ΑΠΟ ΤΗ  ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΣΤΗΝ ΞΑΝΑΚΕΡΔΗΣΜΕΝΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ

Δημήτρης Καραγιάννης

        

         Ημερολογιακό το γεγονός; Χριστούγεννα είναι μία ημέρα που συνυπάρχει με το τέλος του ενός ημερολογιακού χρόνου και την έναρξη του καινούργιου ή μια συγκλονιστική ανάδειξη της ενανθρώπισης του ίδιου του Θεού; Σήμερα, τώρα. Συμβολισμός ή γεγονός; Ανάμνηση γεγονότος; Θα διαβάσουμε τα χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Παπαδιαμάντη; Θα δούμε τα Χριστούγεννα του Σκρούτζ; Θα αναπολήσουμε τα παιδικά μας χρόνια ακούγοντας τον μικρό τυμπανιστή; Θα συγκινηθούμε με το κοριτσάκι με τα σπίρτα πριν το χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν.

       Χριστούγεννα ! Η εορτή των παιδιών ! Η οικογενειακή εορτή ! Η τιμωρία των μοναχικών, καθώς όλα τούς θυμίζουν τη μοναξιά τους. Πρέπει να φύγουν, να αποδράσουν από τη δικτατορία της εορτής. Η εορτή που γίνεται καταναγκασμός: Πρέπει να εορτάσεις, πρέπει να χαρείς, πρέπει να αναπολήσεις.

        Πώς γίνεται η καθημερινή πραγματικότητά σου να κινείται σε ιλιγγιώδεις ρυθμούς και να προσδοκείς ότι το διάβασμα κάποιων χριστουγεννιάτικων διηγημάτων του Παπαδιαμάντη θα σου προσφέρει την ηρεμία; Συγκινούν τα χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, αλλά σήμερα δεν μπορούμε  να παράγουμε χριστουγεννιάτικα βιώματα αξιοποιώντας το πνεύμα του Παπαδιαμάντη.  Τότε που ο κοινοτικός τρόπος ζωής επέτρεπε την υπέρβαση της ατομικής φτώχειας.  Πώς γίνεται η καθημερινή σου ενασχόληση να αφορά μόνο το οικονομικό κέρδος, με τους περιορισμούς μόνο της αγοράς και να μην ευτελίζεις Εκείνον που είπε: «Κάλλιον εστί το διδόναι ή το λαμβάνειν»; Τότε είναι που δεν κάνεις τίποτα για να σταματήσει το κακό στον κόσμο – σαν ενήλικας – και καταφεύγεις στην αθωότητα των παιδιών για να ευτυχήσεις.

        Οι ενήλικοι, απογοητευμένοι από την καθημερινότητά τους, αναζητούν τη χαμένη παιδικότητά τους και προσφεύγουν στον εορτασμό. Η αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου, η εορτή να είναι τέλεια, γιατί η καθημερινότητά του είναι μίζερη, τον οδηγεί πάλι σε νέο τέντωμα.  Έχουν χάσει την αθωότητά τους, αλλά επιζητούν την αίγλη αυτής της αθωότητας. Αυτονομημένη από την συνέπεια της ζωής. Η άρνηση της ζωής με Χριστό δεν αντέχει τις συνέπειες και επιζητεί έστω για λίγο την παρουσία Του. Αρνούνται να αναλάβουν το κόστος της ζωής με το Χριστό, αλλά και της ζωής δίχως Χριστό.                 (συνεχίζεται)