ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΩΝ

Μέσα απ' τον ασημένιο διάκοσμο,

Τα δέντρα τα ολοστόλιστα,

Που φέρουν τ' όνομά Σου,

Τα "ρεβεγιόν", με νόημα από καιρό αλλαγμένο,

Τα δώρα με την βέβαιη ανταπόδοση,

Και των θεολόγων και σοφών

Τις βαθυστόχαστες, τόσο συχνά δυσνόητες

Τις διατριβές, περί τη σάρκωσή Σου,

Όπως και μέσα απ' τη  φτιαχτή χαρά

Που μας πρεσάρουνε στο νου

Τα τερατώδη μήντια της ενημέρωσής μας

Με πανηγύρια πληκτικά, χιλιοξαναπαιγμένα,

Εχάσαμε της Γέννας Σου το γεγονός,

Της φάτνης Σου την ήρεμη αγωνία,

Που την πραϋνουν άγγελοι, με ύμνους θεϊκούς,

Κι όπου ποιμένες αγραυλούν, με θάμπος στη ματιά τους

Όντας οι πρώτοι μάρτυρες, σ' ένα μυστήριο νέο!

Βέβαια, στις ήσυχες της αυτοκριτικής μας τις στιγμές, 

Το βλέπουμε Χριστέ,

Δυνάμεις έξω απ' εμάς, μα με την ανοχή μας,

Στο θόρυβο μας οδηγούν, ν' ακυρωθεί το θαύμα:

Το θαύμα της αγάπης Σου,

Απ' όπου γεννηθήκαμε,

Και που στην εξορία μας,

Όπως το υποσχέθηκες, ήρθες να μας θυμίσεις ...

Γι' αυτό, και φέτος, στης Γέννησής Σου τη γιορτή,

Διώξε μακριά το μάταιο,

Και κάνε μας το θαύμα Σου, αυτό ν' αποζητούμε.

                                       Ημερολόγιο ενός Ταξιτζή