Τη λειτουργία της Ευχαριστίας την καταλαβαίνουμε σαν ένα ταξίδεμα ή λιτανεία. Είναι ο πηγεμός της Εκκλησίας στη διάσταση της Βασιλείας.  Χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη «διάσταση», επειδή μοιάζει να είναι η καλύτερη μέθοδος για να δείξομε τον τρόπο της μυστηριακής εισόδου μας στην αναστημένη ζωή του Χριστού. Οι χρωματιστές διαφάνειες «ζωντανεύουν» όταν τις βλέπομε  σε τρείς διαστάσεις αντί για δύο. Η παρουσία της πρόσθετης διάστασης μας επιτρέπει να βλέπομε καλύτερα την καθαυτό πραγματικότητα εκείνου που φωτογραφίσαμε. Κατά τον ίδιο σχεδόν τρόπο, αν και κάθε αναλογία είναι φυσικά καταδικασμένη σε αποτυχία, η είσοδός μας στην παρουσία του Χριστού είναι είσοδος σε μια τέταρτη διάσταση που μας επιτρέπει να δούμε την έσχατη πραγματικότητα της ζωής. Δεν είναι φυγή από τον κόσμο’ είναι μάλλον το φτάσιμο σε μια πλεονεκτική θέση από όπου μπορούμε να ατενίσομε πιο βαθιά την πραγματικότητα της ζωής.

       Το ταξίδεμα αρχίζει όταν οι Χριστιανοί αφήνουν το σπιτικό τους και το κρεβάτι τους. Αφήνουν αληθινά τη ζωή τους σε αυτόν τον παρόντα και συγκεκριμένο κόσμο, και είτε έχουν να οδηγήσουν αυτοκίνητο δεκαπέντε μίλια ή να περπατήσουν λίγα τετράγωνα, συντελείται κιόλας μια πράξη μυστηριακή, μια πράξη που είναι  οποιουδήποτε άλλου πράγματος που θα ακολουθήσει. Γιατί τώρα βρίσκονται στο δρόμο του απαρτισμού  της Εκκλησίας (on their way to constitude the Church) ή ακριβέστερα της μεταμόρφωσής τους σε Εκκλησία του Θεού. Ήταν άτομα, άλλοι λευκοί, άλλοι μαύροι, άλλοι φτωχοί, άλλοι πλούσιοι, ήταν ο «φυσικός» κόσμος, μια φυσική κοινότητα. Και  τώρα κλήθηκαν να συνέλθουν επί το αυτό, να κομίσουν τις ζωές τους, τον ίδιο τους τον «κόσμο» μαζί τους και να γίνουν κάτι περισσότερο από εκείνο που ήταν: μια νέα κοινότητα με νέα ζωή. Βρισκόμαστε κιόλας πολύ πέρα από τις κατηγορίες τη κοινής λατρείας και προσευχής.  Ο σκοπός αυτής της «συνόδου επί το αυτό» δεν είναι απλώς  να προσθέσομε στη φυσική κοινότητα μια θρησκευτική διάσταση, να την κάνουμε «καλύτερη» -πιο υπεύθυνη, πιο χριστιανική. Ο σκοπός είναι να πληρώσομε την Εκκλησία  (to fulfill the Church) και αυτό σημαίνει να ξανακάνομε παρόντα τον Ένα μέσα στον οποίο όλα τα πράγματα βρίσκονται στο τέλος τους και όλα τα πράγματα βρίσκονται στην αρχή τους…

Alexander Schmemann, “For the Life and the World” ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ Εκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