμα περισσότερο είναι η φιλοστοργότερη Μητέρα.

Ας μάθουμε την αγάπη Του.

Ίσως σ’ αυτό το διάστημα δεν θα είναι δυνατόν να μετέχουμε στη Θ. Λειτουργία. Ας μη μας συγχύζει κάτι τέτοιο. Η θυσία του Χριστού θα προσφέρεται από τον ιερέα και η πλειονότητα των χριστιανών θα απουσιάζουν, όχι αδικαιολόγητα, (πράγμα που τον υπόλοιπο καιρό πολλάκις συμβαίνει, χωρίς να μας ενοχλεί κάτι τέτοιο...!) αλλά δι’ ΕΥΛΟΓΟΝ αιτία.

Μια αιτία, που μας αναγκάζει όλους,

α. Να φοράμε μάσκες [άλλος αφελής καημός... Πρόσωπο δεν είναι το δέρμα μας και γι’ αυτό ο Χριστός «οὐ βλέπει εἰς πρόσωπον ἀνθρώπου...» (Ματθ. 22, 16). Στον προφήτη Σαμουήλ που γοητεύτηκε από τον Ελιάβ ο Θεός του είπε: «...Μην εντυπωσιάζεσαι από την όψη του... ο Θεός “βλέπει” με άλλο τρόπο απ᾽ό,τι ο άνθρωπος! Οι άνθρωποι μένουν στην όψη, ο Θεός βλέπει την καρδιά» (Α΄ Βασ. 16, 7)]

β. Να κρατάμε αποστάσεις (χωρίς να θέλουμε να κρυφτούμε από τους αδελφούς μας ούτε να τους αποφύγουμε) που δεν μας αφαιρεί όμως την ελευθερία μας, αλλά αντίθετα μας δίνει την ευκαιρία να ακολουθούμε την διδαχή του Χριστού να αγαπάμε τον πλησίον μας, όπως τον εαυτό μας. «Ὀντας ελεύθεροι, να μη χρησιμοποιείτε την ελευθερία σαν πρόσχημα για να κρύβετε την κακία, αλλά να ζείτε σαν δούλοι του Θεού. Όλους να τους τιμάτε, να αγαπάτε τους αδελφούς σας χριστιανούς, να σέβεστε τον Θεό, να τιμάτε τους άρχοντες» (Α΄ Πέτρου 2, 16-17).

Να εμβολιαστούμε κατά του COVID-19 όταν υπάρξει ασφαλές εμβόλιο. Κάτι τέτοιο θα είναι μια παροχή του Θεού, που θα αποτρέψει την ασθένεια όχι μόνο για μας αλλά και για τους ευάλωτους μεταξύ μας. Πρέπει να είμαστε θαρραλέοι στον αγώνα, και οι λιγότερο αδιάφοροι για τους μειονεκτούντες και τους ευάλωτους και όσους βιώνουν διακρίσεις.

Ας προσπαθούμε να διορθώνουμε την παραπληροφόρηση και τις θεωρίες συνωμοσίας, όταν τις ακούμε στα διάφορα μέσα δικτύωσης αλλά και στις παρέες μας. Οι χριστιανοί αγαπούν πάνω απ’ όλα την αλήθεια. Δεν επηρεάζονται (δεν πρέπει) από ψέμματα. Ο χριστιανός «Δεν χαίρεται για το στραβό που γίνεται, αλλά μετέχει στη χαρά για το σωστό» (Α΄ Κορ. 13, 6).

Να προωθούμε, δυναμικά, ακριβείς επιστημονικές και σωστές ιατρικά πληροφορίες και να τις παρουσιάζουμε στο χώρο εργασίας μας, φυσικά στο σπίτι μας, και στην Εκκλησία.

Η πίστη μας στον Χριστό μάς καλεί να θυσιάσουμε τον εαυτό μας αν χρειαστεί για τους άλλους. Να αποδεχθούμε τους προσωρινούς περιορισμούς στις ελευθερίες μας, καθώς έχουμε μια μόνιμη και πλήρη ελευθερία «ἐν Χριστῷ» (Εβρ. 10, 34). Η πίστη μας μάς βοηθά να είμαστε ταπεινοί και υπομονετικοί όταν συζητάμε αμφιλεγόμενα θέματα (Εφ. 4, 2- 3). Η πίστη μας (όχι η επιστήμη) ξεπερνά τον φόβο και φέρνει ελπίδα. Ο Χριστός είναι καταφύγιο και δύναμή μας.

