Τα τρία φώτα

 Δημιουργήθηκε : 12 Φεβρουαρίου 2021

Συγγραφέας: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος

Στη ζωή τού κάθε ανθρώπου τού δίνεται η δυνατότητα εμπειρίας και πρόσβασης σε τρία φώτα! Φυσικά συζητάμε για τον κανόνα και το γενικώς ισχύον, χωρίς να αγνοούμε τις εξαιρέσεις (τυφλοί – διανοητικά ανεπαρκείς) οι οποίες εξαιρέσεις δεν αναιρούν ευτυχώς τον γενικό κανόνα.

Ξεκινάμε με την απλή εκφραστική έναρξη αυτής της εμπειρίας, όταν για ένα (νεογέννητο) άνθρωπο λέμε: Είδε το φως της ημέρας… στην Αθήνα, στην Πάτρα, στην Θεσσαλονίκη, στον τόπο γενικά που γεννήθηκε. Όταν στον παρθένο αμφιβληστροειδή χιτώνα των ματιών μας εγγράφονται – αποτυπώνονται οι πρώτες εμπειρίες των εντυπώσεων που γεννάει το φως της ημέρας και του ήλιου. Τότε που κάθε άνθρωπος έρχεται «αντιμέτωπος» με το μεγαλείο και την μαγεία της ομορφιάς αυτού του κόσμου.

Η πρώτη λοιπόν εμπειρία του πρώτου φωτός του ήλιου και της ατμόσφαιρας είναι μεγαλειώδες δώρο του Θεού στον άνθρωπο να δει και να βιώσει την ομορφιά, που Εκείνος έφτιαξε για μας. Από ένα πανέμορφο μικρό λουλούδι, μέχρι τις απειράριθμες εικόνες ομορφιάς όλου του φυσικού περιβάλλοντός μας και μέχρι την χαοτική ομορφιά του διαστήματος ή των φώτων της νύχτας και του εωθινού και εσπερινού φωτός, ζει κάθε άνθρωπος σε μια πλημμυρίδα μεγαλείου, από το βίωμα της δυνατότητας να έχει εμπειρική γνώση της ομορφιάς του κόσμου.

Το άλλο φως, το δεύτερο στην εμπειρική σειρά, είναι το φως του μυαλού. Ένα φως εσωτερικό σε άλλη αισθητηριακή βάση, στο μυαλό, που όμως επικάθεται του εξωτερικού φωτός και εν πολλοίς το ερμηνεύει. Με το φως του μυαλού γίνεται αποτύπωση, αποτίμηση και πρόσληψη των εμπειριών που έδωσε το φυσικό φως. Επί πλέον με το φως του μυαλού καθένας διακρίνει την αξία και τις συναρτήσεις των διαφόρων ανθρώπινων θεμάτων, μέρος των οποίων είναι κι’ αυτός ο ίδιος! Με το φως του μυαλού «διαβάζει» τους λόγους των όντων και ανακαλύπτει τις συναρμογές και τις αιτιολογικές συνδέσεις, που δεν φαίνονται παρά μόνον με το φως του μυαλού… που δεν φαίνεται! Από τον ωμό ματεριαλισμό του ματιού πήγαμε στον… spiritual (!) ματεριαλισμό του μυαλού. Οι εγκεφαλικές συνδέσεις και συνάψεις των νευρώνων του εγκεφαλικού φλοιού μας, όσο πιο γρήγορες είναι τόσο πιο περήφανους μας κάνουν. Αυτό το φως καταλήγει καλύτερο απ’ το πρώτο. Ίσως. Είναι καλύτερο όταν καταφέρνει να διαφύγει από τον κίνδυνο της… αυτοθέασης και του αυτοερωτισμού και μαθαίνει να κυττάζει την Δημιουργία (στην εικόνα της αλλά και στους λόγους και νόμους της) με την καρδιακή χαρά του μεγαλείου που κάθε παιδί αισθάνεται και έχει, όταν θαυμάζει τον Πατέρα του.

