Εχτές, παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ήμουνα ξαπλωμένος στο κουβούκλι μας περασμένα τα μεσάνυχτα, και συλλογιζόμουνα. Είχα δουλέψει νυχτέρι για να τελειώσω μια Παναγία Γλυκοφιλούσα, και δίπλα μου καθότανε η γυναίκα μου κι’ έπλεκε. Όποτε δουλεύω, βρίσκομαι σε μεγάλη κατάνυξη, και ψέλνω διάφορα τροπάρια.  Σιγόψελνα  λοιπόν  εκεί που ζωγράφιζα την Παναγία, κι’ η Μαρία έψελνε και κείνη μαζί μου με τη γλυκειά φωνή της…

Αφού λοιπόν τελείωσα τη δουλειά μου κατά τα μεσάνυχτα, ξάπλωσα στο μεντέρι μου, κ’ η Μαρία ξάπλωσε και κείνη  κοντά μου και σκεπάστηκε και την πήρε ο ύπνος.  Έπιασα να συλλογίζουμαι τον κόσμο. Συλλογίσθηκα πρώτα τον εαυτό μου και τους δικούς μου, τη γυναίκα μου και το παιδί μου.  Γύρισα και κοίταξα τη Μαρία που ήτανε κουκουλωμένη και δεν φαινότανε αν είναι άνθρωπος αποκάτω από το σκέπασμα.  Κ’ είπα: Ποιος μας συλλογίζεται; Οι άνθρωποι λένε λόγια πολλά μα δεν πιστεύουνε σε τίποτα, γι’ αυτό είπε ο Δαυίδ: «πας άνθρωπος ψεύστης». Γύρισα και κοίταξα το φτωχικό μας, πού ‘ναι σαν ξωκλήσι, στολισμένο με εικονίσματα και με αγιωτικά βιβλία, χωμένο ανάμεσα στ’ αρχοντόσπιτα της Βαβυλωνίας, κρυμμένο, σαν τον φτωχό που ντρέπεται μην τον δει ο κόσμος. Η καρδιά μου ζεστάθηκε, κρυμμένη και κείνη μέσα μου.  Ένιωσα πως ήμουνα χωρισμένος από τον κόσμο, κ’ οι λογισμοί μου πως ήτανε και κείνοι  κρυμμένοι πίσω από το καταπέτασμα που χώριζε τον κόσμο από μένα, και πως άλλος ήλιος κι άλλο φεγγάρι φωτίζανε τον δικό μας κόσμο.  Κι’ αντί να πικραθώ, ευφράνθηκε η ψυχή μου πως μ έχουνε ξεχασμένον, κι η χαρά η μυστική, που τη νοιώθουνε όσοι είναι παραπεταμένοι, άναψε μέσα μου ήσυχα κ’ ειρηνικά, κ’ η παρηγοριά με γλύκανε σαν μπάλσαμο, ανακατεμένη με παράπονο.   Και φχαρίστησα Εκείνον, που κάνει τέτοια μυστήρια στον άνθρωπο και που κάνει πλούσιους τους φτωχούς, χαρούμενους τους θλιμμένους, που δίνει μυστική συντροφιά στους  ξεμοναχιασμένους, και που μεθά με το κρασί της τράπεζάς του όσους βάλανε την ελπίδα σε Κείνον. Αν δεν ήμουνα φτωχός και ξευτελισμένος, δεν θα μπορούσα να αξιωθώ τούτη την πονεμένη χαρά, γιατί δεν ξαγοράζεται με τίποτα άλλο, παρεχτός με την συντριβή της καρδιάς, κατά τον Δαυίδ που λέγει «Κύριε, εν θλίψει  επλάτυνάς με»…