Ας προσευχόμαστε για την θεραπεία των ασθενών, για παρηγορία των οικογενειών που έχουν νεκρούς, για τους ερευνητές, για τους γιατρούς, για τους νοσηλευτές, για τους εθελοντές, για τις ψυχές όσων έφυγαν.

Ας προσευχόμαστε να είμαστε αληθινοί, γαλήνιοι και ήρεμοι σ’ όλη μας τη ζωή, αλλά και σ’ όλο το διάστημα που θα χρειαστεί ώσπου να βγούμε από αυτήν την έρημο της πανδημίας που περνάμε.

Με ευχές για ταχεία...απελευθέρωση.

Ο εφημέριός σας,

π. Θεοδόσιος

 

 

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

        Ενώ άκουγα χθες τους προεόρτιους ύμνους –το «Χριστός γεννάται την πρίν πεσούσαν αναπλάσαι εικόνα», «κήπος ο μυστικός», ολόκληρη αυτή η συλλογή των υπέροχων εικόνων και συμβόλων- σκεφτόμουν ξανά και ξανά : η καρδιά, η ουσία των πάντων στην Εκκλησία βρίσκεται εδώ, στη συνεχή κλήση για το «έσχατον», ως ήδη δεδομένο, ορατό και αισθητό. Η Εκκλησία είναι το μυστήριο της Βασιλείας. Το ερώτημα είναι  γιατί εμείς οι  Χριστιανοί το ξέρουμε  και πώς μπορούμε να επιστέψουμε σ’ αυτό;

        Ουσία της Ορθόδοξης αναβίωσης και της οικουμενικής αποστολής πρέπει να είναι η μαρτυρία της Βασιλείας, η πρόσκληση των ανθρώπων στη Βασιλεία. Τα πάντα βρίσκουμε εκεί: υπέρβαση της εκκοσμίσκευσης, απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα του πολιτισμού, της ιστορίας, της θρησκείας κλπ.  Λίγοι άνθρωποι το ακούν, και ακόμη λιγότεροι οι θεολόγοι, οι οποίοι παραξενεύονται για το ότι ο κόσμος και η Εκκλησία στέκονται τόσο αδιάφορα στην επιστημονική έρευνά τους…

Alexander Schmemann, Ημερολόγιο, εκδόσεις Ακρίτας

 

Τι είναι ο Θεός;..!

Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος , ύπαρξη Θεού , θεολογία

 Δημιουργήθηκε : 05 Μαϊος 2011

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Μια σφαιρική θεώρηση του σπουδαιότερου ζητήματος της ανθρώπινης ύπαρξης-παρουσίας.

Ο κόσμος (σύμπαν-άνθρωπος) έχει Δημιουργό;

Οι πιθανές απαντήσεις είναι... άπειρες! Καθένας απαντά κατά τα δεδομένα του και το μυαλό του.

Από τον Βλάσιο Πασκάλ μέχρι τον… Dawkins "ἕκαστος τήν ὁδόν αὐτοῦ πορεύεται". Ανα­ζητητές πολλοί και εξερευνητές πολλοί. Αθεϊστές, πιστοί και αγνωστικιστές συναγωνιζόμενοι. Οι μεν (πιστοί) κάμποσες φορές χωρίς μυαλό και με φανατισμό. Όμως και οι άλλοι (αθεϊστές) με ένα φανατισμό που τελικά... καταργεί το μυαλό. Οι αγνωστικιστές... τον Πόντιο Πιλάτο. "Νίπτω τάς χεῖρας μου"!

 

Ο θεός όμως είτε υπάρχει, είτε δεν υπάρχει. Δεν χωράει άλ­λη εκλογή.

Τι γίνεται τελικά, έχει ή δεν έχει Δημιουργό ο κόσμος;

Οι απαντήσεις συνήθως «εξαντλούνται» στην προσπάθεια ερμηνείας του κόσμου συμπέρασμα της οποίας (προσπάθειας) είναι το ναιή το όχι στην ύπαρξη Δημιουργού. Ο «Νοήμων σχε­διασμός» ή το Big-Bang ή όποια άλλη θεωρία ερμηνείας του κό­σμου μπορεί να έχει στοιχεία αλήθειας ή να «ψεύδεται» εξ ολο­κλήρου. Πάντως όλες προσπαθούν να ερμηνεύσουν τον τρόπο δημιουργίας για να καταλήξουν από την έρευνα σε συμπέρα­σμα... αιτιολογικό του σύμπαντος.

Όμως η ίδια η ύπαρξη του κόσμου θέτει θέμα Δημιουργού, όχι ο τρόπος ύπαρξής του.

