ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

 

Εκάθισεν Αδάμ τότε,

Και έκλαυσεν απέναντι της τρυφής του Παραδείσου,

χερσί τύπτων τας όψεις,

Και έλεγεν’

Ελεήμον, ελέησόν με τον παραπεσόντα.

 

Ιδών Αδάμ τον Άγγελον,

ωθήσαντα  και κλείσαντα την του θείου κήπου θύραν,

αναστέναξε μέγα,

και έλεγεν’

Ελεήμον, ελέησόν με τον παραπεσόντα.

 

Συνάλγησον  Παράδεισε,

τω κτήτορι πτωχεύσαντι,και τω ήχω σου των φύλλων,

ικέτευσον τον Πλάστην, μη κλείση σε.

Ελεήμον, ελέησόν με τον παραπεσόντα.

 

«Χαρμολύπη» λοιπόν είναι : η θλίψη για την εξορία μου, για την καταστροφή που έχω κάνει στη ζωή μου’ είναι η χαρά για την παρουσία του Θεού και τη συγγνώμη Του, η χαρά για την ξαναγεννημένη επιθυμία για το Θεό, η ειρήνη από την επιστροφή στο σπίτι.

Alexander Schmemann