Όλες οι αρετές είναι λιγότερο ισχυρές τη στιγμή που ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι τις έχει και αυτό αληθεύει ιδιαίτερα για την ταπείνωση….

        Ταπείνωση σημαίνει να ξεχάσω τον εαυτό μου…

        Μέσω αυτής της αρετής, όπως και με κάθε άλλη, ο Θεός θέλει να στρέψει την προσοχή του ανθρώπου μακριά από τον εαυτό του προς τον Ίδιο και τον πλησίον του…

        Ο Θεός θέλει να φέρει τον άνθρωπο σε εκείνη την κατάσταση όπου ενώ μπορεί για παράδειγμα να σχεδιάσει τον καλύτερο καθεδρικό στον κόσμο, γνωρίζοντας ότι είναι ο καλύτερος, θα είναι στον ίδιο βαθμό και με τον ίδιο τρόπο πανευτυχής αν τον φτιάξει κάποιος άλλος. Ο Χριστός τον θέλει, εν τέλει, να είναι τόσο απελευθερωμένος από κάθε μεροληψία προς όφελός του, που θα μπορεί να χαίρεται με τα ταλέντα του με τέτοια ειλικρίνεια και με τόση ευγνωμοσύνη, όπως θα μπορεί να χαίρεται θαυμάζοντας τα ταλέντα του πλησίον του ή το ηλιοβασίλεμα ή έναν καταρράκτη.  Θέλει τον κάθε άνθρωπο μακροπρόθεσμα να είναι ικανός να αναγνωρίσει όλα τα δημιουργήματα (ακόμα και τον εαυτό του) ως δοξασμένα και εξαίρετα πλάσματα.  Θέλει να σκοτώσει την ζωική φίλαυτη αγάπη του όσο το δυνατόν γρηγορότερα αλλά ο μακροπρόθεσμος στόχος Του είναι να επαναφέρει σε αυτόν ένα νέο είδος αγάπης για τον εαυτό του, μια φιλανθρωπία και μια ευγνωμοσύνη για όλους, ακόμα και για τον ίδιο.  Όταν θα έχουν μάθει οι άνθρωποι να αγαπούν αληθινά τον διπλανό τους όπως τον εαυτό τους, θα μπορούν  να αγαπάνε τον εαυτό τους όπως αγαπάνε και τον διπλανό τους.  Δεν πρέπει να ξεχνάμε : Ο Θεός αγαπάει αληθινά τους ανθρώπους που δημιούργησε και πάντα τους επιστρέφει με το δεξί Του χέρι όσα τους έχει αφαιρέσει με το αριστερό.                                                                                                                                                                                         C. S. LEWIS