Αλλωστε, "οὐκ ἐλαττοῦται ἡ ἐπί τοῖς μεγίστοις ἔκπληξις, ἐπειδάν ὁ τρόπος καθ’ ὅν γίνεταί τι τῶν παραδόξων ἐξευρεθεῖ· (εἰ δέ μή ἀλλά τό γέ ἁπλοῦν τῆς πίστεως ἰσχυρότερον ἔστω τῶν λογικῶν ἀποδείξεων)" Μ. Βασίλειος: Ὁμιλία εἰς τήν Γένεσιν.

Οι φιλοσοφικοθεολογικές αγωνίες για την «απόδειξη της ύπαρξης του θεού» είναι απλώς μετακυλισματα του νου για να χορτάσει ή να στομώσει η απορία του μυαλού. Όμως, πλέον (εικοστός πρώτος αιώνας και μετά τον Φρόϋντ) ο άνθρωπος δεν εί­ναι μονοδιάστατος! Διανοητική «μαύρη τρύπα» που καταπίνει τα πάντα!

Ο άνθρωπος αποτελείται από καρδιά (= συνειδητό, ασυνεί­δητο, υποσυνείδητο/αυτογνωσία) και μυαλό («το εγώ κι ο εγκέ­φαλος του!»). Μπορεί κάλλιστα η καρδιά να έχει λόγους που το μυαλό αγνοεί. Είναι πλέον κοινός τόπος ότι οι πρώτες πληροφο­ρίες «εγγράφονται στον σκληρό δίσκο» της ανθρώπινης ύπαρξης όχι μέσω μυαλού, αλλά μέσω καρδιάς.

Το χάδι, ο μητρικός μαστός, η αίσθηση ασφάλειας από την αγκαλιά του πατέρα είναι βιώματα-γνώσεις προαπαιτούμενα για να υπάρξει υγιής και λογική ύπαρξη. Αν δεν υπάρξουν (όπως συμβαίνει σε κάποιους) τότε η διανοητική τους, εξ υστέρων, επε­ξήγηση και αποδόμηση (των τραυματικών εμπειριών), τις περισ­σότερες φορές, καθόλου δεν συμβάλλει στην κάλυψη της έλλει­ψης και στην αποκατάσταση του κενού. Ατυχώς δεν ξεπερνιέται κάθε ψυχολογικό μπλοκάρισμα με την λογική του κατανόηση.

Το ίδιο και στην πίστη!

Ξεκινάει ως υπαρξιακό βίωμα που χρειάζεται και λογική ταυτοποίηση.

Όμως κάθε μέρος, "καρδιά"-"μυαλό" έχει την δική του συμ­μετοχή και το υγιές είναι να συναπαρτίζουν ενιαίο σύνολο, όχι διελκυστίνδα! Κάθε μέρος προσφέρει τα δικά του και γνωρίζει τις αδυναμίες του. Το μυαλό δεν μπορεί να περιγράψει το βίωμα και η καρδιά δεν γίνεται να παρουσιάσει το περιεχόμενο της.

Εκ παραλλήλου "μια πίστη που δεν αμφιβάλλει είναι πεθα­μένη πίστη" λέει ο Βλάσιος Πασκάλ. Είναι διανοητικό ιδεολόγη­μα παραδοχής, δεν είναι βίωμα σχέσης!

Οι "αποδείξεις" για την ύπαρξη του Θεού μπορεί να λει­τουργούν για κάποιους (ως έναυσμα), για τους περισσότερους όμως καθόλου (πλέον) δεν είναι χρήσιμες. Αντίθετα, συντείνουν στην γενική τοποθέτηση απόρριψης του Θεού, αφού και μ' αυτές "καταντάει" η πίστη διανοητική ακροβασία..

ΠΗΓΗ: enoriako.info/ Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος , ύπαρξη Θεού , θεολογία

•  

 

 

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ είναι οι δημιουργοί της κόλασης στην οποία ζούμε.

ποιότητα σκέψης και ζωής , Ροδίτης Άντης , πίστη Χριστιανών , πανεπιστήμιο

 Δημιουργήθηκε : 11 Οκτωβρίου 2020

Συγγραφέας: Ροδίτης Άντης

Οι Αζέροι με τους Τούρκους επιτίθενται στους Αρμένιους για να συμπληρώσουν ό,τι άφησαν πίσω στην προηγούμενη γενοκτονία. Το Ισραήλ που υπέστη γενοκτονία υποστηρίζει τους γενοκτόνους. Στην Κύπρο ο Ερντογάν προχωρεί βήμα με βήμα στην ολοκλήρωση της κατάκτησης του ’74.