…Ολοένα, χωρίς να το καταλάβω, ανεβαίνανε  τα δάκρυα στα μάτια μου, δάκρυα για τον κόσμο και δάκρυα για μένα.  Δάκρυα για τον κόσμο, γιατί γυρεύει να βρει τη χαρά εκεί που δεν βρίσκεται’ και δάκρυα για μένα, γιατί πολλές φορές δείλιασα  τη φτώχια  και τους άλλους πειρασμούς, και δικαίωσα τους ανθρώπους, ενώ τώρα ένοιωσα  δεν παίρνει ο άνθρωπος μεγάλο χάρισμα, χωρίς να περάσει μεγάλον πειρασμό.   Κι αντρειεύτηκα κατά το πνεύμα, κ’ ένοιωσα πως δεν φοβάμαι τη φτώχεια, παρά πως την αγαπώ.  Και κατάλαβα καλά, πως δεν πρέπει ο άνθρωπος να αγαπήσει άλλο τίποτα από τον πόνο του ,γιατί από τον πόνο αναβρύζει η αληθινή χαρά κ’ η παρηγοριά, κ’ εκεί βρίσκουνται οι πηγές  της αληθινής ζωής. Αληθινά, η φτώχεια φοβερό θηρίο. Όποιος το νικήσει, όμως, και φτάξει να μην το φοβάται, θα βρει μεγάλα πλούτη μέσα του. Τούτη την αφοβιά τη δίνει ο Κύριος άμα ταπεινωθεί ο άνθρωπος.  Σ’ αυτόν τον πόλεμο που η αντρεία λέγεται ταπείνωση, και τα βραβεία είναι καταφρόνεση και ξευτελισμός, δεν βαστάνε οι αντρείοι του κόσμου. Όποιος δεν περάσει από τη φωτιά της δοκιμής, δεν ένοιωσε αληθινά τί είναι η ζωή, και γιατί ο Χριστός είπε: «Εγώ είμαι η ζωή», και γιατί είπε «Μακάριοι οι πικραμένοι, γιατί αυτοί θα παρηγορηθούνε».  Όποιος δεν απελπίστηκε από όλα, δεν τρέχει κοντά στον Θεό, γιατί λογαριάζει πως υπάρχουνε κι άλλοι προστάτες γι’ αυτόν, παρεχτός του Θεού.

 Αυτά και άλλα πολλά αναβρύζανε από μέσα μου κείνη τη νύχτα, και τα μάτια μου τρέχανε.  Δεν ήξερε τί συλλογίζουμαι κανένας άνθρωπος, εκεί που ήμουνα τρυπωμένος, στο κουβούκλι  μου, ούτε καν η Μαρία που κοιμότανε δίπλα μου κουκουλωμένη.  Ο βοριάς έκανε μεγάλη ταραχή απ’ όξω, τα δέντρα αναστενάζανε, θαρρούσες πως κλαίγανε και πως παρακαλούσανε ν’ ανοίξω να μπούνε μέσα να προσατευτούνε.   Το καντήλι έρριχνε το χρυσοκέρινο φέγγος του απάνου στα κονίσματα και στ’ ασημωμένο Ευαγγέλιο.  Δόξα σοι ο Θεός, καλά είμαστε! Μακάριος όποιος είναι ξεχασμένος.  Ο κόσμος παραπέρα γλεντά, χορεύει, κάνει αμαρτίες με τις γυναίκες, παίζει χαρτιά.  Ο δυστυχής, γιορτάζει τον θάνατο του κορμιού του, που κάνει τόσα για να το φχαριστήσει.  Λες πως κερδίσανε την αθανασία, τώρα που ήρθε ο καινούργιος χρόνος, αντίς  να κλάψουνε που σιμώνουνε ολοένα στο τέλος αυτής της πονηρής ζωής. ‘Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τί ποιούσι». Τί κάνουνε;  Που πάνε;  Σε λίγο θα καταντήσουνε τα κόκκαλά τους, σαν  λιθάρια άψυχα θα γκρεμιστούνε τα παλάτια τους, θα σβήσει απ’ όλη τούτη η οχλοβοή κ’ η φωτοχυσία, σαν κάποιο πράγμα που δεν γίνηκε ποτές. Ω κατάδικοι, τί ξεγελιόσαστε; «Ίνα τί αγαπάτε ματαιότητα κα ζητείτε ψεύδος»;

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

 

         ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ, Ακολουθία Ωρών, ΩΡΑ ΕΝΑΤΗ.

