Στον σύγχρονο κόσμο υπάρχουν δύο ύπουλες αντιλήψεις, όσον αφορά τον Χριστιανισμό. (Αναμφίβολα υπάρχουν περισσότερες, αλλά οι υπόλοιπες θα πρέπει να περιμένουν).   Η μία ισχυρίζεται ότι η θρησκεία και η θρησκευτική εμπειρία είναι ένα είδος ψευδαίσθησης (Φόυερμπαχ, Φρόυντ κ.λπ.) και η άλλη λέει ότι η θρησκεία καθαυτή είναi μεν πραγματική, αλλά η δική σου πεποίθηση περί της  δικής σου συμμετοχής σ' αυτή αποτελεί ψευδαίσθηση.   Νομίζω ότι η δεύτερη είναι η πιό ύπουλη, διότι για τον μεμονωμένο πιστό, η θρησκευτική εμπειρία είναι αυτή που πάνω από όλα πιστοποiεί την αυθεντικότητα  της θρησκείας.
 
         Όμως οι άνθρωποι, οποιοδήποτε βαθμό θρησκευτικής ευαισθησίας κι αν διαθέτουν, είναι  ευάλωτοι στη μομφή πως οι αισθήσεις τους ή η αντίληψή τους δεν ανταποκρίνεται στα απώτατα στάνταρ της πίστης, διότι αυτό είναι πάντοτε αλήθεια για τον καθένα.  Ο Απόστολος Παύλος είναι ιδιαίτερα εύγλωτος επ' αυτού.  Αν όμως η αδεξιότητα και η πλάνη και η αποτυχία στο θρησκεύειν ερμηνεύονται ως δηλωτικά του ότι η θρησκεια δεν διαθέτει ούτε ψήγμα αληθείας -η  μαρτυρία Βίβλου από την αρχή μέχρι το τέλος, αποθαρρύνει αυτή την οπτική- τότε οι άνθρωποι σακατεύουν την εμπιστοσύνη τους στις ίδιες τις σκέψεις τους, τις εκφράσεις της πίστης τους και την αντιληπτικότητά τους και αρχίζουν πλέον να αμφισβητούν ακόμη και τη στοιχειώδη αξία του δικού τους βιώματος (ή του πλησίον τους), στο οποίο αδιάκοπα προσάπτονται ψεγάδια.

             (Μέριλιν Ρόμπισον,"Γκίλιαντ" εκδ. "Εν πλώ" - Marilynne Robinson "GILEAD")

πρόταση :www.enoriako.info/Category:Κείμενα/George MacDonald/Η Ανώτερη Πίστη.