Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί. Όντας έξω από τον κόσμο, βρισκόμαστε κάπως στην καρδιά του κόσμου. Όντας μακριά από τον κόσμο, δεχόμαστε τους ανθρώπους απ΄όλο τον κόσμο, που έρχονται να ανοίξουν την καρδιά τους, το άγνωστο βάθος τους, σε κάποιον που ζει στην έρημο και προσπαθεί να ανήκει στον Θεό και σε Όλους τους αγνώστους αδελφούς του.

        Έτσι γνωρίζομε τον πόνο τον βαθύ και τον ήσυχο λόγο της εξομολογήσεως του πληγωμένου και ταλαιπωρημένου σημερινού ανθρώπου.

        Στο Άγιον Όρος με έναν ιδιαίτερο τρόπο ζουν οι παλιοί Άγιοι, και ακούγεται ο πόνος και ο κλαυθμός της ανθρωπότητος.

        Ξέρομε ότι δεν υπάρχει περιθώριο για άλλες δοκιμές' γι αυτό, σας μιλάμε για πράγματα σίγουρα και δοκιμασμένα' για την Ορθόδοξη Εκκλησία, που είναι ο ίδιος ο Θεάνθρωπος.

        Δεν λέμε απόψεις δικές μας, ούτε διατυπώνομε  γνώμες ατομικές ("Λογισμοί θνητών πάντες και επισφαλείς αι επίνοιαι αυτών").

        Δεν θεωρούμε κανέναν άλλο κυριότερο αίτιο, ούτε κτυπάμε κανέναν περισσότερο από τον εαυτό μας. Δεν χωρίζεται ο εαυτός μας, ούτε η σωτηρία μας, από τον άλλον αδελφό μας.

        Σας λέμε τον λόγο τον σωτήριο της μετανοίας: Μπορούμε να ζήσωμε. Μπορούμε να μην πάρωμε διαζύγιο από την Χάρι και την όντως ζωή. Τότε οι δοκιμασίες και οι κίνδυνοι όλων των ειδών και των επιπέδων που μας απειλούν έσωθεν και έξωθεν θα μεταβληθούν σε ευλογίες, σε δυνάμεις δημιουργικές. Θα είμαστε ευγνώμονες στους εχθρούς μας, τους οποιουσδήποτε, που μας εξήγειραν σε εγρήγορσι και νήψι, και μας ώθησαν να αξιοποιήσωμε για τον εαυτό μας και για όλο τον κόσμο τα αδαπάνητα κοιτάσματα της πνευματικής ενέργειας που κρύβει το υπέδαφος της Παραδόσεώς μας.

Αρχιμ. Βασίλειος Ιβηρίτης, "ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΜΑΣ" Ι.Μ.ΙΒΗΡΩΝ 2003