Θεοφάνεια
Last Updated:
05 January 2017
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε την φιλοτιμία να πιστεύουμε για τον εαυτό μας ότι
βλέπει και αξιολογεί σωστά και ενεργεί πάντα με τον ενδεδειγμένο τρόπο στην
επικοινωνία και τις σχέσεις με τους άλλους. Από την σχέση με τον εαυτό μας και
με του οικιακούς, μέχρι τη σχέση με τον Θεό. Όσο πιο σίγουροι είμαστε γι αυτή
μας την στάση, τόσο περισσότερο είμαστε εκτεθειμένοι στον κίνδυνο της
αυταπάτης. Όσο πιο γρήγορα δίνουμε πιστοποιητικό... χρηστοήθειας στον εαυτό
μας, τόσο περισσότερο εξασφασλισμένα ψευδόμαστε.
Η ιδιοτελής φιλαυτία είναι πλαίσιο ζωής μέσα στο οποίο τα πάντα
διαστρεβλώνονται, σε μια θέαση και αξιολόγηση μονομερή, αυθαίρετη και με
συνυφασμένο το στοιχείο της ευχάριστης αυταπάτης. Τότε βρισκόμαστε στην
μακαριότητα ψεύτικου παραδείσου (δεν είναι μόνον τα ναρκωτικά...!) και
πορευόμαστε σε πορεία ουσιαστικά καταστρεπτική, αφού κάθε τι ψεύτικο είναι
πεθαμένο. Πολλά πράγματα συντείνουν σε μια τέτοια πορεία...
Εκείνο όμως που έχει σημασία είναι το ερώτημα, που άπειρες φορές εντελώς
αυτονόητα, και ως τεχνική απορία, απευθύνουμε σε άλλους: Τι ώρα είναι;
Για την στιγμή της ημέρας κάτι τέτοιο είναι τεχνική γνώση... για την ζωή όμως
προσδιοριστική στιγμή ποιοτικής αντίδρασης σε θέματα, όχι απλώς ουσίας, αλλά
πολλές φορές καθοριστικά της όλης ύπαρξης. Η απάντηση του απ. Παύλου στην
παραπάνω ερώτηση είναι ότι: «... ὥρα ἡμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι», δηλαδή «ήρθε η ώρα» να
ελευθερωθούμε από τον "ύπνο" που μας αχρηστεύει καταδικάζοντάς μας σε
μια επικίνδυνη... αναστολή και απραξία. Συνεχίζοντας ο απόστολος επεξηγεί ότι η
"νύχτα" πλέον έφυγε και έφτασε ήδη η "ημέρα".
Οι αφορμές της Πρωτοχρονιάς που ήδη πέρασε και των Θεοφανείων που αυτές τις
μέρες γιορτάζουμε, μας βάζουν στην διαδικασία να ελέγξουμε, τι είναι για μας ο
χρόνος που ήδη άρχισε και η γιορτή που πλέον έφτασε. Άλλη μια... ανακύκλωση του
ετήσιου μετρήματος του χρόνου και ξανά ο γιορτασμός του Βαπτίσματος του
Χριστού!
Ας τα δούμε ένα-ένα.
Κάθε καινούργια μέρα μας κάνει να συνειδητοποιούμε ότι ο καιρός της ζωής
μας, περνάει και ατυχώς εμείς αφήνουμε το ημερολόγιο και το ρολόϊ να μας κάνουν
κουμάντο και δεν είχαμε τελικά χρόνο γι αυτά που πρέπει και χρειάζεται να
κάνουμε. Βέβαια ο χρόνος αλλάζει κάποια πράγματα. Απαλύνει το πένθος και την
ανάμνηση των πληγών μας, αλλά με μόνο το πέρασμα του δεν κάνει πιο δυνατό ένα
γάμο, μια φιλία ή τον χαρακτήρα μας! Όταν ο απόστολος μιλάει για τον ύπνο από
τον οποίο πρέπει να ξυπνήσουμε φυσικά εννοεί όχι αποκλεισμό της φυσικής ανάγκης
της ξεκούρασης αλλά κατάλληλη και αρμόζουσα χρήση του χρόνου της ζωής. Πολλά
μπορούν να μας «βάλουν στον ύπνο». Λάθος επιλογές, άσκοπη εκδαπάνηση
δυνατοτήτων, άστοχος προσανατολισμός, κυνήγι κάποιας χίμαιρας. Όμως «Το βήμα
του χρόνου αθόρυβο και πέρα απ την ακοή» (Σαίξπηρ) μας προσπερνάει και μένουμε
πίσω θλιβεροί αχθοφόροι των πολυποίκιλων λαθών μας.
