Η θεία Λειτουργία είναι η Δευτέρα Παρουσία, είναι η πραγματοποίηση της Βασιλείας του Θεού.  Εκεί βρισκόμαστε για να υπάρξουμε ζώντες.  Αυτό μας χαρίζεται.  Γι’  αυτό κοινωνούμε σώματος και του αίματος του Χριστού. Επαναλαμβάνω ότι αυτό μας χαρίζεται.  Είμαστε οι άγιοι της Δευτέρας Παρουσίας. Συγχρόνως βέβαια δεν έχουμε νικήσει τον θάνατο. Τελειώνοντας η θεία Λειτουργία, βρισκόμαστε και πάλι στην πραγματικότητα της οδοιπορίας. Όμως η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, με κεντρικό πυρήνα τη θεία Ευχαριστία, επενδύει, εμποτίζει και ανανοηματοδοτεί την πραγματικότητα αυτή της οδοιπορίας. Έτσι όλες οι ακολουθίες της Εκκλησίας, όλος ο εβδομαδιαίος κύκλος, όπως και ο ημερήσιος κύκλος του εικοσιτετραώρου, όπως και ο ενιαύσιος, ο ετήσιος κύκλος, υπάρχουν εν σχέσει προς τη θεία Ευχαριστία. Κι έτσι όλα αυτά μεταβάλλουν τη ζωή μας σε νιά όδευση προς τη θεία Ευχαριστία.  Οδεύοντας προς τη θεία Ευχαριστία, για να αποδεχθούμε την αγιότητα, είμαστε εν μετανοία και γονατίζουμε και σταυροκοπιόμαστε και παρακαλούμε, και κάνουμε όσα προβλέπει η λειτουργική μας παράδοση, γιατί έχουμε επίγνωση της δικής μας αδυναμίας και της αναξιότητάς μας σε σχέση με αυτό που μας δωρίζεται εκεί.  Αλλά την ώρα της θείας Ευχαριστίας μόνο ευχαριστούμε και δοξολογούμε.  Η θεία Ευχαριστία έχει δοξολογικό χαρακτήρα.

Ερώτηση: Τί γίνεται όμως για όσους δεν έχουν επίγνωση αυτής της οδού;

Είναι ηθικό το ερώτημα. Όταν τα λέμε αυτά τα πράγματα δεν αξιολογούμε τη δικαίωση των ανθρώπων. Να το πω με έναν άλλο τρόπο, ένα παραδοξολόγημα. Μπορώ να σας πω ποιος δρόμος οδηγεί στην Εκκλησία, στη θεία Ευχαριστία. Δεν μπορώ να σας πω ποιος δρόμος δεν οδηγεί στη θεία Ευχαριστία. Μπορώ να σας πω ποιος δρόμος οδηγεί στην Εκκλησία, δεν μπορώ να σας πω ποιος δρόμος δεν οδηγεί στην Εκκλησία. Θέλω να πω ότι πολλές φορές κάποιοι άνθρωποι λόγω του περιβάλλοντος στο οποίο γεννήθηκαν, ή λόγω των γονέων τους, ή λόγω της παιδείας τους κλπ., δεν ακολουθούν αυτό το δρόμο προς τη θεία Ευχαριστία. Ταλαιπωρούνται σε διάφορους άλλους δρόμους.  Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα φτάσουν στη θεία Ευχαριστία. Εγώ μπορώ να σας πω ποιος δρόμος οδηγεί εκεί, σύμφωνα με την παράδοσή μας, αλλά δεν μπορώ να κρίνω ποιός δρόμος αποκλείεται μα οδηγήσει εκεί, γιατί για τον Θεό τίποτα δεν αποκλείεται.

                                Δημήτρης Μαυρόπουλος, ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ, εκδόσεις Δόμος