Όταν ο πατήρ Σιλουανός έγινε οικονόμος . . . είχε στις διαταγές του διακόσιους περίπου εργάτες.  Το πρωί επισκεπτόταν τα εργαστήρια και έδινε σε γενικές γραμμές υποδείξεις στούς αρχιεργάτες.  Έπειτα επέστρεφε στο κελλί του, να κλάψει "για το λαό του Θεού".  Η καρδιά του πονούσε για τούς εργάτες και έχυνε δάκρυα για τον καθένα τους :
        "Να, ο Μιχάλης.  Άφησε τη γυναίκα και τα παιδιά του στο χωριό και εργάζεται εδώ για λίγα γρόσια.  Πώς να αισθάνεται τόσο μακριά από το σπίτι του, χωρίς να βλέπει τη γυναίκα ούτε τα αγαπημένα του παιδιά...  Νά, ο Νικήτας.  Μόλις παντρεύτηκε και εγκατέλειψε τη νεαρή έγκυο γυναίκα του και την ηλικιωμένη μητέρα του...  Τί ένιωσαν τάχα, όταν αποχωρίζονταν από τον νεαρό αγπημένο γιό και άνδρα ; ...  Να, ο Γρηγόρης.  Εγκατέλειψε γέρους γονείς, νέα γυναίκα και δυό μικρά παιδιά και ήρθε εδώ να εργασθεί για ένα κομμάτι ψωμί.  Τί θα εξοικονομήσει εδώ ;... Τί φτώχεια θα είχαν, για να αποφασίσουν να εγκαταλείψουν όλους τους δικούς τους ...  Σε ποιά φοβερή στέρηση και θλίψη ζεί όλος αυτός ο λαός ... Νά, ο Νικόλας.  Παιδί ακόμη ... Με πόση λύπη θα τον έστειλαν οι γονείς του τόσο μακριά σε ξένους ανθρώπους, για να πάρει ένα φτωχό μεροκάματο ...  Πόσο θα λυπάται η καρδιά των γονιών του ... Ω, σε τί φτώχεια και παθήματα ζει ο λαός! ...  Και όλοι είναι σαν απολωλότα πρόβατα.  Μαθαίνουν κάθε είδους διαστροφές, γίνονται άγριοι, σκληροί ..."
        Έτσι έλεγε ο μακάριος Γέροντας και η καρδιά του έπασχε για όλους τους φτωχούς.  Χωρίς αμφιβολία έπασχε περισσότερο από τους ίδιους, γιατί αυτός έβλεπε στη ζωή τους  και όσα οι ίδιοι αγνοούσαν.

ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ  ΣΑΧΑΡΩΦ, "Ο Άγιος Σιλουανός, ο Αθωνίτης" εκδ. Ι.Μ. Τ.Προδρόμου, Έσσεξ.