‘’Τα καλά νέα’’

‘’ Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις

πώς να σου πώ το σ’  αγαπώ να το πιστέψεις’’;

Ατυχώς  βρισκόμαστε στην κατάσταση που περιγράφει το τραγούδι. Οι λέξεις έχασαν το βάρος του νοήματός τους και ψεύτισαν από άγνοια ή φθορά και μείς μείναμε να λέμε Ευαγγελισμός και να εννοούμε…κρίνους που δίνει ο Γαβριήλ στην Παναγία και να καταδικάζουμε να καταντήσουν, πελώρια γεγονότα, σε αφελείς ανοησίες, που επιπλέον γεννάνε χαζές εγωϊστικές απορρίψεις στα μυαλά των σύγχρονων ανθρώπων. Όμως…

Ευαγγελισμός σημαίνει, άγγελμα ελπίδας.

Ευαγγελισμός σημαίνει, έναρξη αλλαγής

Ευαγγελισμός σημαίνει, τέλος της μοναξιάς.

Α. Ευαγγελισμός σημαίνει άγγελμα ελπίδας.

Η ελπίδα είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος της Πίστης. Είναι η προσδοκία ενός χεριού που θα με πιάσει για να με σηκώσει απ’  το τέλμα που βυθίστηκα. Ελπίδα είναι η φανέρωση ενός γεγονότος αόρατου ακόμα στα μάτια μου, γιατί ατυχώς δεν έχουν (τα μάτια μου) την οξυδέρκεια να μπορούν να δούν πέρα απ΄τη μύτη μου. Ελπίδα είναι ο τροφοδότης της πίστης που προσπαθεί (η Πίστη) να αποδεχθεί και να περπατήσει αυτό που ακόμα δεν φαίνεται αλλά έχει ήδη έλθει για κάποιους που εμπιστεύομαι. Ελπίδα έχω όταν μπορώ να ακούσω. Όταν ακούω μόνον τον εαυτό μου κάθε ελπίδα χάνεται. Ελπίδα έχω, όταν το άγγελμα με βγάζει απ’  τον περίκλειστο εαυτό μου. Όταν τα όσα μου λέει ο αγγελιοφόρος

μπορώ να τα αφουγκραστώ  και να του πώ  απάντηση αυτοπροσδιοριστική (ιδού η δούλη Κυρίου):

που δίνει βάση για να γεννηθεί το θαύμα,

που απλώνει χέρι για να πάρει το δώρο,

που ανοίγει καρδιά και μάτια να γεμίσουν από χαρά,

που δεν είναι ευτυχία συναισθηματική αλλά υπαρξιακή    αλλαγή.

Β. Ευαγγελισμός σημαίνει, έναρξη αλλαγής.

Με την αγγελία της εισόδου του Χριστού  στον κόσμο, με το γεγονός της ενανθρώπησής Του (Ευαγγελισμός είναι η προαγγελία αυτού του γεγονότος) ουσιαστικά αρχίζει η αλλαγή της σχέσεως του ανθρώπου με το Θεό. Ο Θεός πλέον δεν είναι έξω από τον κόσμο και προσκυνείται  από τους εντός του κόσμου. Είναι εντός του κόσμου αλλάζοντας τα δεδομένα. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό! Πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο;  Καθόλου εύκολο, αλλά ενδεικτικό, του πώς και με πόση αξία αξιολογεί ό Θεός τον άνθρωπο. Όταν αυτό γίνει κατανοητό τότε η καρδιά η ανθρώπινη γεμίζει με την ζεστασιά της ευχαριστίας για την τόση αγάπη και αγωνίζεται να ανταποκριθεί στον προσδιορισμό ποιότητας (αρετές) που καθορίζει ο Χριστός όχι ως απαίτησή Του, αλλά ως μέτρο υγιείας του ανθρώπου. Η κούραση της ρουτινιάρικης καθημερινότητας επένδυσε, στην ελπίδα της αλλαγής, την ξεκούραση και στην ποικιλία, το ενδιαφέρον. Αυτά όμως είναι ψυχολογισμοί που υπόκεινται κι αυτοί στην κούραση της επαναλήψεως. Ο Ευαγγελισμός δεν είναι έναρξη αλλαγής στις εντυπώσεις αλλά αλλαγής στα…μάτια.  ‘’ Το πραγματικό ταξίδι ανακάλυψης συνίσταται, όχι στο να αναζητείς άλλα τοπία, αλλά στο να βλέπεις  με άλλα μάτια’’.

