Η αγάπη του «Εχθρού» και η αγάπη του ανθρώπου

Αγαπητέ μου Άψινθε

        Σκέφθηκα πάρα πολύ το ζήτημα που περιέχει η τελευταία σου επιστολή.  Εάν όπως σου έχω καθαρά δείξει, όλα τα όντα έχουν  εκ φύσεως  τον ανταγωνισμό, και γι’ αυτό στις ιδέες του Εχθρού περί Αγάπης υπάρχει μια αντίφασις στους όρους, τι θα συμβή με τις επανειλημένες προειδοποιήσεις μου οτι πραγματικά αγαπά και θέλει την ελευθερία και τη μέλλουσα ζωή του ζωϋφίου που λέγεται άνθρωπος;  Ελπίζω, αγαπητό μου παιδί, ότι δεν έχεις δείξει σε κανέναν τις επιστολές μου.  Όχι ότι αυτό  έχει καμμιά σημασία.  Δεν ενδιαφέρει ποιός θα ιδή  ότι η φαινομενική αίρεσις στην οποία έχω πέσει είναι καθαρά τυχαία.  Επί τη ευκαιρία, φαντάζομαι ότι έχεις εννοήσει ότι μερικές προτάσεις φαινομενικά όχι φιλοφρονητικές για τον γέρο-Σκώρο θα του φαινόταν αστείες.  Έχω πράγματι μεγάλο σεβασμό σ’ αυτόν.  Και θα έχης εννοήσει ότι αστειευόμουν όταν σου έλεγα να μην ελπίζης ότι θα σε υπερασπίσω μπροστά στις εξουσίες μας. Μπορείς να έχης εμπιστοσύνη σε μένα. Αλλά να τα φυλάς όλα κλειδωμένα.

        Η αλήθεια είναι ότι εξ απροσεξίας εγλύστρησα μέχρι του να σε βεβαιώσω ότι ο Εχθρός αγαπά πραγματικά τους ανθρώπους.  Αυτό, φυσικά, είναι αδύνατο.  Αυτός είναι ένα Όν, από το οποίον οι άνθρωποι διαφέρουν. Το αγαθόν των, δεν μπορεί να είναι δικό Του.  Όλη αυτή η φλυαρία περί της αγάπης κρύβει κάτι άλλο.  Πρέπει να έχη μια πραγματική αιτία για να τους δημιουργήση και να ανησυχή τόσο πολύ γι’ αυτούς.  Ένας λόγος που θεωρούμε ότι είναι αδύνατο να τους αγαπά είναι οι ολοσχερείς αποτυχίες μας να εξηγήσωμε το πραγματικό κίνητρο της αγάπης αυτής.  Τι περιμένει απ’ αυτούς ;   Αυτό το πρόβλημα είναι άλυτο.  Δεν θα βλάψη εάν σου αποκαλύψω ότι το ζήτημα αυτό είναι η κυριώτερη αφορμή διαμάχης μεταξύ του Πατρός ημών και του Εχθρού.  Όταν για πρώτη φορά πλάσθηκε ο άνθρωπος, ο Εχθρός εδήλωσε και προείπε για κάποιο επεισόδιο γύρω από ένα σταυρό.  Τότε ο Πατήρ ημών, πολύ φυσικά ζήτησε μια συνέντευξι  και ρώτησε τον Εχθρό να του δώση μια εξήγησι.  Ο Εχθρός δεν ανταποκρίθηκε και δεν διευκρίνησε τίποτε άλλο, παρά μόνο είπε αυτή την τερατολογία περί ανιδιοτελούς αγάπης, την οποία ο Εχθρός κυκλοφορεί από τότε ακόμη.  Φυσικά, ο Πατήρ ημών δεν μπορούσε να το δεχτή αυτό.  Ικέτευσε τον Εχθρό να βάλη κάτω τα χαρτιά Του και Του έδωσε κάθε ευκαιρία γι αυτό.  Παραδεχόταν ότι ησθάνετο αγωνία να μάθη το μυστικό.  Ο Εχθρός απήντησε : «Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να φθάσης εκεί».  Φαντάζομαι ότι το σημείο αυτό της συνεντεύξεως προκάλεσε τόσο πολύ την αηδία του Πατρός ημών μπροστά στη αδικαιολόγητη έλλειψι εμπιστοσύνης, ώστε τον παρακίνησε να αποτραβηχθή από την Παρουσία Του σε μια ατελείωτη διάστασι με  τέτοια ταχύτητα, ώστε απ’ αυτό να γεννηθή ο γελοίος μύθος ότι τάχα τον έδιωξαν δια της βίας  από τον Παράδεισο.   ‘Εκτοτε λοιπόν αρχίσαμε να βλέπωμε ότι ο Δυνάστης μας ήταν κρυψίνους.  Ο θρόνος του εξαρτάται από το μυστικό Του.  Τα μέλη της φατρίας Του συχνά παραδέχονται ότι εάν κάποτε εννοούσαμε τι εννοεί με την  Αγάπη, ο πόλεμος θα έπαυε και θα ξαναγυρίζαμε στον Παράδεισο.

