Αμαρτία! Μια λέξη παράδοξη. Ξένη, θα έλεγα, για τον σημερινό άνθρωπο. Και όμως μια λέξη βασική και θεμελιώδης για τη χριστιανική διδασκαλία και πίστη.

Τί σημαίνει αμαρτία ;  Συνήθως νομίζομε ότι αμαρτία είναι μια πράξη κακή, αντίθετη με το θέλημα του Θεού. Όμως η αμαρτία δεν είναι απλώς μια πράξη. Είναι μια κατάσταση του ανθρώπου. Η πράξη η κακή -η οποιαδήποτε- φανερώνει αυτή την κατάσταση και την σταθεροποιεί. Είναι η κατάσταση της αποξενώσεως, αλλοτριώσεως από τον Θεό. Είναι η αστοχία στη χρήση της ελευθερίας μας. Γιατί ο Θεός χάρισε στον άνθρωπο ελευθερία. Ελευθερία, που θα τον οδηγούσε στη θέωση, στη μετοχή, στη δόξα του Θεού και ελευθερία για την αγάπη. Ο άνθρωπος καταχράται αυτήν την ελευθερία θέλοντας να οδηγηθεί στη θεοποίηση χωρίς Θεό. Και την ελευθερία για την αγάπη τη διαστρέφει σε εγωιστική αυθαιρεσία. Αυτή η διαστροφή της ελευθερίας, η αστοχία στην αξιοποίησή της είναι η αμαρτία. Είναι δηλαδή μια λανθασμένη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Είναι η αποστροφή, η αγνωμοσύνη, η επανάσταση κατά του Θεού.

Έτσι δημιουργείται μια ρωγμή μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη, που εκδηλώνεται πάλιν και πολλάκις ως σύγκρουση, διάσπαση εσωτερική. Από τις πρώτες σελίδες της Αγίας Γραφής βλέπομε να γίνεται λόγος γι’  αυτή τη ρωγμή που δημιουργεί η πτώση των πρωτοπλάστων. Η ανυπακοή, ο εγωισμός και το  ξεσήκωμa τους κατά του Θεού περιγράφεται εκεί  με εικόνες -εποπτικά- ως η πρώτη πράξη του ανθρώπου. Είναι ακριβώς η αστοχία στη χρήση της ελευθερίας, η παραπλάνηση του ανθρώπου από το «έσεσθε ως θεοί».  Αυτή  η πρώτη πτώση μας υπογραμμίζει ποιος είναι ο άνθρωπος : ‘ένα ον, που συχνά υπόκειται στον πειρασμό της αμαρτίας και επαναστατεί ενάντια στον Θεό. Αυτή η κλίση προς το κακό μετά τη πτώση, που διηγείται η Γένεση, ανήκει έκτοτε στη φύση του ανθρώπου, που «έγκειται η διάνοιά»  του «επιμελώς επί τα πονηρά εκ νεότητος» (Γεν. η’,21).

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΟΡΩΝΕΙΑΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝΟΣ ΚΑΘΡΕΠΤΙΔΗ, «ΨΗΓΜΑΤΑ», εκδόσεις Αρμός