Η ηθική, πάλι, είναι μια εξωτερική πλευρά από κάτι που βρίσκουμε στην Αγία Γραφή. Ο Χριστός μάς δίνει εντολές, δίνει το παράδειγμα πώς να είμαστε, πώς να ζούμε.  Και μπορούμε είτε να προσπαθήσουμε να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές αυτές, είτε να αναρωτηθούμε τι είδους άνθρωπος πρόκειται να γίνω έτσι ώστε αυτές οι εντολές, αυτό το παράδειγμα να είναι η φυσική μου συμπεριφορά, το είναι μου.  Και τότε η ηθική παύει πλέον να είναι ένα σύστημα εντολών, καθηκόντων, υποχρεώσεων.  Προχωρά ένα βήμα βαθύτερα, περιγράφοντας τι πρέπει να είμαι - και όχι τι πρέπει να κάνω-  ώστε να είμαι ένα αληθινό ανθρώπινο ον και όχι ένας υπ-άνθρωπος όπως όλοι είμαστε όλοι -διότι το μόνο ανθρώπινο ον είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.  

Anthony Bloom

          

 Τον περισσότερο χρόνο ζούμε, κατά κάποιον τρόπο, εκτός του εαυτού μας.  Δεν ζούμε επειδή νιώθουμε την εσωτερική ανάγκη να ζήσουμε, να μιλήσουμε ή να δράσουμε με ορισμένο τρόπο.  Τις περισσότερες φορές απλά αντιδρούμε σε εξωτερικά ερεθίσματα.  Σπάνιες  είναι  οι φορές πουν τα λόγια βγαίνουν από τα βάθη της καρδιά μας.  Τις περισσότερες φορές αρθρώνουμε λέξεις που καθορίζονται από αυτά που ακούσαμε, από πράξεις που συμβαίνουν έξω από εμάς.  Επομένως, καθώς δεν είμαστε σε επαφή  με τον εσώτερο εαυτό μας και ούτε γνωρίζουμε κάποιον τρόπο άμεσης επικοινωνίας με αυτόν, οι πράξεις και οι κουβέντες μας συνήθως εξαρτώνται από αυτά που συμβαίνουν έξω από εμάς, που προκαλούνται δηλαδή.  Άρα δεν μπορούμε να πούμε ότι "μιλάμε", αλλά ότι "απαντάμε". Δεν μπορούμε να πούμε ότι "δρούμε", αλλά ότι "αντιδρούμε".  Ένα από τα ουσιώδη ζητήματα της πνευματικής ζωής είναι να μάθουμε να παραμένουμε εντός  και όχι εκτός του εαυτού μας, με αυτή την έννοια.  Δεν σημαίνει απομόνωση.  Δεν  σημαίνει να σηκώσουμε φράχτη , ένα τοίχο.  Δεν πρόκειται για συμπεριφορά ενός ανθρώπου που περιχαρακώνεται για να μην είναι προσιτός στους άλλους.  Αντίθετα, πρόκειται για την περίπτωση του ανθρώπου που βρίσκεται σε επαφή με τον εσώτερο εαυτό του, με τις αισθήσεις του, που είναι σε θέση να μιλά εν των έσω, διότι τα λόγια του και οι πράξεις του δεν πηγάζουν από εξωτερικά ερεθίσματα.

            Αν πάρουμε για παράδειγμα τον Χριστό, ίσως αυτό το χαρακτηριστικό Του να είναι το πιο  εντυπωσιακό στην προσωπικότητά Του.  Αντιμετωπίζει διαφορετικές καταστάσεις την κάθε στιγμή, όμως αυτό δεν Τον κάνει να αλλάζει.  Δρα ανάλογα με την κάθε κατάσταση, αλλά είναι πάντα ο ίδιος, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, πάντα πιστός στον εαυτό Του, πάντα ο εαυτός Του.

Anthony Bloom.

       

 Μπορεί κανείς να επιλέξει ένα ιδεώδες, να  δημιουργήσει για τον εαυτό του μια εικόνα αυτού που θα ήθελε να είναι και να προσπαθήσει να τη "μαϊμουδίσει".  Και ίσως μερικές φορές να το καταφέρει με μεγάλη επιτυχία. Αλλά μπορεί μέσα μας να υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που ίσως ο Θεός θα ήθελε να έρθει στην επιφάνεια.  Δεν μιλώ για το υποσυνείδητό μας, αλλά για τα βάθη της προσωπικότητάς μας που θα μπορούσαν να ανθίσουν και να μας καταστήσουν άτομα πολύ μεγαλύτερου αναστήματος που εμείς καταπνίγουμε και σκοτώνουμε...

... Το αποτέλεσμα αυτής της επιθυμίας μας να ζούμε επιφανειακά  είναι ότι δεν μπορούμε να συναντήσουμε τον Θεό, που είναι έτοιμος να κατέβει στην κόλαση, να φτάσει σ' αυτό το βαθύ σκότος και χάος και να μας τραβήξει έξω, όπως έκανε στη Γένεση, δίνοντας έκφραση σε όλες τις δυνατότητες, σε ό,τι μπορούσε να ανθίσει και να καρπίσει. Έτσι, λοιπόν αντί να έχουμε μια βαθιά, δραματική σχέση με τον Θεό, προσπαθούμε να έχουμε μια επίπεδη, ευγενική, οργανωμένη σχέση, όπου παίζουμε με ασφάλεια διατηρώντας τους κανόνες...

Anthony Bloom, "Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ" Εκδόσεις, πορφύρα.

 Το νόημα της αγάπης είναι το νόημα της ζωής, γιατί η αγάπη, παρά τη γενικότερη αντίληψη, δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα. Όταν λέμε ότι ο Θεός είναι αγάπη, δεν εννοούμε ότι ο Θεός είναι απέραντο συναίσθημα . Εννοούμε  κάτι βαθύτερο από αυτό : εννοούμε ότι ο Θεός είναι πληρότητα ζωής και ύπαρξης. Και αυτό αφορά και την ανθρώπινη αγάπη.  Ο άνθρωπος που διακατέχεται από αγάπη, είναι ένας άνθρωπος όλο ζωή.  Η αίσθηση της ζωής, γι' αυτόν, η δύναμη της ζωής, είναι τόσο πλήρης, τόσο μεγάλη, που η ζωή αυτο-επιβεβαιώνεται.  Κι αυτό γεννά χαρά, θάρρος, ενθουσιασμό, πάει σε βάθος πέρα κι  από το θάνατο.  Η Αγία Γραφή λέει ότι η αγάπη είναι δυνατότερη από το θάνατο.  Πράγματι είναι.

Anthony Bloom