        Σήμερα γεννιέται από την Παρθένο Θεοτόκο Εκείνος που στη χούφτα Του κρατάει ολόκληρη  την κτίση.

        Με κουρέλια, σαν άνθρωπος θνητός, περιτυλίγεται Εκείνος που, κατά την ουσία Του, είναι αψηλάφητος και απροσέγγιστος.

        Στη φάτνη αποθέτουν Εκείνον, που παλιά, από τη στιγμή κιόλας  της Δημιουργίας, έκανε το ουράνιο στερέωμα.

        Από μαστούς τρέφεται με γάλα Εκείνος, που στην έρημο έθρεψε με μάννα το λαό Του.

        Σοφούς της Ανατολής καλεί κοντά Του ο Νυμφίος της Εκκλησίας.

        Δώρα από αυτούς δέχεται ο Υιός της Παρθένου.

        Προσκυνούμε τη Γέννα Σου, Χριστέ. Δείξε μας τώρα και τα άγιά Σου Θεοφάνεια.

 

ΗΜΕΡΟΔΌΜΙΟΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ, ΕΚΔ. ΑΚΡΙΤΑΣ

 

Το Ευαγγέλιο που διαβάζεται στη θεία Λειτουργία (ολόκληρο το πρώτο κεφάλαιο από τον Ματθαίο) ιχνηλατεί την κατά σάρκα γενεαλογία του Ιησού : «Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαβίδ, υιού Αβραάμ. Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησε τον Ιακώβ…» .  Κα συνεχίζει μέχρι τον Ιωσήφ «τον άνδρα της Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός».  Έχουμε ακούσει ή διαβάσει πάμπολες φορές αυτή τη γενεαλογία του Ιησού.  Ίσως έχουμε την εντύπωση ότι  αυτό το ανάγνωσμα έχει ενδιαφέρον καθαρά ιστορικό και αποδεικτικό.  Τί το πνευματικό μπορεί να μας αποφέρει αυτός ο κατάλογος. των ονομάτων ;  Αλλά κάθε ένα από αυτά τα ονόματα αυτά έχει μια σημασία, αν θυμηθούμε την ιστορία αυτού ή αυτής που το έφερε.  Αυτό που έχει αξία να καταλάβουμε είναι ότι ανάμεσα στους προγόνους του Χριστού δεν υπήρχαν μόνο άγιοι και δίκαιοι.  Ανάμεσά τους υπήρξαν και αμαρτωλοί, αιμομίκτες, πόρνες, φονείς, μια ξένη : τα ονόματα του Ιούδα, της Θάμαρ, του Δαβίδ, της Ρουθ είναι φορτισμένα με πνευματική σημασία.  Ο Ιησούς θέλησε να συνδεθεί ως άνθρωπος, με «όλο αυτό», με «όλους αυτούς». Θέλησε να ανοίξει τον δρόμο Του μέσα από τις αμαρτίες και τα εγκλήματα των ανθρώπων.  Και έτσι έπαιρνε επάνω Του την ιστορία του καθενός από μας και με τον τρόπο αυτό την υπερέβαινε.  Διότι καθένας μας έχει και κάποια από τα χαρακτηριστικά των προγόνων του Ιησού, εκείνων που κινήθηκαν μακριά από την αγιότητα. Μέσα μας βρίσκονται, ζωντανές ή εν υπνώσει, οι αμαρτίες των Πατριαρχών και των απογόνων τους.  Πρέπει λοιπόν ο Ιησούς να γεννηθεί μέσα μας. Πρέπει νικήσουμε και να ξεπεράσουμε μέσα  στον ίδιο μας τον εαυτό τα σφάλματα που αντιπροσωπεύουν κάποια ονόματα από τη γενεαλογία του Ιησού.  Πρέπει να βιώσουμε αυτή τη γενεαλογία, να απαντήσουμε προσωπικά την εμπειρία της, ώστε μέσα από τις πτώσεις και τις ανορθώσεις μας να καταλήξουμε στον Ιωσήφ και τη Μαρία. Δεν είναι ανάγκη να αμαρτήσουμε επίτηδες για να ταυτιστούμε καλύτερα με τη γενεαλογία του Κυρίου, αλλά να αναγνωρίσουμε στις αμαρτίες που εμείς διαπράττουμε κάποια στοιχεία αυτής της γενεαλογίας και να ενωθούμε εν πνεύματι  με τον σταδιακό εξαγνισμό που προετοίμασε τη Γέννηση του Ιησού.  Έτσι, η γενεαλογία του Χριστού θα γίνει αναπόσπαστο τμήμα και της δικής μας ζωής.

