. . . ο Θεός μού είναι απαραίτητος έστω και μόνο επειδή  είναι κάτι που μπορεί κανείς ν’ αγαπάει αιώνια.

Η αθανασία μου μου είναι απαραίτητη, αν όχι για τίποτα άλλο επειδή δεν θα έκανε ο Θεός την αδικία να σβήσει εντελώς τη φλόγα της αγάπης μου γι’ Αυτόν που μου άναψε μια φορά στην καρδιά μου.  Και τι είναι πιο πολύτιμο από την αγάπη ;  Η αγάπη είναι κάτι ανώτερο από την ύπαρξη.  Η αγάπη είναι το σπέρμα της ύπαρξης.  Και πώς είναι δυνατό να μην είναι υποταγμένη σ’αυτήν η ύπαρξη ; Αν αξιώθηκα να Τον αγαπήσω και να χαρώ μέσα στην αγάπη μου, πως είναι δυνατό να σβήσει  Αυτός εμένα και τη χαρά μου και να μας μεταμορφώσει σε τίποτα ; Αν ο Θεός υπάρχει, τότε κι εγώ είαι αθάνατος !

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ» εκδ. ΠΑΙΔΕΙΑ/ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΕