Εκμετάλλευσις των περιόδων καταπτώσεως

Αγαπητέ μου Άψινθε

        Ελπίζω ότι η τελευταία  μου επιστολή σε έπεισε ότι με την κατάπτωσι και σκοτεινιά ή «ξηρότητα»  που περνά τώρα ο «ασθενής» σου, δεν θα κερδίσης την ψυχή του, αλλ΄ότι είναι ανάγκη να τα εκμεταλλευθής αυτά καταλλήλως.   Πώς θα μεταχειρισθής αυτή την κατάστασι  του «ασθενούς»  σου, θα σου εξηγήσω.

        Εν πρώτοις έχω πάντοτε βρεί ότι η καταπτωτκή περίοδος της ανθρώπινης ταλαντεύσεως μας δίνει υπέροχες ευκαιρίες για πειρασμούς φιληδονίας και ιδιαιτέρως του σεξ. Αυτό μπορεί να σου  κάμη έκπληξι, διότι φυσικά κατά την περίοδο του ενθουσιασμού η φυσική ενέργεια, και άρα και η σεξουαλική, είναι πολύ δυνατώτερη.  Εν τούτος πρέπει να έχης υπ’ όψει σου ότι οι δυνάμεις της αντιστάσεως βρίσκονται στο μάξιμουμ.  Η υγεία και η διάθεσις, τα οποία μπορείς να μετεχειρισθής  για να του προκαλέσης την ηδονή, μπορούν – αλλοίμονο – να χρησιμοποιηθούν για την εργασία, τα παιχνίδια, ή σε σκέψεις ή σε τέρψεις που δεν βλάπτουν. Η επίθεσις έχει μεγαλύτερη ελπίδα επιτυχίας όταν το εσωτερικό του ανθρώπου είναι θαμπό, άδειο και κρύο.  Σημείωσε επίσης ότι το σεξ στον καιρό της καταπτώσεως έχει μια λεπτή διαφορά απ’ ότι είναι  στην κατάσταασι ανυψώσεως του ανθρώπου.  Αυτό εκφυλίζεται σαν  νερωμένο γάλα σε μια παράλογη κατάστασι  που οι άνθρωποι ονομάζουν «ερωτοληψία», που τείνει μάλλον στη διαφθορά, υπόκειται όμως πολύ λιγώτερο στους γενναιόδωρους και φανταστικούς, ακόμη και πνευματικούς μολυσμούς της, και η οποία κάνει τον ανθρώπινο σεξουαλισμό τόσο  απροσδιόριστο για μας.  Το ίδιο συμβαίνει με τις άλλες επιθυμίες της σάρκας.  Μπορείς πιο εύκολα να κάμης τον «μαθητή» σου έναν μέθυσο, παρακινώντας τον να πίνη για να αλλάξη διάθεση όταν είναι σκυθρωπός και εξηντλημένος, παρά όταν τον ενθαρρύνης να το μεταχειρισθή αυτό σαν μέσο διασκεδάσεως με τους φίλους του, όταν βρίσκεται σε ψυχική ευφορία.  Μη λησμονής ότι εάν μεταχειριζόμαστε μια ευχαρίστησι στην υγιή, κανονική και ικανοποιητική μορφή της, είμαστε τρόπον τινά πάνω στο έδαφος του Εχθρού.  Το γνωρίζω, έχομε ήδη αρκετές ψυχές δικιές μας, μέσω της τέρψεως.  Εν τούτοις αυτές είναι δική Του εφεύρεσις, όχι δική μας.  Αυτός τις εδημιούργησε. Παρ’ όλες τις αναζητήσεις μας δεν μπορέσαμε να παραγάγουμε ούτε μία. Το μόνον  που μπορούμε να κάνωμε πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, είναι να ενθαρρύνωμε τους ανθρώπους να παίρνουν  τις τέρψεις που έχει παραγάγει ο Εχθρός, σε χρόνο, τρόπο και βαθμό που Αυτός έχει απαγορεύσει.  Έτσι επιτυγχάνομε να τους εκφυλίζωμε και να τους κάνωμε ακάθαρτους και δυσάρεστους στον Δημιουργό τους. Η φόρμουλα είναι η εξής : «Μια ακατάπαυστη μανία ψυχαγωγίας».  Αυτό είναι το ασφαλέστερο και καλύτερο στυλ.  Να παίρνης την ψυχή του ανθρώπου και να μη δίνης ΤΙΠΟΤΕ για αντάλλαγμα, αυτό είναι που ευχαριστεί την καρδιά του Πατρός ημών.   Και η περίοδος της πνευματικής ξηρασίας είναι ο κατάλληλος καιρός ν’ αρχίσης την επιχείρησι.

