Μέσα στη θεία Λειτουργία είναι διαφορετικά…

             Δεν είσαι μεμονωμένος και χωρισμένος από τους άλλους και τα άλλα.  Δεν κλείνεσαι στη φυλακή του χώρου.  Δεν ασφυκτιάς στην καταδίκη του χρόνου.  Ἡ ζωή σου δεν είναι ένα ποτήρι νερό πού, αν το πιείς, μένεις το ίδιο διψασμένος ὅπως πρίν’  και αν δεν το πιείς, θα σαπίσει μπροστά στα μάτια σου.  Δεν είσαι ένα τμήμα μηχανικό ενός απέραντου σύμπαντος, ούτε άτομο μέσα σε ανώνυμο πλήθος.  Ὁ Αρχηγός της ζωής σύντριψε τα κλείθρα του μηχανικώς υπάρχειν.

            Είσαι οργανικό μέλος ενός θεανθρώπινου μυστηρίου.  Έχεις μια διακονία συγκεκριμένη, μικρή, ελάχιστη, πού σε κάνει κοινωνό του όλου. Μέσα στο είναι , στον χαρακτήρα σου, ανακεφαλαιώνεται  και ενεργείται το μυστήριο της ζωής.  Είσαι εικόνα του Θεού. Δεν αξίζεις γι αυτό που έχεις, αλλά γι αυτὸ που είσαι.  Και είσαι αδελφός του Υιού.  Έτσι,  όλοι μπαίνομε στο  πανηγύρι των πρωτοτόκων.

               Γνωρίζεις τον επί πάντων Θεό στην ίδια την υφή του προσώπου σου, στη διάρθρωσι του είναι σου. Τον βλέπεις στην ακόρεστη δίψα σου για ζωή και την αγάπη σου. Ὁ αγώνας να Τον φτάσεις είναι ἡ ίδια ἡ όραση του Προσώπου Του. Είναι ἡ στοιχείωσι του είναι σου.

 

«ΕΙΣΟΔΙΚΟΝ» Ἀρχιμ.  Βασιλείου