Έχω την αίσθηση πώς στην Ορθοδοξία (δηλαδή στον Χριστιανισμό) συνυπάρχουν  δυό θρησκείες  αντίθετες μεταξύ τους κατά πολλούς τρόπους. Η θρησκεία του Χριστού – που εκπληρώνεται στην Εκκλησία και η θρησκεία της Εκκλησίας, ή απλώς η θρησκεία.  Στην πρώτη, τα πάντα κατανοούνται και μετριώνται με μέτρο το Χριστό.  Στη δεύτερη, είναι σαν να λέμε πώς ο Χριστός δημιουργείται, ορίζεται, θεωρείται, ακούγεται στον βαθμό που ο Ίδιος έχει υποταγεί  σε ένα «θρησκευτικό αίσθημα», στην «εκκλησιαστικότητα», κ.λπ.  Και οι  άνθρωποι ,οι φοιτητές παραδείγματος χάριν, είναι χωρισμένοι σ’ αυτές τις κατηγορίες.  Κάποιος που ανήκει στον δεύτερο τύπο – «θρησκευτικός, εκκλησιαστικός» - μπορεί να σπουδάσει θεολογία για τρία χρόνια, αλλά ο θησαυρός του δεν βρίσκεται στην αλήθεια για το Χριστό, αλλά σε κάτι άλλο.  Ένα τέτοιο πρόσωπο είναι «αδιαπέραστο».

 Alexander Schmemann, The Jourmals of Father Alexander Schmemann, ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 1973-1983