Θα μπορούσε να επιμείνει κανείς, παραταύτα,  ότι η Αγία Γραφή και οι Πατέρες αναφέρουν πάντα το Θεό σαν Μεγάλο Κριτή που θα ανταμείψει εκείνους που τον υπακούουν και θα τιμωρήσει εκείνους που τον παρακούουν κατά ΄την ημέρα της κρίσης(Α Τιμ. δ’ 6-8).  Πώς  μπορούμε να καταλάβουμε αυτή την κρίση αν δεν καταλάβουμε τα θεία λόγια όχι με ανθρώπινο αλλά με θείο τρόπο;  Τί είναι η κρίση του Θεού;

        Ο Θεός είναι Αλήθεια και Φως.  Η κρίση του Θεού δεν τίποτα άλλο παρά η επαφή μας με την αλήθεια και το φως.  Την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας όλοι οι άνθρωποι θα παρουσιαστούν  γυμνοί μπροστά στο  διεισδυτικό φως της αλήθειας. Οι «βίβλοι» θα ανοιχτούν.  Ποιες είναι αυτές οι «βίβλοι»;  Είναι οι καρδιές μας.  Οι καρδιές μας θα ανοιχτούν με το διαπεραστικό φως του Θεού και ότι υπάρχει μέσα σ’ αυτές τις καρδιές θα αποκαλυφτεί. Αν μέσα σ’ αυτές τις καρδιές υπάρχει αγάπη για το Θεό, οι καρδιές θα χαίρονται βλέποντας τι φως του Θεού.  Αντίθετα, αν υπάρχει μίσος για το Θεό μέσα σ’ αυτές τις καρδιές, θα υποφέρουν οι άνθρωποι που δέχονται στις ανοιχτές καρδιές τους αυτό το διαπεραστικό φως της αλήθειας. Που μισούσαν σ’ όλη τους τη ζωή.

        Εκείνο που θα διαφοροποιήσει ένα άνθρωπο από τον άλλο δεν  θα είναι η απόφαση του Θεού, ανταμοιβή η τιμωρία από Αυτόν, αλλά εκείνο που βρισκόταν στην καρδιά του καθενός.  Ό,τι υπήρχε εκεί στη διάρκεια της ζωής μας θα αποκαλυφθεί την Ημέρα της Κρίσης.  Αν σ’ αυτή την αποκάλυψη υπάρχει ανταμοιβή ή τιμωρία – και σίγουρα υπάρχει – δεν προέρχεται από το Θεό αλλά από την αγάπη ή το μίσος που βασιλεύει στην καρδιά μας.  Η αγάπη έχει μέσα της ευλογία, το μίσος έχει απελπισία, πικρία, λύπη, πόνο κακία, ταραχή, σύγχυση, σκοτάδι και όλες τις άλλες εσωτερικές καταστάσεις που συνθέτουν την κόλαση (Α Κορ. Δ’ 6).

        Το φως της αλήθειας, η Ενέργεια του Θεού, η Χάρη του Θεού που θα επισκιάσει κατά την Ημέρα της Κρίσης τους ανθρώπους, ανεμπόδιστα  από φθαρτές καταστάσεις, θα είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους.  Δε θα υπάρχει καμιά απολύτως διάκριση.  Όλη η διαφορά υπάρχει σε κείνους  που δέχονται, όχι σε Εκείνον που δίνει.  Ο ήλιος λάμπει το ίδιο στα υγιή και στα άρρωστα μάτια, χωρίς καμιά διάκριση.  Τα υγιή μάτια απολαμβάνουν το φως και γι’ αυτό βλέπουν καθαρά το κάλλος που τα περιβάλλει.  Τα άρρωστα μάτια αισθάνονται πόνο, πληγώνονται, υποφέρουν και θέλουν να κρυφτούν από αυτί το φως που φέρνει τόση μεγάλη ευτυχία σε κείνος που έχουν υγιή μάτια.