 

Lev Gillet, «ΕΓΕΝΝΗΘΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ», Εκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ

 

Ψαλμός 77 - Ποίημα διδακτικόν (Maskil) Συνέσεως του Ασάφ*

 

 Δημιουργήθηκε : 21 Αυγούστου 2020

Συγγραφέας: Ασάφ

 

1.      Προσέξτε, λαέ μου, στην διδασκαλία μου. Ανοίξτε τα αυτιά σας και ακούστε τα λόγια μου.

2.     Θα σας μιλήσω με διδακτικές ιστορίες, θα σας διηγηθώ με ενθουσιασμό αρχαίες ιστορίες με βαθειά νοήματα.

3.     Αυτά δηλαδή που ακούσαμε και μάθαμε, και που μας διηγήθηκαν οι Πατέρες μας

4.     και τα οποία δεν τα απέκρυψαν από τα παιδιά τους και τους επιγόνους τους, εξιστορούντες τα θαυμαστά έργα του Κυρίου, τα έργα της καταπληκτικής Του δυνάμεως, τα θαυμάσια που έκανε.

5.     Έδωσε εντολή στους απογόνους του Ιακώβ και έβαλε νόμο στους Ισραηλίτες, να διηγηθούν και να γνωστοποιήσουν στα παιδιά τους, όλα όσα έκανε,

6.     ώστε να τα ξέρει η επόμενη γενεά και αυτοί που θα γεννηθούν αργότερα, και να τα πουν και εκείνοι στα παιδιά τους,

7.     για να στηρίζουν την ελπίδα τους στον Θεό και να μη λησμονούν τα έργα Του και να ποθούν να τηρούν τις εντολές Του,

8.     ούτως ώστε να μη καταντήσουν όπως οι πατέρες τους, γενηά που δεν πορεύεται ευθέως και λυπεί τον Κύριο, άνθρωποι απείθαρχοι και αντάρτες, που δεν σταθεροποίησαν την καρδιά τους σε μόνιμο προσανατολισμό προς τον Κύριο.

9.     Οι δυνατοί άντρες και έξοχοι σκοπευτές της φυλής Εφραίμ οπισθοχώρησαν στον καιρό του πολέμου,

10.  δεν φύλαξαν την διαθήκη (εντολή) του Θεού και δεν θέλησαν να ζήσουν σύμφωνα με τον νόμο του Θεού.

11.   Ξέχασαν εντελώς τις ευεργεσίες Του καθώς και τα έργα Του τα θαυμαστά, που έκανε σ’ αυτούς,

12.  μπροστά στα μάτια των πατέρων τους, αυτά δηλαδή τα έξοχα που ενήργησε στην Αίγυπτο, στην πεδιάδα Τάνεως**.