«Όμορφη μέρα,
Ποιος μπορεί να σε κρατήσει δική του...
Γλυστράς, σαν τον άνεμο μές απ᾿ τα δάκτυλα
σαν το χαμόγελο στα χείλη των παιδιών.»
«Ανατολικοί δρόμοι»
Καίτη Χιωτέλλη
Η καλύτερη απόφαση που μπορώ να πάρω για την καινούρια χρονιά είναι να
εκτιμώ και να διαχειρίζομαι σωστά την κάθε μέρα που μου χαρίζει ο Θεός, και να
προσπαθώ να μοιάσω περισσότερο στον Χριστό, ώστε να Τον υπηρετήσω καλύτερα. Με
στόχο και σκοπό να μπορώ να Του πως και γω «Για όσα πέρασαν: Σ’ ευχαριστώ. Γι’
αυτά που θα έλθουν: Τα αποδέχομαι». (Ν. Χάμερσκελντ)
Εντεταγμένες μέσα στον ετήσιο κύκλο του χρόνου και οι γιορτές, επανέρχονται
σε κάθε γύρισμα που εκείνος κάνει. Ήρθαν λοιπόν τα Θεοφάνεια και φέτος και
δυστυχώς για πολλούς από μας η γιορτή περιορίζεται στα πολιτιστικά και
φολκλορικά της στοιχεία και μόνον. Το νερό του αγιασμού... Η κατάδυση του
Σταυρού στην θάλασσα... Η περιφορά των νεαρών που βούτηξαν και έπιασαν τον
Σταυρό! Όμως... αυτά είναι η φλούδα της γιορτής...
Ο χρόνος ανάμεσα στις ζημιές που κάνει είναι και το ότι ατονεί τα θέματα
και αδυνατίζει τις αποφάσεις μας. Θεοφάνεια και Βάπτισμά ταυτίζονται.
Γιορτάζουμε το βάπτισμα του Χριστού με στόχο την επανενθύμιση (επικαιροποίηση;)
του δικού μας βαπτίσματος. Ο αγιασμός δεν είναι παρά το νερό της κολυμβήθρας
μέσα στο οποίο βυθιστήκαμε για να πούμε στο Χριστό, ότι στο όνομά Του, και από
αγάπη γι αυτόν, "πεθάναμε" για ο,τιδήποτε δεν είναι δικό Του
(αμαρτία), αφού κάθε τι που είναι αντίθετο σ Αυτόν είναι θάνατος, και βγήκαμε
"αναστημένοι" απ’ τα νερά της κολυμβήθρας στο νέο τρόπο ζωής που
Αυτός προτείνει.
Αυτό όμως έγινε παλιά, είμασταν μικροί, και πέρασαν από τότε χρόνια και
χρόνια, που, όπως είπαμε παραπάνω, έφθειραν την συνειδητότητα του πράγματος.
Και μεις "κοιμόμαστε" τον ύπνο της συνήθειας, του αυτονόητου, της
παράδοσης... κλπ.
Ὥρα ἡμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι... Ήρθε η ώρα να ελευθερωθούμε από τον ύπνο που μας αχρηστεύει. Η κατ’
έτος λοιπόν εορτή μάς δίνει την δυνατότητα αυτό που δεν είχαμε πέρυσι να το
αποχτήσουμε φέτος. Αυτό που δεν καταλάβαμε πριν να γίνει τώρα δικό μας. Η
συνήθεια να γίνει συνείδηση και τρόπος.
Η καινούργια χρονιά μας φέρνει όχι μόνον την φυσική φθορά που την
συνακολουθεί, αλλά μας δίνει και την δυνατότητα, αυτό που δεν είχαμε να το
αποχτήσουμε, αυτό που δεν κάναμε να το κάνουμε, αυτό που δεν είμασταν να
γίνουμε.
Να αποχτήσουμε συνειδητή σχέση με την Εκκλησία.
Να κάνουμε πράξη το θέλημα του Θεού στην ζωή μας.
Να γίνουμε Χριστιανοί.
Βαφτισμένοι σίγουρα είμαστε... μένει να γίνουμε και χριστιανοί, πράγμα που
δεν γίνεται με το βάπτισμα και μόνον. Θέλουμε χρόνο να καταλάβουμε τι είμαστε!!
Ας παρακαλέσουμε τον Χριστό να μας δώσει και χρόνο ζωής και ουσιαστική
ελευθερία από τον εαυτό μας για απόφαση συμπόρευσης μαζί Του, αφού «Μια μέρα ο
χρόνος θα πεθάνει και η Αγάπη θα τον θάψει» (R. Brautigan).
Με αγάπη και ευχές
Ο εφημέριός Σας
π. Θεοδόσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου