Μια φορά κι έναν καιρό τρία μικρά γουρουνάκια, ζούσαν ξένοιαστα  με τη μαμά τους. Ο καιρός περνούσε και αυτά μεγάλωναν απολαμβάνοντας την ασφάλεια και τη φροντίδα των γονέων τους. Όταν έφτασαν στην κατάλληλη ηλικία η μητέρα τους είπε ότι πλέον μεγάλωσαν. Ότι η ζωή δεν είναι μόνο παιχνίδι. Ότι πρέπει να ακολουθήσουν τον δρόμο τους. Να φτιάξουν τη ζωή τους. Να οικοδομήσουν το δικό τους σπιτικό. Έτσι τα τρία γουρουνάκια άφησαν πίσω τους την ανεμελιά και ξεκίνησαν το ταξίδι της ζωής τους.

Το πρώτο γουρουνάκι θέλησε να φτιάξει το σπίτι του γρήγορα κι εύκολα. Έτσι χρησιμοποίησε το άχυρο που είναι ελαφρύ υλικό και εύκολο στην κατασκευή. Δεν απαιτεί χρόνο και κόπο. Το δεύτερο χρησιμοποίησε ως υλικό για την κατασκευή του σπιτιού ξύλο, υλικό συνηθισμένο που υπάρχει παντού. Το τρίτο θέλησε να κάνει σχέδιο αρχιτεκτονικό. Να σκάψει βαθιά θεμέλια και να χτίσει πέτρα.

Όταν οι οικοδομές ολοκληρώθηκαν, εμφανίστηκε ο λύκος. Με ένα μόνο φύσημα σκόρπισε την αχυροκαλύβα του πρώτου και γκρέμισε την παράγκα του δεύτερου. Μόλις πρόλαβαν τα δύο αδέλφια να τρέξουν και να κρυφτούν στο σπίτι του τρίτου αδελφού. Εκεί ο λύκος δυσκολεύτηκε. Η δυνατή πνοή του ήταν ανίκανη να γκρεμίσει τη γερή οικοδομή. Ο λύκος βρήκε άλλο τρόπο εισβολής στο σπίτι που αντιστεκόταν.  Μπήκε από την καμινάδα αλλά στο βάθος τον περίμενε γη δυσάρεστη έκπληξη του βραστού νερού που κόχλαζε σε ένα μεγάλο καζάνι. Για μήνες ο λύκος δεν μπορούσε να ξεχάσει το πάθημά του. Αλλά και τα δύο αδέλφια τα αποτελέσματα της προχειρότητας και της τεμπελιάς τους.

        Το χέρι του Θεού σκόρπισε μέσα στη φύση όλα όσα ο άνθρωπος κάθε εποχής χρειάζεται. Η ποσότητά τους και η ποικιλία τους είναι τόσο μεγάλη, που λίγα από αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί. Παραμένουν   στην διάθεση του ανθρώπου και περιμένουν την αξιοποίησή τους.

        Όπως σκόρπισε τόσα μέσα στη φύση, έτσι έσπειρε και μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη. Κάθε άνθρωπος έχει χαρίσματα από τον Θεό. Βαπτίζεις θαύμα τη γέννηση ενός παιδιού; Θαύμα δεν είναι μόνο η γέννηση. Είναι και αυτό που μπορεί να γίνει δουλεύοντας με τις προϋποθέσεις  που κληρονόμησε.

        Η αξιοποίηση των χαρισμάτων αναδεικνύει, ωριμάζει, ολοκληρώνει, οικοδομεί  τον άνθρωπο. Η μη αξιοποίηση καταδικάζει, νεκρώνει. Η μη αξιοποίηση είναι ουσιαστικά μια οδυνηρή έκτρωση στις δυνατότητες της εξέλιξης, της ανάπτυξης, της δημιουργίας. Όταν θάβεις ένα τάλαντο, ουσιαστικά απονευρώνεις τις ρίζες της ζωής.

        Όταν  δουλεύεις πάνω στα χαρίσματά σου, αυτά αναπτύσσονται.  Σαν τον μαγνήτη, έλκουν ότι τα τρέφει, τα ενδυναμώνει, τα μορφοποιεί. Η καλλιέργεια των χαρισμάτων ενεργοποιεί της ψυχής τα πνευματικά στοιχεία.

        Η εργασία πάνω στα χαρίσματα δημιουργεί τις προϋποθέσεις της υπέρβασης πολλών εμποδίων και ανοίγει δρόμους στης διάνοιας το θαυμαστό  πεδίο. Θεραπεύει διακριτικά και ανώδυνα ασθένειες του μυαλού και της ψυχής. Έχει το δυναμισμό να διαλύει τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες. Τα χαρίσματα, όσο καλλιεργούνται, ταπεινώνουν και, όσο ταπεινώνουν, ανυψώνουν. Έτσι συναντιέται ο αγώνας της καλλιέργειας των χαρισμάτων με τη χάρη του Θεού.

