. . .μαθαίνουμε  κατά τη διάρκεια τη προσευχής να μήν επιτρέπουμε στη φαντασία μας να υπεισέρχεται, μαθαίνουμε να είμαστε αδιάφοροι στα συναισθήματα, τις συγκινήσεις, τα οράματα ή τις σκέψεις.  Διότι ο σκοπός, προκειμένου να σταθούμε μπροστά στον Θεό, είναι να γίνουμε τόσο ήρεμοι και τόσο διαφανείς, που να επιτρέψουμε τη ζωή του Θεού  να φτάσει ως εμάς μέσα από αυτή την ασαφή και αβέβαιη περιοχή της ψυχής.

Anthony Bloom, "Ο Εαυτός μας και ο άλλος," εκδ πορφύρα

Με νου αχρωμάτιστο, άδειο, άλαλο, δίχως καλούς λογισμούς και κυρίως δίχως αυτούς, να σταθείς στην προσευχή.

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, "αγρυπνία στο Άγιον Όρος" εκδ. Ακρίτας