13.  Έσχισε επιπλέον την θάλασσα και τους πέρασε απέναντι, ενώ τα νερά στεκόντουσαν στις δύο πλευρές σαν νάταν μέσα σε ασκούς.

14.  Τους οδηγούσε (προς την Γη της Επαγγελίας) την ημέρα με την σκιά της νεφέλης και την νύχτα με στήλη φωτός.

15.  Έσχισε ένα βράχο στην έρημο και τους πότισε με νερό άφθονο, μια θάλασσα ολόκληρη.

16.  Έβγαλε νερό από την πέτρα και σχημάτισε ποτάμια με τα νερά.

17.  Και πάλι όμως αμάρτησαν οι Ισραηλίτες και πίκραναν τον Ύψιστο στην έρημο.

18.  Αμφέβαλαν κατά βάθος στις καρδιές τους για την καλοσύνη και την δύναμη του Κυρίου και ζητούσαν φαγητά κατά τις επιθυμίες τους.

19.  Καταφέρθηκαν κατά του Θεού και είπαν: Σάμπως μπορεί ο Θεός να ετοιμάσει και τραπέζι στην έρημο;

20. Επειδή χτύπησε τον βράχο και βγήκαν νερά και σχηματίστηκαν χείμαρροι, μήπως μπορεί να δώσει και ψωμί και να ετοιμάσει τραπέζι με φαγητά για τον λαό Του;

21.  Εξωργίσθη απ’ αυτά ο Κύριος, ανασκουμπώθηκε και πήρε το μαστίγιο. Φωτιά καταστροφική κατέφαγε τους απογόνους του Ιακώβ και η οργή Κυρίου έπεσε πάνω στους Ισραηλίτες,

22. γιατί δεν πίστεψαν στον Θεό ούτε ήλπισαν στην σωτηρία τους από Αυτόν.

23. Όμως μακροθύμησε και έστειλε προστατευτικά σύννεφα και άνοιξε τις πηγές του ουρανού.

24. Έβρεξε πάνω τους Μάνα να φάνε, ψωμί από τον ουρανό τούς έστειλε.

25. Τους έστειλε άφθονη διατροφή. Το ψωμί των αγγέλων έφαγε ο άνθρωπος.

26. Σήκωσε νοτιοανατολικό άνεμο,

27.  ο οποίος έφερε (έβρεξε) πάνω σ’ αυτούς κρέατα (ορτύκια) αμέτρητο πλήθος, πουλιά δηλαδή πετούμενα, σαν την άμμο της θαλάσσης.

28. Όλα αυτά πέσανε μέσα στο στρατόπεδό τους γύρω από τις σκηνές τους.

29. Έφαγαν και χόρτασαν σε πλησμονή,

30. και ικανοποίησε ο Κύριος την επιθυμία τους. Ενώ όμως ακόμα η τροφή ήταν στο στόμα τους,

31.  σαν οργή του Θεού, αρρώστησαν από την γαστριμαργία και πέθαναν πάρα πολλοί, και οι άρχοντες του Ισραήλ κατέρρευσαν.

32. Παρ’ όλα αυτά συνέχισαν να αμαρτάνουν και δεν εμπιστευόντουσαν τον Κύριο εκ των θαυμαστών Του έργων.

33. Πέρασαν ασκόπως τις ημέρες τους και ξόδεψαν γρήγορα και άκαρπα τα χρόνια της ζωής τους.

34. Όταν ο Κύριος τούς παρέδιδε στον θάνατο, τότε Τον αναζητούσαν και έσπευδαν να επιστρέψουν δια προσευχής προς Αυτόν.

35. Τότε θυμόντουσαν ότι ο Θεός είναι βοηθός τους και ο Ύψιστος, Σωτήρας τους.

36. Όμως Τον αγάπησαν μόνο με το στόμα, ενώ η γλώσσα τους, έλεγε ψέμματα.

