Μέσα τὴν Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι ὁ Θεάνθρωπος,  ὅλα εἶναι κοινωνία ζωῆς καὶ ἀγάπης.   Ὁ ἄνθρωπος λυγίζει μπροστά στὴ χάρι τῆς ταπεινώσεως καὶ τὴ θυσία τοῦ Θεανθρώπου. Σιωπᾶ καὶ ἀκούει Αύτόν πού κάνει φανερὰ τὰ ἀφανῆ καὶ παρόντα τὰ μέλλοντα. Οὔτε ἡ ζωή χωρὶς Αὐτόν ἐχει νόημα.  Οὐτε ὁ θάνατος εἶναι απειλή.  Δι’Αὐτοῦ ἡ ζωή ἁγιάζεται καὶ ὁ θάνατος «τεθανάτωται».

Ἀρχιμ. Βασίλειος,  Προηγούμενος Ἰ. Μ. Ἰβήρων