Τα πολλά, βαρετά χρόνια μιας ευτυχισμένης, ή δυστυχισμένης μέσης ηλικίας αποτελούν ιδανικές συνθήκες για το έργο μας (γράφει ο έμπειρος Γενικός Διευθυντής της Κολάσεως Τυλιχτής δίνοντας  μαθήματα δι’  αλληλογραφίας στον άπειρο ανεψιό του δαίμονα Άψινθο).  Βλέπεις, είναι τόσο δύσκολο για αυτά τα πλάσματα να επιμείνουν (να εγκαρτερήσουν). Η ρουτίνα της μιζέριας, η σταδιακή αποσύνθεση των νεανικών ελπίδων και πόθων, η σιωπηλή απόγνωση που τους κυριεύει στην σκέψη πως δεν θα καταφέρουν ποτέ να ξεπεράσουν τους χρόνιους πειρασμούς με τους οποίους επανειλημμένα τους νικήσαμε, η πνευματική ξηρασία που επιφέρουμε στη ζωή τους, και η ενδόμυχη μνησικακία με την οποία τους εκπαιδεύουμε να αντιδρούν σε όλα αυτά, αποτελούν για εμάς αξιοθαύμαστες ευκαιρίες για να εξασθενήσουμε μια ψυχή μέσω σταδιακής φθοράς.

        Αν, από την άλλη, τα χρόνια της  μέσης ηλικίας αποδειχθούν χρόνια ευημερίας, η θέση μας είναι ακόμη ισχυρότερη. Η ευημερία κάνει τον άνθρωπο να προσκολλάται στον Κόσμο.  Ο άνθρωπος αισθάνεται ότι βρίσκει την θέση του στον κόσμο, ενώ στην πραγματικότητα ο κόσμος βρίσκει την θέση του στην καρδιά του ανθρώπου.  Η αυξανόμενη φήμη του, ο κύκλος γνωριμιών που μεγαλώνει, η αίσθηση σημαντικότητας που τον καταλαμβάνει, η αυξανόμενη πίεση μια απορροφητικής και έντονης εργασίας, όλα αυτά χτίζουν μέσα του την αίσθηση ότι η Γη είναι σπίτι του. Αυτός ακριβώς είναι ο στόχος μας… 

C. S.  LEWIS, The Screwtape Letters, 31 ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ, Εκδόσεις ΙΩΝΑΣ