37.  Η καρδιά τους δεν ήταν ειλικρινής μαζί Του, αφού δεν ήταν συνεπείς στην τήρηση του θελήματός Του.

38. Αυτός όμως είναι οικτίρμων και εξιλεώνεται εύκολα για τις αμαρτίες τους. Δεν θα τους καταστρέψει. Σε πολλές περιπτώσεις δεν θύμωσε και δεν άφησε να εκσπάσει κατ’ αυτών η οργή Του.

39. Ξέρει ότι όλοι οι αμαρτωλοί είναι αδύναμες σάρκες, φύσημα περαστικού ανέμου, που δεν επιστρέφει.

40. Πόσες φορές δεν Τον καταστεναχώρησαν στην έρημο και δεν Τον εξώργισαν σ’ αυτόν τον άνυδρο τόπο!

41.  Ξαναγύρισαν στα ίδια και αποστάτησαν από τον Θεό και έβαλαν σε δοκιμασία τον Άγιον του Ισραήλ!

42. Ξέχασαν ότι το παντοδύναμο χέρι του Θεού τούς λύτρωσε από τα χέρια του τυράννου τους,

43. όταν στην Αίγυπτο έκανε σημεία και τέρατα στην πεδιάδα Τάνεως,

44. όταν μετέβαλε σε αίμα το νερό των ποταμών και τα όμβρια των δεξαμενών, για να μη έχουν να πιουν,

45. όταν έστειλε στους Αιγυπτίους άγριες μυίγες (σκυλόμυιγα) που τους κατέστρεψαν και βατράχους, που τους μετέδιδαν μολύνσεις,

46. όταν η αρρώστια ερυσίβη κατέστρεφε τους καρπούς και η ακρίδα έτρωγε τα γεννήματα,

47.  όταν κατέστρεφε με χαλάζι τα αμπέλια τους και με παγωνιά τα δέντρα,

48. όταν κεραυνοί σκότωναν τα ζώα τους και η φωτιά που άναβε εξαφάνιζε τις περιουσίες τους.

49. Θύμωσε εναντίον τους (των Αιγυπτίων) και τους έστειλε με τιμωρούς αγγέλους θυμό και οργή και θλίψη.

50. Ελεύθερη η οργή Του δεν λύτρωσε από τον θάνατο τις ζωές τους και θανάτωσε ακόμα και τα ζώα.

51.  Θανάτωσε κάθε πρωτότοκο στην Αίγυπτο, κάθε αρχή του κόπου της ζωής αυτών των απογόνων του Χάμ.

52. Σαν ποιμένας πήρε μαζί Του, ως πρόβατα, τον λαό Του και τους οδήγησε σαν κοπάδι μέσω της ερήμου.

53. Τους οδήγησε (μέσω της Ερυθράς) με ασφάλεια και δεν δείλιασαν, ενώ τους εχθρούς τους τούς κάλυψε η θάλασσα.

54. Τους έφερε κατόπιν στην ορεινή γη της ιερής πατρίδος τους, στον τόπο που κατέκτησε το παντοδύναμο χέρι Του,

55. έδιωξε από μπροστά τους τα ειδωλολατρικά έθνη και κληροδότησε σ’ αυτούς, στις φυλές του Ισραήλ, τον τόπο που κατοικούσαν εκείνοι.

56. Αυτοί όμως δοκίμασαν και πίκραναν τον Θεό τον Ύψιστο, και δεν ετήρησαν τις εντολές Του.

57.  Αποστράφηκαν τον Θεό και παραβήκανε τις εντολές Του και γίνανε και αυτοί στραβόξυλα (τόξα στρεβλά) σαν τους πατέρες τους.

58. Προκάλεσαν τον Θεό με ειδωλολατρεία στα βουνά και προσπαθούσαν με τα είδωλά τους να Τον κάνουν να ζηλοτυπήσει.