 

Οι υπερδυνάμεις, ο ΟΗΕ, η ΕΕ μασούν τα λόγια τους. Τα ΜΜΕ εκθέτουν τις απόψεις των… αντιμαχομένων και μετά παν για ύπνο. Αύριο θα πουν τα ίδια. Μετά θα μετρήσουν νεκρούς και αγνοούμενους, θα μας ανακοινώσουν τους αριθμούς με ακρίβεια «σοβαρότητα και εγκυρότητα» και θα μείνουν ικανοποιημένοι. Έπραξαν το καθήκον τους.

 

Εσείς, αχρείες πόλεις των ιδιοτελών ανθρώπων,

 

εσύ, άθλια γενιά των διαφωτισμένων ανθρώπων,

 

άνθρωποι χαμένοι στους λαβυρίνθους

 

της επιτήδειας ευφυίας σας,

 

εσείς οι ξεπουλημένοι στους προσπορισμούς

 

των εφευρημάτων σας:

 

Σας έδωσα χέρια, μα τ’ αποστρέφετε από τη λατρεία.

 

Σας έδωσα μιλιά, την εξαντλείτε σε κουβεντολόγια.

 

Σας έδωσα Νόμους, μα εσείς στήσατε Επιτροπές

 

να διαβουλεύεστε ατελείωτα.

 

Σας έδωσα χείλη να εκφράζετε φιλία,

 

σας έδωσα καρδιά κι εσείς της αναθέσατε

 

ν’ ανταποδίδει την απιστία.

 

Σας έδωσα τη δύναμη να επιλέγετε

 

κι εσείς πηγαινοέρχεστε από τις μάταιες κερδοσκοπίες

 

στις απερίσκεπτες ενέργειες.

 

Είναι πολύ το διάβασμα που κάνετε,

 

πλην του Λόγου του Κυρίου.

 

Πολλά οικοδομείτε, πλην του Οίκου του Θεού.

 

Όχι μια εκκλησία, μα ένα σπίτι από γύψο

 

και στέγη με λαμαρίνες θα μου φτιάξετε,

 

να το γεμίσω μ’ ένα σκουπιδαριό εφημερίδε

 

 

 

Στίχοι του T. S. Eliot, από το ξεχασμένο έργο του Ο Βράχος, The Rock. Από το 1931 έγραφε ο Έλιοτ: «Ο Κόσμος δοκιμάζει, στην εποχή μας, να δει κατά πόσο μπορεί να παραμείνει πολιτισμένος χωρίς τον Χριστιανισμό. Το πείραμα αυτό θα αποτύχει· εμείς, όμως, πρέπει να διατηρούμε την Πίστη ζωντανή μέσα στους σκοτεινούς αιώνες που έρχονται, να προσβλέπουμε στην ανανέωση του πολιτισμού, και στη σωτηρία του από την αυτοκτονία».

 

Οι «σκοτεινοί αιώνες» ήρθαν, είναι εδώ, τους είδαμε και τους είδε κι ο ίδιος ο Έλιοτ, και συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να είναι μαζί μας, ποιος ξέρει για πόσο ακόμα καιρό και με ποιο τέλος.

 

Στο μεταξύ «χαμένοι στους λαβυρίνθους των διαφωτισμένων ανθρώπων» και στα «κουβεντολόγια» των Επιτροπών και των Συμβουλίων, των Συνελεύσεων, των Συσκέψεων και των Διασκέψεων «διαβουλευόμαστε ατελείωτα», θεωρώντας ότι υπηρετούμε τη δικαιοσύνη με τον να χαρίζουμε «γενναιόδωρα» ίσο χρόνο στα ΜΜΕ στους σφαγείς και στους σφαγμένους για να… πουν τις «απόψεις» τους!!

 

 

Φτάσαμε σ’ αυτή την τραγική γελοιότητα όχι μόνο παραμερίζοντας το πρότυπο της σωτηρίας μας, όπως μας προειδοποίησε ο ποιητής του αιώνα, αλλά προσπαθώντας κιόλας να διασύρουμε το πρότυπο και να το εξευτελίσουμε με τον χειρότερο τρόπο για να δικαιολογήσουμε τις αυτοκτονικές επιλογές μας.

 

Πρωτοπόροι και συμπαραστάτες στην πορεία προς την αθεΐα και την αυτοκαταστροφή, επικεφαλής των «διαφωτισμένων» είναι τα πανεπιστήμια του εξωτερικού και ακολουθούν θλιβεροί μιμητές τα δικά μας.

