Η υπαρξιακή μοναξιά του Φαρισαίου.
        Η προσπάθεια του Φαρισαίου να αυτοαποθεωθεί είναι ένδειξη βαθιάς εσωτερικής απελπισίας, που προέρχεται από την αδυναμία του να βρεί τον πραγματικό Θεό και τελικά δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο γιατί τον απομακρύνει όλο και περισσότερο από το Θεό' και όσο πιο πολύ απομακρύνεται από το Θεό τόσο περισσότερη απελπισία αισθάνεται και τόσο εντείνει την αυτοαποθέωσή του.
        Ακόμη ο Φαρισαίος αισθάνεται την ανάγκη να αυτοεξυψωθεί, γιατί στην πραγματικότητα βαθιά μέσα του αυτοπεριφρονείται. Επειδή όμως δεν μπορεί πραγματικά να εξυψώσει τον εαυτό του, χαμηλώνει τούς άλλους για να κερδίσει από τη σύγκριση. Ταπεινώνοντας του άλλους, τους απορρίπτει και απορρίπτοντάς τους, τους αποκόπτει και αποκόπτεται απο αυτούς.  Έτσι, δεν μπορεί να συναντήσει ούτε το Θεό ούτε το συνάνθρωπο και δοκιμάζει μια συγκλονιστική υπαρξιακή μοναξιά.

                                                                                  (π. Φιλόθεος Φάρος)