Τελικά η αγάπη θα είναι ο κριτής. Η χριστιανική αγάπη είναι η «δυνατή αδυνατότητα» να βλέπω το Χριστό στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός…

Αληθινά τί άλλο είναι  αγάπη παρά αυτή η μυστηριώδης δύναμη που ξεπερνάει το τυχαίο και το εξωτερικό στον «άλλο» - ξεπερνάει δηλαδή την εξωτερική του εμφάνιση, την κοινωνική του θέση, την εθνική του καταγωγή, τη διανοητική του ικανότητα-  και φτάνει στην ψυχή του, τη μοναδική και μοναδικά προσωπική «ρίζα» τη ανθρώπινης ύπαρξης, το αληθινό κομμάτι του θεού μέσα του…

…«εν φυλακή ήμην…» . Αυτό το «ήμην» αρκεί σε μας για να γνωρίζουμε πως κάθε πρόσωπο  είναι το αντικείμενο της αποκάλυψης και της αγάπης του Θεού, και πως κάθε πρόσωπο μου έχει δοθεί ως δυνατότητα εκπλήρωσης του ίδιου  του εαυτού μου μέσα από τη θεία, αναζωογονητική και λυτρωτική αγάπη.

Alexander Schmemann