Γ΄ Ευαγγελισμός σημαίνει, τέλος της μοναξιάς.

‘’Η μοναξιά είναι πιο πολύ κατάσταση, παρά ένα ορισμένο αίσθημα’’ (Β. Καραποστόλης: Ο πειρασμός του Ηρόστρατου). Μια κατάσταση που γεννιέται απ’ το αίσθημα ότι ο άνθρωπος στροβιλίζεται στο διάστημα, σαν ενας κόκκος ύλης, έστω και λαμπερής, αλλά μόνης και απελπισμένης, για την πιθανότητα και την ελπίδα νοήματος και συνάντησης! Έρχεται ο Χριστός με τον Ευαγγελισμό και μας ‘’πληροφορεί’’ ότι δεν είμαστε…ανόητες τυχαιότητες ούτε παράλληλες μοναξιές, που δεν συναντώνται ούτε στο άπειρο! Γίνεται άνθρωπος και νοηματοδοτεί την ανθρώπινη ύπαρξη με την πίστη σ΄ Αυτόν και ζεί όπως εμείς, για να συναντηθεί μαζί μας. Η Πίστη στο πρόσωπό Του γίνεται μια συνάντηση μαζί Του κι αυτό είναι ‘’μάθημα’’ για συνάντηση με κάθε άνθρωπο. ‘’Η πίστη σχετίζεται με την απιστία. Η πίστη δεν είναι το αντίθετο της απιστίας αλλά και οι δυό είναι ‘’ομοούσιες’’. Απιστία είναι εκείνη η πίστη που χαίρεται την αυτάρκεια. Πίστη είναι εκείνη η απιστία που αγωνίζεται να ξεπεράσει τον εαυτό της. Η πίστη πάντως δεν δωρίζεται κατακτιέται, αναλόγως με τον αγώνα και με την δύναμη του αγώνα’’ (Σπ. Κυριαζόπουλος).

Αυτόν τον αγώνα και αυτήν την δύναμη γιορτάζουμε και τιμούμε στο πρόσωπο της Παναγίας. Η Παναγία βγήκε απ’ αυτήν την αφελή αυτάρκεια και απόχτησε Πίστη αμετάπτωτη. Είπε στον Χριστό ότι Τον αγαπά και θέλει πάνω απ΄ όλα να είναι δούλη Του και να τηρεί και να αποδέχεται το θέλημά Του. Η σωματική της καθαρότητα (Παρθενία) δεν ήταν αρνητισμός αλλά ποιότητα, γιατί καμμιά σχέση χωρίς την προϋπόθεση της ποιότητας δεν καρποφορεί. Μας διδάσκει ότι είναι χαμένος ο άνθρωπος που δεν μπορεί πια να κοκκινίζει! Θα μείνει μόνος μέσα σ΄ ένα πλήθος ανύπαρκτων σχέσεων.

Στο θεατρικό έργο του Πώλ Κλωντέλ  ‘’Ο ταπεινομένος πατέρας’’ ο νεαρός χριστιανός που είναι ερωτευμένος με την πολύ όμορφη αλλά τυφλή Ιουδαία κοπέλα, την ακούει κάποια στιγμή να του λέει (προφανώς εκείνη παίζει με την διπλή σημασία της λέξη φώς,  φυσικό φώς και φώς της πίστης):

‘’Αλλά εσύ που βλέπεις, πώς χρησιμοποιείς το φως;

Εσύ που λες ότι ζεις, τί έκανες με την ζωή σου;’’

Έτσι και η Παναγία, αυτή η πανέμορφη Ιουδαία κόρη, απευθύνει σ΄ εμάς τους ανοιχτομάτηδες  και ζωντανούς σημερινούς…τα ίδια ερωτήματα.

Σε μας μένει για μας, η απάντηση.

Χρόνια πολλά

Με αγάπη και ευχές

Ο Εφημέριός σας

π. Θεοδόσιος

www.enoriako.info

                                                                    Κατηγορία: Κήρυγμα Εορτών / Θεοτόκου