Ο Άρτος και ο Οίνος βρίσκονται τώρα στο θυσιαστήριο, σκεπασμένα, κρυμμένα όπως ἡ ζωή μας κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ (Κολασ. 3,3). Εκειπέρα κείτεται κρυμμένη στο Θεό η ολότητα της ζωής, που ο Χριστός την έφερε πίσω στο Θεό. Και ο ιερουργός λέει: Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους ἴνα ἐν ὁμονοία ὁμολογήσωμεν… Ακολουθεί ὁ Ἀσπασμός της Ειρήνης, μια από τις κεφαλαιώδεις πράξεις της χριστιανικής λειτουργίας.  Η Εκκλησία, αν πρόκειται να είναι Εκκλησία , πρέπει να είναι αποκάλυψη εκείνης της Πατρικής αγάπης που ο Θεός ἐξέχεεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν.  Χωρίς την αγάπη αυτή τίποτα δεν είναι «έγκυρο» στην Εκκλησία, επειδή τίποτα δεν είναι δυνατό. Το περιεχόμενο της Ευχαριστίας του Χριστού είναι η Αγάπη, και μόνο μέσα από την αγάπη μπορούμε να γίνομε μέτοχοι και κοινωνοί της. Για την αγάπη αυτή δεν είμαστε ικανοί.  Την αγάπη αυτή την χάσαμε. Την αγάπη αυτή μας χάρισε ο Χριστός και το δώρημα αυτή είναι η Εκκλησία. Η Εκκλησία συναπαρτίζεται ή συναποτελείται μέσα από την αγάπη, και βρίσκεται στον κόσμο αυτό για να «μαρτυράει» την Αγάπη, να την ξανα-παρουσιάζει, να κάνει την Αγάπη παρούσα. Μονάχα η Αγάπη δημιουργεί και μεταμορφώνει: αποτελεί λοιπόν την ίδια «αρχή» του μυστηρίου (sacrament).

Alexander Schmemann, «For the Life and the World” «ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ»εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