Ό,τι φαίνεται κοντά στο Θεό για τούς ανθρώπους, μπορεί να είναι πολύ μακριά από το Θεό στα μάτια του Θεού, και ασφαλώς ο Θεός δεν νιώθει κοντά του τον καθωσπρέπει άνθρωπο με την εξωτερική ευσέβεια και με την βεβαιότητα του δικαιωμένου. . . . 
          Γιατί άραγε ο Χριστός βλέπει τούς τελώνες  και τις πόρνες να είναι πιό κοντά στο Θεό από τούς "δικαίους" ; . . Γιατί εκείνοι ξέρουν ότι είναι μακριά από το Θεό, ξέρουν πώς βρίσκονται στην εξορία και μπορούν να αισθανθούν την ανάγκη  να επιστρέψουν, ενώ οι ¨"δίκαιοι" πιστεύουν στη δικαιοσύνη τη δικιά τους  και γι' αυτο δεν υποτάσσονται στη δικαιοσύνη του Θεού και δεν αισθάνονται την ανάγκη καμιάς επιστροφής.
        Τα μάτια δύο παιδιών της Εκκλησίας, που βλέπουν όπως τα μάτια του Θεού, μας βοηθούν να δούμε τούς τελώνες και τις πόρνες όπως βλέπει εκείνος.  
Ο πρώτος είναι ο Παπαδιαμάντης και ο δεύτερος ο Ντοστογιέφσκυ.  Η αμαρτωλή γυναίκα του Παπαδιαμάντη είναι η Χριστίνα, η δασκάλα που συζούσε χωρίς στεφάνι με τον κοματάρχη τον Παναγή Ντεληκανάτα και την οποία ο Παπαδιαμάντης περιγράφει ως εξής :

                   
                           π. ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΦΑΡΟΣ, "ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ" εκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