Το τρίτο φως… είναι αόρατο!

Είναι το φως του προσώπου του Χριστού. Είναι το μέγα μυστήριο του Φωτός της Θεότητας, το οποίο απαντά χωρίς λόγια, και δείχνει χωρίς εικόνες, και διδάσκει αυτονόητα και είναι νους ανόητος και φως αόρατο και γνώση άγνωστη και λόγια που δεν λέγονται και μέθεξη αμέθεκτη και εμπειρία ανέκφραστη… όπως το περιγράφουν αυτοί που ήδη αξιώθηκαν ενός τέτοιου βιώματος. Εμείς είμαστε στο στάδιο να ακούμε την διήγηση αυτού ο οποίος έχει «το στόμα του γεμάτο μέλι». Και κάτι τέτοιο για εκείνον είναι βίωμα και για μας άκουσμα! Η απόσταση (κατανοητό απ’ όλους) χαοτική!!

Το φως αυτό συνδυάζεται αν μη και ταυτίζεται με την Θεότητα και είναι «ατμοσφαιρική» διαστολή και κριτήριο και για ό,τι δεν είναι Θεότητα, που τελικώς είναι σκοτάδι. Όχι απλώς φυσικών συνθηκών αλλά υπαρξιακό σκοτάδι. Σκοτάδι ταραχής, θυμού, απόγνωσης, αυτολατρείας («είμαι όλος δικός μου»), μίσους για ο,τιδήποτε και οποιονδήποτε. Από την κτίση μέχρι τα κτίσματα και τον Κτίστη. Αυτά είναι γεννήματα και καρποί της απομάκρυνσης και της έλλειψης αυτού του Αοράτου Φωτός. Ακόμα και σε/στις προσπάθειες απομίμησης φωτός, η ποιότητα των καρπών φανερώνει την πατρότητα.

Το Αόρατο Φως του Προσώπου του Χριστού, δηλοποιώντας Τον κάτοχό του γεννάει χαρά, ειρήνη, αγάπη και μ’ όλα αυτά ταπείνωση απροσμέτρητη, αφού δεν διανοείται να επιβληθεί ούτε θέλει να κάνει υποχρεωτική την αποδοχή, αλλά… «ζητιανεύει» ελεύθερη κατά πάντα Αγάπη.

Μέσα στο πρώτο φως γεννηθήκαμε, και κατ’ ευθείαν αποχτήσαμε εμπειρία του.

Μέσα στο δεύτερο φως είμαστε, αλλά χρειάζεται να κουραστούμε για να καταλάβουμε.

Μέσα στο τρίτο Φως ελπίζουμε να καταλήξουμε, πλημμυρισμένοι από χαρά, ειρήνη και αγάπη, αφού θάχουμε καταλάβει, ότι αγαπάει και πολύ όποιος του χαρίστηκαν πολλά.

Μπροστά στον θάνατο, το πρώτο φως ακόμα και το δεύτερο είναι αφορμές απέραντης ατέρμονης δοξολογίας και ευχαριστίας προς τον Δωρητή. Το τρίτο Φως είναι ο λόγος και η αφορμή μιας εκ βαθέων επαναλαμβανόμενης προσευχής, αυτής του ψαλμικού λόγου: «Τό Φῶς τοῦ Προσώπου Σου ἐκζητήσω», και εκείνου της προσευχής μετά την μετάληψη: «Ἐν τῷ φωτὶ τῆς δόξης τοῦ Προσώπου Σου πορευσόμεθα εἰς τὸν αἰῶνα». ΑΜΗΝ.

                                                                                       π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

 

ΠΗΓΗ:enoriako.info/ΚατηγορίαΚήρυγμα Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος , Χριστιανική ζωή , θεολογία , σχέσεις με τον Θεό , πίστη στον Χριστό , υπερβατικότητα