Ο Άγιος Ιωάννης Κασσιανός γράφει, « Δεν πρέπει  ν΄αποφεύγουμε τη Θεία Κοινωνία επειδή θεωρούμε τον εαυτό μας αμαρτωλό.  Πρέπει να προσερχόμαστε  πολύ πιό συχνά για τη θεραπεία  της ψυχής και την καθαρότητα του Πνεύματος, αλλά με τέτοια ταπείνωση και πίστη που να θεωρούμε τον εαυτό μας ανάξιο... ώστε να επιζητούμε ακόμα περισσότερο το φάρμακο για τίς πληγές μας.  Αλλώς είναι αδύνατο να κοινωνούμε την τέλεση του ουρανίου Μυστηρίου, προορισμένη μόνο για τούς αγίους.  Είναι καλύτερα να σκεπτόμαστε ότι με τη χάρη πού μας δίνεται, το Μυστήριο μας καθαρίζει και μας αγιάζει.  Τέτοιοι άνθρωποι παρουσιάζονται περισσότερο περήφανοι παρά ταπεινοί ... γιατί όταν κοινωνούν θεωρούν τον εαυτό τους άξιο.  Είναι πολύ καλύτερα αν, με συντετριμμένη καρδία, ξέροντας ότι ποτέ δεν είμαστε άξιοι των Αγίων Μυστηρίων, κοινωνούμε κάθε Κυριακή για την θεραπεία από τις αρρώστιες μας, παρά, τυφλωμένοι από υπερηφάνεια, να σκεπτόμαστε ότι μετά από ένα χρόνο θα γίνουμε άξιοι να κοινωνήσουμε ...»  

Άνοιξη !