        Κι εδώ είναι ο μεγάλος αγώνας μας. Γνωρίζομε ότι Αυτός δεν μπορεί να αγαπά πραγματικά.   Κανείς δεν μπορεί.   Αυτό είναι ακατανόητο.  Εάν μπορούσαμε μόνο να εννοήσωμε τον πραγματικό σκοπό Του !  Έχομε κάμει όλε τις υποθέσεις και δεν βήκαμε τίποτε.  Εν τούτοις δεν πρέπει να απελπιζώμαστε.  Οι πιο περίπλοκες θεωρίες, συλλογή όσο μπορούμε μεγαλύτερη  των δεδομένων, αμοιβές μεγαλύτερες στους ερευνητάς που φέρνουν νέα συμπεράσματα, σκληρότερες τιμωρίες για όσους αποτυγχάνουν – όλα αυτά που τα επιδιώκομε και τα επταχύνομε  μέχρι τώρα τις τελευταίες ημέρες, δεν μπορεί παρά να μας οδηγήσουν στην επιτυχία.

        Παραπονείσαι ότι δεν εννόησες καλά εάν στην τελευταία μου επιστολή ξεκαθαρίζω αν νομίζω τον «έρωτα»  επιθυμητό για τους ανθρώπους ή όχι.  Αλλά πράγματι, Άψινθε, αυτή είναι μια ερώτησις που μπορούν να την κάνουν οι άνθρωποι, όχι όμως εσύ!  Άφησέ τους να συζητούν εάν η «Αγάπη» ή ο πατριωτισμός, ή η αγαμία, ή τα κεριά στο θυσιαστήριο, ή η υδροποσία, ή η εκπαίδευσις είναι «καλά ή κακά».  Δεν βλέπεις ότι δεν υπάρχη απάντησις ;  Τιποτε δεν ενδιαφέρει  παρά η διάθεσις του ανθρώπου σε ωρισμένη περίστασι και σε ωρισμένη στιγμή, η οποία τον σπρώχνει προς τον Εχθρό ή προς εμάς.  Γι αυτό είναι πολύ καλό να κάμης τον «ασθενή» σου να αποφασίση εάν η Αγάπη είναι καλό ή κακό πράγμα. Εάν είναι αλαζών και καταφρονεί το σώμα μέχρι τέτοιου σημείου ώστε να νομίζη ότι είναι καθαρότης εκείνο   που είναι μάλλον υπερευεσθησία, εάν είναι από εκείνους οι οποίοι ευχαριστιούνται να εμπαίζουν ό,τι πλειονότης επιδοκιμάζει, τότε, χωρίς δισταγμό, εκπαίδευσέ τον εναντίον της Αγάπης.   Στάλαξέ μέσα του έναν υπεροπτικό ασκητισμό και τότε, αφού του στερήσης την σεξουαλικότητα από κάθε ανθρώπινο, βασάνισέ τον σεξουαλισμό του κατά τρόπο αφόρητο με αξιώσεις κτηνώδεις και κυνικές.

       Εάν όμως είναι ευσυγκίνητος και εύπιστος, θρέψε τον με κατωτέρας ποιότητος ποιητάς και πέμπτης τάξεως μυθιστοριογράφους της παλαιάς σχολής, μέχρις ότου πεισθή ότι ο Έρωτας  είναι  και ανίκητος και κάτι αξιόλογο.  Αυτό δεν μας βοηθεί πολύ για να διεγήρης περιπτωσιακές σεξουαλικές σχέσεις, είναι όμως μια μοναδική συνταγή– όταν τραβήξη πολύ – για ένα «ευγενικό» ρωμαντικό και τραγικό δόλωμα που καταλήγει – όταν όλα πάνε καλά - σε φόνους και αυτοκτονίες.  Εάν δεν γίνη αυτό, μπορεί να οδηγηθή σ’ ένα γάμο ωφέλιμο για μάς.  Διότι ο γάμος, αν και είναι εφεύρεσις του Εχθρού, ωφελεί κι’ εμάς.  Πρέπει να υπάρχουν στο περιβάλλον του «ασθενούς» σου πολλές νέες, που να μπορούν να κάμουν τη χριστιανική ζωή του πολύ δύσκολη, και να τον πείσης να πάρη σύζυγο μια απ αυτές.  Παρακαλώ, στείλε μου μια έκθεσι περί αυτού στην επόμενη επιστολή σου.  Στο μεταξύ ξεκαθάρισε εντελώς στο πνεύμα σου ότι το να είναι κανείς «Ον αγαπών» καθ’ εαυτό , δεν ευνοεί υποχρεωτικά ούτε εμάς ούτε την Άλλη Πλευρά.   Είναι απλώς μια περίπτωσις, με την οποία κι εμείς και ο Εχθρός προσπαθούμε να ασχολούμεθα.  Όπως πολλά άλλα πράγματα που διεγείρουν τους ανθρώπους – όπως η υγεία και η ασθένεια, η νεότης και τα γηρατειά, ο πόλεμος και η ειρήνη – από την άποψι της πνευματικής ζωής είναι ύλη ακατέργαστη.

                                                                       Ο στοργικός σου θείος

                                                                                ΤΥΛΙΧΤΗΣ

C.S. Lewis,ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙΜΠΡΙΤΖ,ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ,εκδ. Πουρναρά Α’ έκδοση 1974. Ανατύπωση 1993,2006 - C.S.Lewis, The screwtape Letters and Screwtape propose a toast, COLLINS ENGLAND