Ὁ λύχνος τοῦ σώματος ἐστιν ὁ οφθαλμός, ἐάν οὖν ὁ οφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμα  σου φωτεινόν ἔσται’  ἐάν δε ὁ ὀφθαλμός σου πονηρός ᾖ… τὸ σκότος πόσον; (Ματθ. στ’22,23)

«Και οὐ μικρά τοῦτο βλάβη της ψυχῆς, το προσηλῶσθαι τὸν νοῦν αὐτῆς ἐκεῖ, μεριμνῶντα διόλου περί τῆς τοῦ θησαυροῦ φυλακῆς και τῇ τοιαύτῃ τυραννίδι καταδεδουλωμέον».(Ζιγαβηνός)

«τὸ πάντων καιριώτατον, προδούς τὴν  εὐγένειαν τοῦ ἀνθρώπου και την εέυθερίαν…» (Ιω. Χρυσ.)

«Ἑἰπών  περί τῆς ἀγενοὺς δουλείας του νοῦ, ὅς ἐστιν ὀφθαλμός τὴς ψυχῆς, βούλεται δεὶξαι φανερώτερον ὅτι ἡ τοιαύτη δουλεία τοῦ νοῦ λύμη (= η διά λόγων και έργων κακοποίησις, μεγάλη βλάβη) τῆς ψυχῆς ἐστι. Λαμβάνει δὲ παράδειγμα τὸν ὀφθαλμόν  τοὺ σώματος και ἀπό τούτου δίδωσι και τὰ ἐκείνου νοεῖν».(Ζιγαβηνός)