Ο νόμος της ταλαντεύσεως

Αγαπητέ μου  Άψινθε

        Έτσι λοιπόν, έχεις μεγάλες ελπίδες ότι η θρησκευτικότης του «ασθενούς» σου είναι ετοιμοθάνατη ;  Πάντοτε σκεπτόμουνα ότι το Κολλέγιο Εκπαιδεύσεως πήγε στα κομμάτια αφότου μπήκε ο γέρω-Σκώρος στο κεφάλι σου, αλλά τώρα πια είμαι βέβαιος γι’ αυτό.  Δεν σου έχει μιλήσει ποτέ κανείς για τον νόμο της Ταλαντεύσεως ;

        Οι άνθρωποι  είναι αμφίβια  –  μισο-πνεύματα και μισο-ζώα.  Η απόφασις του Εχθρού να κάμη τον καθένα ένα τραγελαφικό υβρίδιο έκανε τον Πατέρα ημών να αποσύρη την βοήθειά του από Αυτόν. Ως πνεύματα ανήκουν στον αιώνιο κόσμο, ως ζώα όμως κατοικούν εντός του χρόνου.  Γι’ αυτό το λόγο, ενώ το πνεύμα των μπορεί να διευθύνεται προς ένα αιώνιο αντικείμενο, τα σώματά των, τα πάθη των  και φαντασία των βρίσκονται σε διαρκή αλλαγή, διότι το να ζή κανείς μέσα στο χρόνο σημαίνει εξέλιξι.  Για  τούτο η ευστάθεIά των βρίσκεται μέσα στην ταλάντευσι,  μέσα σε μια ομαλή επιφάνεια από την οποία ξαναπέφτουν πάντοτε μέσα σε μια διαδοχή κορυφών και κοιλάδων.  Εάν παρατηρούσες  με επιμέλεια τον «ασθενή» σου, θα μπορούσες  να ιδής ότι η ταλάντευσις αυτή παρουσιάζεται σε όλες τις περιοχές της ζωής του – στο ενδιαφέρον του για την εργασία του ,στην αγάπη προς τους φίλους του, στις  φυσικές του ανάγκες, όλα πηγαίνουν πάνω και κάτω.  Εφόσον ζη στη γη, οι περίοδοι της πνευματικής και σωματικής ευεξίας και ζωτικότητος, εναλλάσονται με περιόδους ναρκώσεως και εσωτερικής φτώχειας.   Η ξηρότης και η σκοτεινιά που περνά τώρα, δεν προέρχεται – όπως αφελώς υποθέτεις  - από την μαστοριά σου.  Αυτά είναι απλώς ένα φυσικό φαινόμενο, που δεν θα μας ωφελήση διόλου, εκτός εάν το χρησιμοποιήσης με οξυδέρκεια.

        Για να αποφασίσης το καλύτερο πάνω σ’ αυτό πρέπει να ζητήσης να μάθης, τι σκοπεύει να κάμη ο Εχθρός πάνω σ’ αυτό, και τότε να κάμης το αντίθετο.  Τώρα, είναι ενδεχόμενο να εκπλαγής μαθαίνοντας ότι ο Εχθρός στην προσπάθειά Του να κατακτήση για πάντα μια ψυχή, την βοηθεί περισσότερο κατά την περίοδο των καταπτώσεων, παρά των ανυψώσεων Μερικοί από τους μεγάλους ευνοούμενούς Του έχουν περάσει από μέσα από τα μακρυνότερα και βαθύτερα βαθουλώματα, όσο κανένας άλλος.    Ο λόγος είναι ο εξής :  Για μας ένας άνθρωπος είναι πρωτίστως τροφή.  Ο σκοπός μας είναι η απορρόφησις της βουλήσεώς του μέσα στη δική μας, η επέκτασις του ζωτικού μας χώρου, δαπάναις του.  Η υπακοή όμως που ζητάει ο Εχθρός είναι τελείως  διαφορετικό πράγμα.   Εκείνο που λέει ο Εχθρός για την αγάπη Του προς τους ανθρώπους , και ότι η υπηρεσία που του προσφέρεται πρέπει να είναι τελείως ελεύθερη, δεν είναι - όπως χαρούμενα θέλομε να πιστεύωμε - - απλή προπαγάνδα, αλλά μια τρομακτική αλήθεια.  Έχει πράγματι σκοπό να γεμίση τον κόσμο από αηδή ομοιώματά Του, μικρογραφίες Του, που είναι ποιοτικώς σαν Αυτόν,  όχι διότι θέλει να τα απορροφήση, αλλά διότι θέλει να είναι με την ελεύθερη θέλησί τους όμοια με Αυτόν.   Εμείς θέλομε κτήνη, που να γίνωνται τροφή μας.   Αυτός θέλει υπηρέτες, που να γίνωνται τέκνα Του.  Εμείς θέλομε να απομυζήσωμε.   Εκείνος θέλει να χαρίση.  Είμαστε άδειοι και θέλομε να γεμίσωμε.   Αυτός είναι γεμάτος και πλημμυρίζει.   Ο σκοπός του πολέμου  μας είναι ένας κόσμος όπου ο Πατήρ ημών εν τοις Καταχθονίοις  θα έχη συγκεντρώσει όλα τα όντα στον εαυτό του.   Ο Εχθρός θέλει ένα κόσμο υπάρξεων ηνωμένων με Αυτόν, αλλά χωρισμένων παρά ταύτα μεταξύ των.

