Ο "σύγχρονος άνθρωπος" "ενηλικιώθηκε" ως ένας  σοβαρός άνθρωπος, που γνωρίζει τα βάσανα και τις στερήσεις της ζωής του, αλλά  όχι τη χαρά, γνωρίζει τον έρωτα του φύλου (sex), αλλά όχι την αγάπη, γνωρίζει την επιστήμη, αλλά όχι το "μυστήριο" ("mystery"). αφού ξέρει πως δεν υπάρχουν "ουρανοί", δεν μπορεί να καταλάβει την προσευχή στον Πατέρα μας που βρίσκεται στους ουρανούς και τη βεβαίωση πως ο ουρανός και η γη γεμίζουν από τη δόξα Του.  Αλλά η τραγωδία είναι και αμάρτημα, γιατί η κοσμικότητα είναι ένα ψέμα σχετικά με τον κόσμο.  " Να ζούμε στον κόσμο σα να μην υπήρχε Θεός!" -αλλά η τιμιότητα απέναντι στο Ευαγγέλιο, απέναντι στη σύνολη χριστιανική παράδοση, στην εμπειρία που απόχτησε κάθε άγιος και απέναντι σε κάθε λέξη από τη χριστιανική λειτουργία απαιτεί ακριβώς το αντίθετο; να ζεις στο κόσμο βλέποντας μέσα εκεί τα πάντα ως μια αποκάλυψη του Θεού, ως ένα σημάδι της παρουσίας Του, ως τη χαρά του ερχομού Του ή το κάλεσμα σε κοινωνία μαζί Του, ως την ελπίδα της πλήρωσης μέσα σε Εκείνον.

Alexander Schmemann