Αληθινός μοναχός (χριστιανός) είναι ο εκ νεκρών αναστάς, μια εικόνα του αναστημένου Χριστού. Και φανερώνει ότι πνευματικό δεν είναι το μη υλικό, ούτε σαρκικό το σωματικό.  Πνευματικό είναι το καθετί (υλικό και άυλο) που έχει καθαγιαστή από το μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως, κάθε τι το μεταμορφωμένο από την άκτιστη θεία ενέργεια. 

        Έτσι αποκαλύπτει την πνευματική αποστολή του κτιστού και σωματικού.  Και ταυτόχρονα φανερώνει την απτή ύπαρξι του αύλου και ακτίστου.

        Μοναχός (χριστιανός) είναι παντρεμένος με το μυστήριο της ιερουργίας της σωτηρίας των πάντων μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

        Μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο ασχολείται με όλα και με τίποτα.  Είναι «ο πάντων χωρισθείς και πάσι συνηρμοσμένος».  Η έννοια της ειδικεύσεως του είναι ξένη εκ φύσεως.  Δεν είναι ειδικευμένος με κάτι, ούτε τον αφήνει αδιάφορο ένα άλλο.  Όλα τον ενδιαφέρουν.

       Αυτό που έχει σημασία και τον φωτίζει – του αποκαλύπτει αυτό που τον ενδιαφέρει – είναι  το πώς τοποθετείται, ενσωματώνεται, διακοσμείται (το τί θέσι παίρνει) το κάθε τι μέσα στο μεταμορφωμένο σύμπαν, μέσα στη θεία Λειτουργία της σωτηρίας των πάντων.

       Η αποκάλυψι και η γνώσι αυτή της συνεκτικής των όλων αρχής τον ενδιαφέρει.  Αυτή ενδιαφέρει το κάθε τι.  Γι’ αυτό, κάθε τι το μεταμορφωμένο-το μετέχον καθολικά στη θεία ενέργεια που σώζει το παν – τον ενδιαφέρει εξ ίσου.  Τον βοηθεί να γνωρίση τον εαυτό του και οποιοδήποτε θέμα του παρουσιαστή. 

ΚΑΛΛΟΣ ΚΑΙ ΗΣΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Αρχιμ. Βασιλείου, Καθηγουμένου Ι.Μ. Ιβήρων, εκδ. Μονής