Και αν δυστυχώς ο εχθρός σκοτώσει όλους τους ιερείς, αν δεν μένει παρά ένας μόνο, αυτός μπορεί πάντα να ιερουργήσει, χωρίς εκκλησία, χωρίς αντιμήνσιο, χωρίς το στήθος ενός δεύτερου ιερέως, που θα του χρησίμευε για θυσιαστήριο: ιερουργεί πάνω στο στήθος οποιουδήποτε χριστιανού.  Κάθε άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θυσιαστήριο.  Κάθε άνθρωπος μπορεί να αντικαταστήσει την εκκλησία με το σώμα του.  Το στήθος ενός ανθρώπου αντικαθιστά, έγκυρα, τον πιό ωραίο, τον πιό ιερό και τον πιό μνημιώδη καθεδρικό ναό του κόσμου.  Μέσα στη φυλακή το στήθος ενός χριστιανού χρησιμεύει για εκκλησία.  Γιατί το στήθος του ανθρώπου είναι ένα θυσιαστήριο, τόσο ιερό, όσο και η βασιλική του Αγίου Πέτρου της Ρώμης και όσο η Αγία Σοφία της Κωνσταντινουπόλεως.  Ο θεολόγος δίνει την εξής ερμηνεία σ' αυτό : "Μόνο η ανθρώπινη φύση, ανάμεσα στα ορατά πλάσματα, μπορεί να είναι πραγματικά ένα θυσιαστήριο" και τα όμορφα θυσιαστήρια, που οι χριστιανοί κατασκεύασαν από μάρμαρο, χρυσάφι και ασήμι δεν είναι στο βάθος τίποτε άλλο παρά η απομίμησις της ανθρώπινης φύσεως, διότι "κάθε θυσιαστήριο, καμωμέ
νο με χέρι ανθρώπινο, δεν είναι παρά απομίμησις της ανθρώπινης εικόνος του Χριστού".

   ( C.V. GHEORGHIOU, "DE LA VINGT-CINQUIEME HEURE A L' HEURE ETERNELLE"
   "ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΚΟΣΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΩΡΑ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΩΡΑ", εκδ. "Η ΕΛΑΦΟΣ")