Ο Βοκκάκιος μας διηγείται την ιστορία κάποιου Εβραίου, τον οποίο ένας χριστιανός φίλος του προσπάθησε να τον προσηλυτίσει.

Ο Εβραίος ήταν έτοιμος να αποδεχθεί τον Χριστιανισμό, αλλά πριν την τελική δέσμευσή του, εξέφρασε την επιθυμία να μεταβεί στη Ρώμη για να γνωρίσει από κοντά τη συμπεριφορά του Πάπα και των καρδιναλίων, τη ζωή δηλαδή των ανθρώπων που βρισκόντουσαν στην κεφαλή της Εκκλησίας. Ο χριστιανός, που είχε  προσηλυτίσει τον Εβραίο, αναστατώθηκε, σκέφτηκε πώς όλοι οι κόποι του θα πήγαιναν χαμένοι. Ο Εβραίος, σαν έβλεπε τα σκάνδαλα της Ρώμης, δεν θα αποφάσιζε ποτέ να βαπτιστεί. Τελικώς πήγε στη Ρώμη και εκεί διαπίστωσε από κοντά την υποκρισία, την εξαχρείωση, τη διαφθορά, την πλεονεξία, που βασίλευαν την εποχή εκείνη στην αυλή του Πάπα μεταξύ των κληρικών του. Όταν  επέστρεψε, ανήσυχος ο φίλος του ο χριστιανός τον ρώτησε για την εντύπωση που απεκόμισε από τη Ρώμη. Η απάντηση ήταν από τις πιο αναπάντεχες, με τη βαθιά έννοια του όρου: «Εφόσον», είπε ο Εβραίος, «παρ’ όλα τα σκάνδαλα και τις βεβηλώσεις που είδα στη Ρώμη, η χριστιανική πίστη όχι μόνο δεν γκρεμίστηκε αλλά και εδραιώθηκε, τότε θα πρέπει να είναι αληθινή πίστη!». Και ο Εβραίος τελικώς βαπτίζεται χριστιανός.

  Όποιες προθέσεις και αν είχε ο Βοκκάκιος, η ιστορία αυτή μας υποδεικνύει τον μοναδικό τρόπο υπεράσπισης του Χριστιανισμού. Η μεγαλύτερη αντινομία στον Χριστιανισμό είναι οι ίδιοι οι χριστιανοί. Οι Χριστιανοί είναι ένα εμπόδιο, ένα σκάνδαλο για τούς ανθρώπους που θέλουν να επιστρέψουν στη χριστιανική πίστη. Σ’ αυτό το επιχείρημα έχουν αρκετά επενδύσει στη σημερινή εποχή. Στον αιώνα μας, της ασθενούς πίστεως και της ευρέως διαδιδομένης απιστίας, ο καθένας κρίνει τον Χριστιανισμό από την συμπεριφορά των χριστιανών. Παλαιότερα η χριστιανική πίστη κρινόταν από  την αιώνια αλήθεια της, τις διδασκαλίες και τις επιταγές της.  Σήμερα ο αιώνας μας είναι συνεπαρμένος  από τον άνθρωπο και από το ανθρώπινο.  Οι κακοί χριστιανοί μασκαρεύουν τον Χριστιανισμό. Τα ανήθικα έργα τους, οι αλλοιώσεις που επιφέρουν στην πίστη και οι υπερβολές τους γίνονται θέματα που κυριαρχούν πάνω και από  αυτό τον ίδιο τον Χριστιανισμό, προβάλλονται σαν μεγέθη που υπερκαλύπτουν και αυτή τη μεγάλη χριστιανική αλήθεια. Μια σεβαστή μερίδα ανθρώπων της εποχής μας, κρίνουν τη χριστιανική  πίστη από τους πιστούς της, που είναι συχνά άνθρωποι  των τύπων και εν πολοίς  διεφθαρμένοι. Ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αγάπης, αλλά κρίνεται από τις εμπάθειες και το μίσος των χριστιανών. Ο Χριστιανισμός είναι θρησκεία της ελευθερίας, αλλά κρίνεται από τις βιαιότητες που διέπραξαν οι χριστιανοί στην ιστορία. Οι χριστιανοί εκθέτουν την πίστη τους και αποτελούν μια παγίδα για τους αδυνάτους.

Ν.  ΜΠΕΡΝΤΙΑΕΦ 

 «ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ  ΤΟΥ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ» εκδόσεις  Αποστολικής Διακονίας