59. Άκουσε ο Θεός τις ειδωλολατρικές επικλήσεις και τους παρέβλεψε και παρέδωσε τον Ισραηλιτικό λαό σε έσχατη εξαθλίωση.

60. Απώθησε και στέρησε την Σιλώμ, που είχε εκλέξει ως κατοικία Του ανάμεσα στους ανθρώπους, από την προστασία Του

61.  και παρέδωσε στα χέρια των εχθρών, λάφυρο πολέμου, αυτό που ήταν η δύναμή τους, η όμορφη Διαθήκη.

62. Παρέβλεψε (υπερείδε) την κληρονομιά Του και επέτρεψε να περάσουν από το «στόμα του μαχαιριού» ο λαός.

63. Τους νεαρούς τούς κατέφαγε η φωτιά του πολέμου και τις παρθένες θυγατέρες τους, δεν τις επένθησε κανείς.

64. Οι ιερείς εσφάγησαν, και οι χήρες τους δεν τους έκλαψαν.

65. Τότε ο Κύριος σηκώθηκε ορμητικά όπως αυτός που ξυπνάει μετά από μεγάλη μέθη

66. και σύντριψε τους εχθρούς Του τρέποντάς τους σε φυγή και τους προσήψε αιώνια ντροπή.

67.  Απομάκρυνε τους απογόνους του Ιωσήφ, δεν εξέλεξε ως πρώτη, την φυλή του Εφραίμ.

68. Διάλεξε την φυλή του Ιούδα, και αντί της Σιλώμ αγάπησε το όρος Σιών.

69. Εκεί έκτισε ο Κύριος το ιερό θυσιαστήριό Του, το εθεμελίωσε εις τον αιώνα, ως τρομερός μονόκερως.

70. Διάλεξε, βασιληά τον δούλο Του Δαβίδ, που τον πήρε από τα κοπάδια των προβάτων.

71.  Τον πήρε από τις φροντίδες για τα ετοιμόγενα πρόβατα και του ανέθεσε να ποιμαίνει τους απογόνους του Ιακώβ, τους δούλους Του, και τους Ισραηλίτες που είναι κληρονομία Του.

72.  Ο Δαβίδ τους διοίκησε με την ευθεία και άδολη καρδιά του και με τα συνετά έργα του αναδείχθηκε πραγματικός ηγέτης τους.

*Ασάφ. Περίφημος Λευίτης σύγχρονος του Δαβίδ, ένας από τους τρεις μεγάλους διευθυντές της ιερής μουσικής. Στο όνομά του φέρονται εκτός από τον 49^ο ψαλμό και οι ψαλμοί 72 μέχρι 82. Οι ψαλμοί, που φέρονται στο όνομά του, διακρίνονται για την σοβαρότητα της σκέψεως και την επισημότητα της εκφράσεως με ένα ευγενή προφητικό «αέρα». Στους ψαλμούς αυτούς ο Θεός παίρνει τον λόγο ο Ίδιος και μιλάει απ’ ευθείας.

**Πεδιάδα Τάνεως. Βρισκόταν κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα (Ψαλμός 77,12). Στον Ψαλμό 77, που αποδίδεται στον Ασάφ, αναφέρονται τα θαυμαστά έργα που είχε κάνει ο Κύριος στους Ισραηλίτες στην Αίγυπτο, όταν στην πεδιάδα Τάνεως ο Κύριος χώρισε τη θάλασσα στα δύο και πέρασαν από μέσα οι Ισραηλίτες για να γλυτώσουν από την καταδίωξη των Αιγυπτίων (Ψαλμός 77,12-13 & 77,43).

 

ΠΗΓΗ: enoriako.info/ Κατηγορία: Λογοτεχνία / Ποίηση

 Ποίηση , θαύματα , πίστη Χριστιανών , θεολογία , λογοτεχνία , Ύμνοι και ψαλμοί , Τέχνες , αμαρτία , Ασάφ

Τις τελευταίες 30 ημέρες