 

Μόνο οι ποιητές ξέρουν την αλήθεια. Και ο Οδυσσέας Ελύτης μάς το είπε ξεκάθαρα: «θα ήθελα να φωνάξω ‘αλίμονό μας από τα Πανεπιστήμια, που τα τρωκτικά τους ροκανίζουν κιόλας τα βάθρα της Ελλάδας’, αν δεν φοβόμουνα ότι θα με κλείνανε μέσα»!

 

Ένας δικός μας Έλλην, όμως, πλήρως «διαφωτισμένος» εξέχων πανεπιστημιακός κι αυτός, παρουσιάζεται σήμερα, μαζί με τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Κύπρου (αν είναι ποτέ δυνατόν) ως ο κύριος υπερασπιστής των ακελικών αποδομητών του χριστιανικού μας πολιτισμού, στο όνομα της… ελευθερίας του λόγου!

 

 

Στην ουσία το Πανεπιστήμιο και οι προστατευόμενοί του λογοκρίνουν διασύροντας τον Λόγο της σωτηρίας μας, τον λόγο του Ιησού Χριστού, που θέσαμε ως βάση του πολιτισμού και της σωτηρίας μας μετά το αρχαιοελληνικό αδιέξοδο.

 

Αποθέτουν τώρα οι «προοδευμένοι» πανεπιστημιακοί και οι «ανεπτυγμένοι» καλλιτέχνες μας τη σωτηρία μας στην καπατσοσύνη του νου μας, «χαμένοι στους λαβυρίνθους της επιτήδειας ευφυίας τους», κατά τον Έλιοτ. Γι’ αυτό και ο «δικός» τους «Χριστός», λέει ο εξέχων πανεπιστημιακός, είναι: «η απεριχώρητη αλήθεια που ανασκάπτει συνεχώς το ον, το ‘συμβάν’ που αποδομεί ότι η ανθρώπινη φιλαυτία κατασκευάζει, το διαρκές σκάνδαλο που ανατρέπει τη συμβατική ιεράρχηση των αξιών και μαστιγώνει τους εμπόρους του Θεού»!

 

 

Πρόκειται για την πλήρη σύγχυση, αυτήν ακριβώς που καταδικάζει ο Ελύτης αποκαλώντας τα πανεπιστήμια «τρωκτικά που ροκανίζουν τα θεμέλια της Ελλάδας». Της χριστιανικής, βέβαια, Ελλάδας, που έχοντας «ανασκάψει» μάταια με τον αρχαίο της πολιτισμό το άπειρο, παραδέχτηκε τον Χριστό ως πρότυπο σωτηρίας της. Οι πανεπιστημιακοί μας, όμως, θύματα του δυτικού πολιτισμού, που δεν εννόησε ποτέ στην ουσία του τον ελληνικό, παρακάμπτουν τον αληθινό Χριστό και τον αντικαθιστούν μ’ ένα δικό τους που… δουλειά του είναι να συνεχίσει την… «ανάσκαψη» του ανέσκαπτου απείρου. Ονομάζουν τον Χριστό… επιστήμονα. Συγχύζουν τον αληθινό Χριστό με τις ανθρώπινες αδυναμίες των ταγών της Εκκλησία Του και συνεπικουρούν στην αποδόμηση Του (λες και είναι και ο Ιησούς ένα από τα κατασκευάσματα της «ανθρώπινης φιλαυτίας») υποστηρίζοντας «καλλιτέχνες» που διασύρουν τη μορφή Του.

 

Αν αυτή η σύγχυση του ρόλου του Ανθρώπου μέσα στον Παράδεισο που το δόθηκε από τον Θεό, δεν είναι αυτούσιο το προπατορικό αμάρτημα, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι.

 

 

Το μέγεθος της εκτροπής εικονογραφείται κάλλιστα με τις ακαδημίες (έχουμε κι εμείς τώρα μία) «Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών». Μια πρώτη διόρθωση στη δική μας πολιτισμική πορεία (έστω μέσα στο χάος του αλλοπρόσαλλου δυτικού πολιτισμού) θα ήταν να ονομάζαμε τη δική μας «Ακαδημία Γραμμάτων, Τεχνών και Επιστημών». Έτσι θα βάζαμε τα πράγματα στη θέση τους. Γιατί η ποίηση είναι πάντα πρώτη, στην υπηρεσία του πρώτιστου των ποιητών, ανθρώπου και Θεού, Ιησού Χριστού.

 

 

 

Άντης Ροδίτης

ΠΗΓΗ : enoriako.info/άρθρα γενικού ενδιαφέροντος