        Και να γιατί οι καταπτώσεις παίζουν τον ρόλο τους.  Πρέπει συχνά να θαυμάζης, γιατί ο Εχθρός δεν μεταχειρίζεται περισσότερο τη δύναμί Του για την άισθητή Παρουσία Του στις  ανθρώπινες ψυχές.   Εννόησέ το, ότι ο Ακαταμάχητος και Αδιαφειλονίκητος έχει δύο όπλα, τα οποία το σχέδιό Του Τού απαγορεύει να μεταχειρισθή.   Απλώς και μόνον το να καταπονή μια  ανθρώπινη θέληση (το πιο ανεπαίσθητο αίσθημα της Παρουσίας Του θα αρκούσε),θα ήταν ανωφελές γι’ Αυτόν.   Δεν μπορεί να εκβιάση, να παρακινήση μόνον μπορεί.   Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ένα μαζί  Του, και εν τούτοις να μένουν αυτοί  οι ίδιοι.    Δεν τον εξυπηρετεί το να τους διαγράψη ή να τους αφομοιώση.   Προτιμά  να τους καταπονή λίγο στην αρχή, να τους κάνη να αισθάνωνται ασθενώς την Παρουσία Του, η οποία τους φέρνει συνκινητικές γλυκύτητες και αισθάνονται ότι εύκολα θα νικήσουν τον πειρασμό.   Αλλά δεν επιτρέπει ποτέ, η κατάστασις αυτή να διαρκή πολύ.   Αποσύρει  περισσότερο ή λιγώτερο γρήγορα, αν και όχι στην πραγματικότητα, τουλάχιστον από την συνειδητή πείρα τους, όλες αυτές τις υποστηρίξεις και διεγέρσεις.   Εγκαταλείπει το πλάσμα στον εαυτό του για να ακολουθήση μόνο του, με μόνη τη θέλησί του, έργα που έχουν χάσει κάθε θέλγητρο.

        Κατά την διάρκεια αυτών των περιόδων  καταπτώσεων περισότερο, παρά των ανυψώσεων, οι οπαδοί  Του αναπτύσσονται και γίνονται όπως τους θέλει Αυτός.  Γι’ αυτό  οι προσευχές που προσφέρονται στην κατάστασι αυτή της αποξηράνσεως είναι εκείνες που τον ευχαριστούν πάρα πολύ.    Μπορούμε να τραβήξωμε τους «ασθενείς» μας πίσω μας με συνεχείς πειρασμούς – αφού τους προορίζομε μόνον για το τραπέζι – και όσο εξασθενεί η θέλησίς των,  τόσο καλύτερα.  Ο Εχθρός όμως δεν μπορεί να πειράζη με την αρετή, όπως εμείς με την κακία.   Επειδή ο Εχθρός επιθυμεί οι άνθρωποι να μάθουν να βαδίζουν μόνοι, αποσύρει το  χέρι Του.   Εάν μόνον η θέλησίς των να βαδίσουν υπάρχη πράγματι, Αυτός είναι ευχαριστημένος και αν οι άνθρωποι σκοντάφτουν.  Μη απατάσαι, Άψινθε.   Η δουλειά μας δεν κινδυνεύει ποτέ τόσο πολύ, όσο όταν ένας άνθρωπος, που δεν θέλει πλέον να κάμη το θέλημα του Εχθρού, αλλά έχει ακόμη την πρόθεσι γι αυτό, βλέπει τριγύρω του στο σύμπαν τα ίχνη του Εχθρού να έχουν εξαφανισθεί και ερωτά γιατί είναι εγκαταλελειμμένος, και όμως υπακούει στον Εχθρό.

       Αλλά, φυσικά, οι καταπτώσεις μάς προσφέρουν μεγάλες ευκαιρίες.  Την ερχόμενη εβδομάδα θα σου δώσω μερικές συμβουλές, πώς πρέπει να τις χρησιμοποιής.

                                                                                                      Ο στοργικός σου θείος

                                                                                                               ΤΥΛΙΧΤΗΣ

 C.S. Lewis, ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙΜΠΡΙΤΖ, ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ,εκδ. Πουρναρά Α’ έκδοση 1974. Ανατύπωση 1993,2006 - C.S.Lewis, The screwtape Letters and Screwtape propose a toast, COLLINS ENGLAND