Όλυμπος

- Θέλω ν' ανεβώ στόν Όλυμπο, μα σαν αναλογίζομαι την απόσταση δειλιάζω, είπε ένας Αθηναίος στο Σωκράτη.
  Κι εκείνος τον ρώτησε : Πόσα μίλια την ημέρα περπατάς χαζεύοντας εδώ κι εκεί;
- Καμμιά δεκαριά, του απάντησε.
- Ε, τότε αυτά τα μίλια, αντί να τα σπαταλάς άσκοπα, βάδιζέ τα καθημερινά, με σύστημα και πρόγραμμα προς συγκεκριμένο στόχο και προς ορισμένη κατεύθυνση . Προς τον Όλυμπο. Και θα φθάσεις. Σίγουρα και άκοπα.

(το διαβάσαμε για πρώτη φορά στις 9 Ιανουαρίου 1994,απο το ΑΓΓΕΛΜΑ. Ήταν  Κυριακή, Μετά τα Φώτα).

Εσω-             Τελμά-
στρέφεια        τωση         Ενώ η ενοχή συνιστά εγκλεισμό,τελμάτωση και εσωστρέφεια, η μετά-νοια είναι απελευθέρωση, κίνηση και άνοιγμα στον άλλο και τον όλως Άλλο.  Η βασική διαφορά βρίσκεται στο άν και κατά πόσο παρέχεται τόπος στο θείο έλεος. (π. Μάξιμος Εγκέρ)

". . . θά τά αφήσεις όλα πίσω σου !  Δεν θα τα έχεις βαρίδια στά πόδια σου, . . . μήτε θα φορτώσεις το καράβι με δαύτα αν προτιμήσεις να περάσεις τη θάλασσα. Άφησε πίσω σου το ναυάγιο και την καταστροφή στον τόπο όπου συνέβη. . . Άρχισε πάλι από την αρχή !  Μήπως εξάντλησες κάθε δυνατότητα αποτυγχάνοντας στην δοκιμασία τούτη ; Όχι δα !  Το μέλλον σφύζει ακόμη απο δοκιμασίες και επιτυχίες.  Υπάρχει ευτυχία να την γευτείς !  Καλά πού μένουν να γίνουν ! Άλλαξε τούτη την ψεύτικη ζωή σου με άλλη αληθινή.  Γιατί να χρονοτριβείς  έστω και μιά μέρα παραπάνω μέσα στά μαρτύρια πού έφαγαν την ζωή σου ! - που  σ΄ έκαναν ανίσχυρο να θέλεις και να πράξεις ! - πού δεν θα σου αφήσουν δύναμη ούτε να μετανοήσεις !  Στάσου στα πόδια σου και δρόμο ! (Nathaniel Hawthorne, από το βιβλίο The Scarlet Letter)

Η ήττα του ανθρώπου, ο ίδιος ο θάνατός του έγινε τρόπος Ζωής.
Και η νίκη αυτή άρχισε με το θάνατο του Χριστού.
Αυτό είναι το αιώνιο Ευαγγέλιο και εξακολουθεί να είναι "μωρία", όχι μόνο για τον κόσμο τούτον, αλλά και για τη θρησκεία , όσο αυτή εξακολουθεί να είναι θρησκεία του κόσμου τούτου. (Alexander Schmemann)

"Και γαρ νυν πόλεμος αναρριπίζεσθαι μέλλει χαλεπός. Μη τοίνυν κάθισο ένδον, αλλ' εξέρχου και πολέμει." (Βίκτωρ Αντιοχείας)

Ο Πνευματικός αγώνας

Γρηγορείτε, στήκετε, εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε. (Απ. Παύλος)

Γρηγορείτε ως καθευδώντων,
στήκετε ως σαλευομένων,
ανδρίζεσθε, κραταιούσθε ως
μαλακιζομένων.(Χρυσόστομος)

Οι τέσσερις προστακτικές :
κατά της απροσεξίας,
κατά της αστασίας,
κατά της χαλαρότητος,
κατά της ηθικής εξασθενήσεως. (Π.Τ.)

. . .  να είμαστε διαρκώς προσεκτικοί με τον εαυτό μας,
να είμαστε σε πνευματική εγρήγορση,
να προστατεύουμε την ψυχή  από κάθε αρνητικό ερέθισμα . . .
να παύουμε αμέσως τούς λογισμούς πού δεν αρέσουν στόν Θεό και νά διαφυλάττουμε αυτούς πού Του είναι ευχάριστοι,
να περιορίζουμε την περιέργεια  που "σκαλίζει" τον βίο των διπλανών μας,
να συγχωρούμε όσους μας έχουν προσβάλει.
 Αυτός ο εσωτερικός αγώνας ειναι απαραίτητος, εγείρει δυσκολίες και απαιτεί λεπτότητα.
Είναι απαραίτητος, επειδή κάθε σκέψη, όπως το φτερούγισμα της πεταλούδας, έχει αόρατα και αναπάντεχα αποτελέσματα ( σύμφωνα με τη θεωρία του χάους,το περιεχόμενο της οποίας έχει συμπυκνωθεί σε μία, περίφημη πλέον, αποφθεγματική  φράση : "το φτερούγισμα μιάς πεταλούδας σε μία μεριά τού πλανήτη, μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στήν άλλη άκρη του". Με αυτές τις αδιόρατες αλλά τρομακτικιές συνέπειες παραλληλίλονται οι συνέπειες τού αφύλακτου νού ).
Εγείρει δυσκολίες, διότι προϋποθέτει την επίθεση ενάντια στο πιό δύσκολο πράγμα πού μπορεί να ξεριζωθεί από μέσα μας:τίς κακές εσωτερικές συνήθειες, τις αδυναμίες του σώματος και της ψυχής. Καί τέλος, απαιτεί λεπτότητα ... πώς θά μπορέσουμε να προβλέψουμε εγκαίρως υην παρουσία του Εχθρού, για να μπορέσουμε να αντισταθούμε; ( π. Μάξιμος Εγκέρ,από το βιβλίο του "Κράτα το νού σου στόν Άδη..." εκδόσεων εν πλω ).

                                                    ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ 17-10-2009

 
 (

Positive ideal

... Δεν είναι η ανηθικότητα ή τα κακουργήματα που αποκαλύπτουν την πτώση  του ανθρώπινου όντος. Είναι το "θετικό ιδανικό" του  (positive ideal) - θρησκευτικό ή κοσμικό - και η ικανοποίησή του με το ιδανικό αυτό.

Η πτώση αυτή μόνο στό Χριστό μπορεί οπωσδήποτε να φανερωθεί αληθινά, επειδή μόνο στο Χριστό φανερώνεται για μας το πλήρωμα της ζωής, και ο θάνατος γίνεται με τον τρόπο αυτό  "απαίσιος", γίνεται η καθαυτό πτώση από τη ζωή, ο Εχθρός. (SCH)