        Υπάρχει ένα μέσον ακόμη καλύτερο να εκμεταλλεύεσαι αυτή την περίοδο των καταπτώσεων.  Εννοώ τις σκέψεις του «ασθενούς» σου περί του πράγματος αυτού. Όπως πάντοτε, το πρώτο βήμα είναι να προφυλάττης το νού του από τη γνώσι.  Μη του επιτρέψης να υποπτευθή τον νόμο της Ταλαντεύσεως.  Πείσε τον ότι η πρώτη θέρμη της μετανοίας του μπορούσε να διαρκέση πολύ, και να πιστέψη ομοίως ότι αυτή η κατάστασις της ξηρότητος θα είναι διαρκής.  Εάν η παρεξήγησις αυτή ριζώση στο κεφάλι του, θα μπορέσης να προχωρήσης με διάφορους τρόπους.  Όλο αυτό εξαρτάται από το εάν ο «άνθρωπός» σου είναι του τύπου των απελπιζομένων, οπότε μπορείς να τον πειράξης και να τον ρίξης στην απελπισία ή αν είναι από τους αισιόδοξους τύπους, οι οποίοι σκέπτονται κατά τας επιθυμίας των, οπότε μπορείς να τον βεβαιώσης ότι όλα θα πάνε καλά. Ο προηγούμενος τύπος είναι σπάνιος μεταξύ των  ανθρώπων.  Εάν συμβαίνη ο  «ασθενής» σου να ανήκη σ’ αυτόν, το κάθε τι είναι εύκολο. Προσπάθει μόνον να συνατά πεπειραμένους χριστιανούς (πράγμα εύκολο στις ημέρες μας) και να διευθύνης την προσοχή του στα κατάλληλα χωρία της Γραφής, κατόπιν σπρώξε τον στην απελπισία, η οποία συνίσταται στο να θέλη να ξαναβρή τα παληά του αισθήματα με τη δύναμι της θελήσεώς του μόνον – και κερδίσαμε το παιχνίδι. Εάν αντιθέτως είναι τύπος από εκείνους που ελπίζουν, η δουλειά σου είναι να τον κάνης να συγκατατίθεται στη χαμηλή πνευματική θερμοκρασία που βρίσκεται, και βαθμηδόν να ευχαριστήται μ’ αυτήν και πείσε τον ότι δεν είναι τόσο χαμηλά, τελευταίος όλων.  Μέσα σε μία ή δυο εβδομάδες θα τον έχης κάμει να αμφιβάλλη  εάν οι πρώτες ημέρες του Χριστιανισμού του δεν ήταν ίσως υπερβολικές.  Μιλησέ του περί του «μετριασμού» σε όλα τα πράγματα. Εάν μπορέσης μια φορά να τον φέρης στο σημείο να σκεφθή ότι «η θρησκεία είναι πολύ καλή μέχρι ενός σημείου», πρέπει να αισθάνεσαι πολύ ευτυχής περί της ψυχής του. Μια μέτρια θρησκεία έχει για μας μεγαλύτερη αξία παρά η αθρησκεία – κι αυτό είναι πιο διασκεδαστκό.

        Μια άλλη δυνατότητα που έχεις είναι να προσβάλλης κατ’ ευθείαν την πίστι του. Όταν αναγνωρίση ότι η κατάπτωσίς του είναι διαρκής, δεν μπορείς να τον πείσης ότι η «η θρησκευτική του φάσις» θα εξαφανισθή, όπως και οι προηγούμενες φάσεις ;  Φυσικά δεν είναι νοητό να προχωρήση λογικά, από την πρότασι : «Έχω χάσει κάθε ενδιαφέρον γι αυτό» στην πρότασι : «Αυτό  το πράγμα είναι ψεύτικο».  Αλλά όπως σου έχω ειπεί άλλοτε, πρέπει να βασίζεσαι στις λέξεις, όχι στη λογική.  Η απλή λέξις «φάσις» θα κάμη πολύ πιθανόν τη δουλειά της.  Είμαι βέβαιος ότι το πλάσμα έχει περάσει διά μέσου πολλών φάσεων προτήτερα (όλα έχουν περάσει) και ότι τούτο αισθάνεται πάντοτε ανώτερο και κυριαρχικό απέναντι σε κάθε φάσι που πέρασε, όχι διότι την πολέμησε αλλά διότι απλώς είναι περασμένη. Τον ποτίζεις με ομιχλώδεις ιδέες περί Προόδου και Εξελίξεως και Ιστορικών Απόψεων, καθώς πιστεύω, και του δίνεις μοντέρνες βιογραφίες να διαβάζη ; Οι ήρωες περνούν πάντοτε από την μια «φάσι» στην άλλη. Έτσι δεν είναι :

        Εννόησες ; κράτησε το πνεύμα του μακρυά από σαφείς αντιθέσεις μεταξύ Αληθινού και ψεύτικου.  Μεταχειρίσου τις ωραίες φράσεις : «Αυτό ήταν μια φάσις» - «Πέρασα διά μέσου όλων αυτών», και μη λησμονής την ευλογημένη λέξι :»Έφηβος».

                                                                              Ο στοργικός σου θείος

                                                                                      ΤΥΛΙΧΤΗΣ

C.S. Lewis,ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙΜΠΡΙΤΖ, ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ , εκδ. Πουρναρά Α’ έκδοση 1974. Ανατύπωση 1993,2006 - C.S.Lewis, The screwtape Letters and Screwtape propose a toast, COLLINS ENGLAND