Αν η καθημερινότητά σας , σας φαίνεται φτωχή  μην την κατακρίνετε.  Κατηγορήστε τον εαυτό σας που δεν είναι αρκετά  ποιητής για να αντλήσει τα πλούτη πού κρύβονται μέσα της.  Γιατί για τον δημιουργό δεν  υπάρχει φτώχεια,  ούτε τόποι φτωχοί ή αδιάφοροι. Ακόμα και αν σας έκλειναν σ' ένα κελί, που οι τοίχοι του δεν θα άφηναν να φτάσουν ως εσάς οι ήχοι του έξω κόσμου, δεν θα είχατε τα παιδικά σας χρόνια, αυτόν τον πολύτιμο, βασιλικό πλούτο, αυτό το θησαυροφυλάκιο της μνήμης;  Στρέψτε την προσοχή σας προς τα εκεί.  Προσπαθήστε να ανασύρετε τις βυθισμένες αισθήσεις εκείνου του μακρινού παρελθόντος.  Η προσωπικότητά σας θα ενισχυθεί, η μοναξιά σας θα διευρυνθεί, θα γίνει μία μισοφωτισμένη κατοικία  προστατευμένη από τους εξωτερικούς θορύβους. Και αν μετά από τούτη τη στροφή προς τα μέσα, από τούτο το βύθισμα στον δικό σας κόσμο θα γεννηθούν στίχοι, ούτε καν θα διανοηθείτε  να ρωτήσετε κάποιον αν είναι καλοί ...

... Ένα έργο τέχνης είναι καλό, μόνο όταν το γεννάει η ανάγκη.  Για μα το κρίνεις πρέπει να ανακαλύψεις την προέλευσή του: δεν υπάρχει άλλος τρόπος.  Γι αυτό, αξιότιμε κύριε, δεν μπορώ  να σας δώσω άλλη συμβουλή απ' αυτήν : Να βυθιστείτε στον εαυτό σας και ερευνήσετε τα βάθη απ' όπου πηγάζει η ζωή σας.  Σ' εκείνη την πηγή θα βρείτε την απάντηση στο ερώτημα για το αν πρέπει να δημιουργήσετε. Δεχθείτε την όπως ηχεί, χωρίς να επιχειρήσετε να την ερμηνεύσετε...

Ράινερ Μαρία Ρίλκε