• Είναι η εποχή στην οποία η "Ευρωπαϊκή Κουλτούρα" και μαζί της το παιδί της, ο "Δυτικός Πολιτισμός", πλημμύρισαν όλον τον κόσμο, και τον ένωσαν, με τους τρόπους παραγωγής και κυριαρχίας, οι οποίοι τους σφραγίζουν σε βαθμό ασύληπτο μέχρι σήμερα.  Αυτός ο τρόπος κυριαρχίας είναι πιό τελειοποιημένος και από το χειρότερο σύστημα δουλείας στην ιστορία : Ποτέ το άτομο δεν ήταν τόσο πολύ εκτεθειμένο στην αυθαιρεσία της ανώνυμης εξουσίας όσο σήμερα : αυτό φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο ο πολίτης διοικείται, στην υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, στις συνθήκες εργασίας σε όλους τους τομείς, στην παιδεία γενικά και ιδιαίτερα στα σχολεία, στον μηχανισμό των νοσοκομείων και γηροκομείων, στη σχέση μεταξύ γιατρού και αρρώστου, σε ολόκληρο τον τομέα του εμπορίου και ιδιαίτερα στη διαφήμηση, με τα σούπερ-μάρκετ σαν το τελειοποιημένο στρατόπεδο συγκεντρώσεως καταναλωτικών αγαθών' ακόμα και στη διασκέδαση, στο σινεμά, στα κέντρα, στα ξενοδοχεία του μαζικού τουρισμού, στην ανώνυμη ομάδα, στα ομαδικά ταξείδια, και στις απομυθοποιημένες καταναλωτικές  συνήθειες της συνουσίας, που λέγονται "έρωτας".  Παντού σ' όλα αυτά βρίσκεται το άτομο μέσα σε μιά διαδικασία, στην οποία δεν μπορεί να ελέγχει.  Και στις πιό προσωπικές σχέσεις υπόκειται στο Σύστημα.  Η αλλοτρίωση είναι πιό σκληρή απ΄ότι η μαρξιστκή ανάλυση έχει αποκαλύψει ως τώρα, και ακόμα στον προσωπικό τομέα έχει πάρει την μορφή του αστικού ιδιωτικού φασισμού.
• Φαίνεται σαν να ήταν η Ελλάδα η μοναδική εξαίρεση: εδώ δεν λειτουργεί κανένα σύστημα, όχι γιατί η Ελλάδα είναι ακόμα υπανάπτυκτη και δεν έχει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, αλλά γιατί ο Έλληνας πάντοτε αφήνει περιθώρια για το απρόβλεπτο, για το "ανορθολογικό" (ξέρω ότι αυτή η λέξη δεν υπάρχει και ότι η λέξη Irrational κανονικά μεταφράζεται με "άλογο" "παράλογο", σαν να ήταν αυτό, που δεν είναι ορθολογικό, καθεαυτού παράλογο, χωρίς λογική,) για τον υποκειμενικό παράγοντα.  Ίσως γιατί οι Έληνες στην μεγαλύτερη περίοδο της ιστορίας τους ήταν υποδουλωμένου, φυλακισμένοι, πάροικοι στην χώρα τους, που ήταν ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρώσεως, αλλά το οποίο ποτέ δεν παραδέχθηκαν εκούσια και με την πρώτη προσπαθούσαν να απελευθερωθούν.  Ποτέ δεν παραδέχθηκαν στούς κατακτητές τους την αυθεντία σαν θεοπρόβλητη ιδεολογία, σαν έκφραση της δικής τους θέλησης.  Αυθεντίες μόνον για περιορισμένο καιρό παραδέχονταν.  Φαίνεται ότι η έννοια της ελευθερίας διατηρήθηκε και διαμορφώθηκε ακριβώς μέσα σ' αυτές τις συνθήκες με τα μέσα της αντίστασης και ιδιαίτερα της παθητικής αντίστασης.  Οι άλλοι λαοί πάντα ήθελαν ηγεμόνες, οι οποίοι αποφάσιζαν για τους άλλους. "Ειδικούς", που σκέφτονταν για τους άλλους. "Αρμοδίους", που χειρίζονταν την μοίρα των άλλων.  Οι άλλοι λαοί μόνον κάτω από την προστασία αφηρημένων ιδεών αισθάνθηκαν σίγουροι : σαν έθνη, σαν τάξεις, σαν κάστα, αλλά και σαν "διαφωτισμένοι ορθολογιστές" και σαν "σύχρονοι πολιτισμένοι" και ποτέ απλούστατα σαν ΑΝΡΩΠΟΙ.
• Αυτή η διαλεκτική - εστω και αν με ειρωνευτούν οι μαρξιστές φιλοι μου σαν ιδεαλιστή - στην πιό μαρξιστική έννοια : ότι ο άνθρωπος που εννοεί τον εαυτό του μέσα στις κατηγορίες της τάξης των οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων, μετατρέπεται σε αφαίρεση' ενώ το άτομο που διαμορφώνεται από την τάξη του, από το περιβάλλον του, είναι η μόνη πραγματικότητα.  Αυτός είναι πού ψοφάει στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, και αυτός είναι που στα στρατόπεδα συκεντρώσεως βασανίζει και σκοτώνει.

                                                           Lorenz Gyoemoerey (ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ  ΓΚΕΜΕΡΕΫ)