    Το χάρισμα για να γίνει οικοδομική υλικό της ζωής, θέλει δουλειά. Είναι σαν το ακατέργαστο μάρμαρο που έχει βέβαια την αξία του, θα γίνει όμως ανεκτίμητο, όταν σκύψει πάνω του ο γλύπτης. Όταν μέσα στις πτυχές του τρέξει ο ιδρώτας του προσώπου του. Αυτός ο ιδρώτας του κόπου γίνεται αίμα στις φλέβες του μαρμάρινου όγκου και το ζωογονεί. Του δίνει μορφή. Γίνεται πρόσωπο που αιώνια θα παιδαγωγεί με την έκφρασή του και θα διδάσκει με τη στάση του. Είναι φορές  που η επιλογή σου σε οδηγεί στην εγκατάλειψη του κόπου και την προτίμηση ελαφρών και φθηνών υλικών.

        Το πρώτο γουρουνάκι είναι ο εκφραστής αυτής της τάσης. Είναι ο μπροστάρης αυτού του δρόμου, ο οποίος είναι πολυσύχναστος γιατί τον ακολουθούν πολλοί. Ελαφρύ υλικό το άχυρο. Εύκολη λύση η αχυροκαλύβα. Δεν απαιτεί σχέδιο. Δεν χρειάζεται θεμέλια. Δεν σηκώνεις βάρος.

        Είναι η επιλογή που δεν σου επιτρέπει να σηκώσεις ούτε το βάρος του σταυρού. Είναι η τάση που σε βάζει να επιθυμείς πτυχίο χωρίς μελέτη. Δύναμη χωρίς άσκηση. Χρήματα χωρίς εργασία. Παιδιά χωρίς θυσία. Η ζωή δεν είναι καναπές, για να ξαπλώσεις. Ούτε μπορείς να την αλλάξεις, όπως τα κανάλια με το τηλεχειριστήριο. Σε θέλει εκεί. Δικό της. Εργάτη της. Συνοδοιπόρο της.

        Με τις αχυροκατασκευές  απλά δωροδοκείς τη συνείδησή σου. Προσπαθείς να πείσεις και τους άλλους  ότι έκτισες, δούλεψες, εδημιούργησες.  Ζώντας μέσα στην ατμόσφαιρα της αχυροκαλύβας δέχεσαι την επιρροή της και γίνεσαι αχυράνθρωπος. Είσαι παραγεμισμένος με πολλά και άδειος. Έχεις τη θέση του σκιάχτρου. Σε έχει εγκαταλείψει η ωραιότητα. Η παρουσία σου προκαλεί οίκτο, φόβο, χλευασμό.  

      

        Το πρώτο γουρουνάκι θέλησε να φτιάξει το σπίτι του γρήγορα κι εύκολα. Έτσι χρησιμοποίησε το άχυρο που είναι ελαφρύ υλικό και εύκολο στην κατασκευή. Δεν απαιτεί χρόνο και κόπο. Το δεύτερο χρησιμοποίησε ως υλικό για την κατασκευή του σπιτιού ξύλο, υλικό συνηθισμένο που υπάρχει παντού. Το τρίτο θέλησε να κάνει σχέδιο αρχιτεκτονικό Ο δεύτερος αδελφός επιλέγει ως κατασκευαστικό υλικό το ξύλο. Όχι αχυροκαλύβα με ελαφρύ  υλικό αλλά  παράγκα με όλα τα χαρακτηριστικά της προχειρότητας.

        Η παράγκα γρήγορα στήνεται. Συνοπτικές οι διαδικασίες της κατασκευής. Όλα γρήγορα. Να προλάβεις τί; Αυτό που χάνεις με τη βιασύνη σου; Αυτό που πετάς με την προχειρότητά σου; Αφού ολοκληρώσεις την αχυροκαλύβα και βάλεις το τελευταίο καρφί στην παράγκα, αρχίζουν τα προβλήματα.

        Δε θέλησες να σηκώσεις το βάρος του υλικού της ζωής, θα σηκώσεις την ευθύνη σου; Έτσι, όταν ο άνεμος  πάρει την οροφή σου ή τρίζει η οικοδομή, σου φταίνε όλοι οι άλλοι. Φταίει ο καιρός που είναι κακός. Οι συνθήκες που είναι δύσκολες. Η οικονομική  κρίση που ταλαιπωρεί τη χώρα.

        Η εποχή που είναι σκληρή. Ότι και να επικαλεσθείς, η ευθύνη  βαραίνει πάντα τον κατασκευαστή, αφού επιλέγεις το εύκολο που σου δυσκολεύει τη ζωή.

π. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΒΑΣΙΛΑΚΟΣ, «Το παραμύθι σου άνοιξε. . . « Εκδόσεις Αρχονταρίκι