Θα έχεις αναρωτηθεί αρκετές φορές γιατί ο Θεός δεν χρησιμοποιεί τις δυνάμεις Του για να είναι λογικά παρών στις ανθρώπινες ψυχές στο βαθμό που Εκείνος θα επιλέγει και  οποιαδήποτε στιγμή θελήσει.  Όμως τώρα μπορείς  να συνειδητοποιήσεις πως τα δύο όπλα του Θεού που η ίδια η φύση του σχεδίου Του, Του απαγορεύει να χρησιμοποιήσει, είναι οι έννοιες Ακατανίκητος κα Αναμφισβήτητος. Το να παρακάμψει απλά την ανθρώπινη θέληση (θα αρκούσε απλά και μόνο η αίσθηση της παρουσίας Του στον πιο μικρό βαθμό)  θα ήταν για Αυτόν άχρηστο. Δεν μπορεί να «βιάσει».  Μπορεί μόνο να «φλερτάρει».  Αφού  η πρόθεσή Του είναι να φάει το κέικ και ωστόσο  να το έχει ακέραιο. Τα πλάσματα πρόκειται να γίνουν ένα μαζί Του, ωστόσο την ίδια στιγμή θα παραμείνουν οι εαυτοί τους. Ο σκοπός  Του δεν είναι να τους ακυρώσει απλά ή να τους αφομοιώσει. Είναι προετοιμασμένος να κάνει κάποια υπέρβαση στην αρχή. Θα ξεκινήσει με κάποια αμυδρή αίσθηση της παρουσίας Του η οποία θα μοιάζει σημαντική για αυτούς, με κάποια συναισθηματική γλυκύτητα, και μια ευκολία στην αντιμετώπιση των πειρασμών. Ποτέ  όμως δεν επιτρέπει την κατάσταση αυτή να συνεχιστεί για πολύ. Αργά ή γρήγορα απομακρύνει, τουλάχιστον από την συνειδητή εμπειρία τους,  όλη αυτή την υποστήριξη και τα κίνητρα. Αφήνει το πλάσμα να σταθεί στα πόδια του, να ολοκληρώσει ορμώμενος  μόνο από τη θέλησή του, καθήκοντα που έχουν χάσει κάθε απόλαυση…

        Εκείνος  θέλει να μάθουν να περπατάνε και επομένως πρέπει να απομακρύνει από αυτούς το χέρι Του.  Και αν έστω και μόνο η θέλησή να περπατήσουν είναι παρούσα, Εκείνος είναι ευχαριστημένος ακόμα και όταν οι άνθρωποι πέφτουν.  

C.S. LEWIS