        Αλοίμονο,, όμως, δεν υπάρχει πιά καμιά δυνατότητα να αποφύγει κανείς το φως του Θεού.  Σ’ αυτή τη ζωή υπήρχε.  Στη Νέα  Κτίση της Ανάστασης ο Θεός θα βρίσκεται παντού και σε κάθε πράγμα. Η αγάπη Του και το φως Του θα αγκαλιάσουν τα πάντα.  Δε θα υπάρχει τόπος κρυμμένος από το Θεό, όπως συνέβαινε κατά τη διάρκεια της φθαρτής ζωής μας στο βασίλειο του άρχοντα του κόσμου τούτου.

        Η βασιλεία του διαβόλου θα λεηλατηθεί από την Κοινή Ανάσταση και ο Θεός θα ανακαταλάβει τη δημιουργία Του.  Η αγάπη θα καλύψει τα πάντα με το ιερό πυρ της, που θα ρέει σαν ποταμός από το θρόνο του Θεού και θα αρδεύει τον παράδεισο .  Ο ίδιος όμως αυτός ποταμός της Αγάπης – γι αυτούς που έχουν μίσος στην καρδία τους – θα πνίγει και θα καίει.

       « Ο Θεός ημών πυρ καταναλίσκον» (Εβρ. Ιβ’29).  Η ίδια φωτιά, που αγνίζει το χρυσό, καταναλώνει το ξύλο.  Τα πολύτιμα μέταλλα λάμπουν μέσα σ’ αυτή σαν τον ήλιο, τα σκουπίδια καίγονται με μαύρο καπνό.  Όλα βρίσκονται στην ίδια φωτιά  της Αγάπης.  Μερικά λάμπουν και μερικά γίνονται μαύρα και σκοτεινά.  Στον ίδιο φούρνο το ατσάλι λάμπει σαν τον ήλιο, ενώ ο πηλός μαυρίζει και σκληραίνει σαν πέτρα.

        Η διαφορά βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο, όχι στο Θεό.  Η διαφορά καθορίζεται από την ελεύθερη εκλογή του ανθρώπου, που ο Θεός σέβεται απόλυτα.  Η κρίση του Θεού είναι η αποκάλυψη της πραγματικότητας που ενυπάρχει στον άνθρωπο.

Αλέξανδρος Καλόμοιρος “The river of fire”  ‘Ο Πύρινος  Ποταμός» εκδ. Ζέφυρος, 4^η έκδοση :2007.

Ο «Πύρινος Ποταμός» εκδόθηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά το 1985 και η πρώτη εκείνη έκδοση εξαντλήθηκε σχετικά γρήγορα. Από τότε, η ζήτηση για μικρό αυτό κείμενο παρέμεινε πιεστική και οδήγησε στην απόφαση για την επανέκδοσή του. Στις μέρες μας, όλο και λιγότεροι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν ποιος είναι ο αληθινός Θεός της χριστιανικής αποκάλυψης… Για μας το κείμενο αυτό του Αλέξανδρου Καλόμοιρου…είναι μια πνευματική παρακαταθήκη από έναν άνθρωπο που αυτά που έγραψε,  πριν απ’ όλα, τα ζούσε μέσα του.  Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι έχουν κάτι να προσφέρουν στους συγχρόνους μας … (από τον πρόλογο 4^ης έκδοσης).

Ο  «Πύρινος Ποταμός» ήταν η κύρια ομιλία που δόθηκε στη Συνέλευση Ορθοδόξου Νεότητος που οργανώθηκε κάτω από την αιγίδα της Συνόδου των Ρώσων Επισκόπων της Διασποράς στο Seattle της Ουάσιγκτων, από 22-25 Ιουλίου 1980.  Η ομιλία έγινε στα αγγλικά και το κοινό την υποδέχθηκε εγκάρδια…(από τον πρόλογο πρώτης έκδοσης, Ι.Μ. Μεταμορφώσεως Βοστώνης, Η.Π.Α. Ιούλιος 1985).