ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ είναι οι δημιουργοί της κόλασης στην οποία ζούμε.

ποιότητα σκέψης και ζωής , Ροδίτης Άντης , πίστη Χριστιανών , πανεπιστήμιο

 Δημιουργήθηκε : 11 Οκτωβρίου 2020

Συγγραφέας: Ροδίτης Άντης

Οι Αζέροι με τους Τούρκους επιτίθενται στους Αρμένιους για να συμπληρώσουν ό,τι άφησαν πίσω στην προηγούμενη γενοκτονία. Το Ισραήλ που υπέστη γενοκτονία υποστηρίζει τους γενοκτόνους. Στην Κύπρο ο Ερντογάν προχωρεί βήμα με βήμα στην ολοκλήρωση της κατάκτησης του ’74.

 

Οι υπερδυνάμεις, ο ΟΗΕ, η ΕΕ μασούν τα λόγια τους. Τα ΜΜΕ εκθέτουν τις απόψεις των… αντιμαχομένων και μετά παν για ύπνο. Αύριο θα πουν τα ίδια. Μετά θα μετρήσουν νεκρούς και αγνοούμενους, θα μας ανακοινώσουν τους αριθμούς με ακρίβεια «σοβαρότητα και εγκυρότητα» και θα μείνουν ικανοποιημένοι. Έπραξαν το καθήκον τους.

 

Εσείς, αχρείες πόλεις των ιδιοτελών ανθρώπων,

 

εσύ, άθλια γενιά των διαφωτισμένων ανθρώπων,

 

άνθρωποι χαμένοι στους λαβυρίνθους

 

της επιτήδειας ευφυίας σας,

 

εσείς οι ξεπουλημένοι στους προσπορισμούς

 

των εφευρημάτων σας:

 

Σας έδωσα χέρια, μα τ’ αποστρέφετε από τη λατρεία.

 

Σας έδωσα μιλιά, την εξαντλείτε σε κουβεντολόγια.

 

Σας έδωσα Νόμους, μα εσείς στήσατε Επιτροπές

 

να διαβουλεύεστε ατελείωτα.

 

Σας έδωσα χείλη να εκφράζετε φιλία,

 

σας έδωσα καρδιά κι εσείς της αναθέσατε

 

ν’ ανταποδίδει την απιστία.

 

Σας έδωσα τη δύναμη να επιλέγετε

 

κι εσείς πηγαινοέρχεστε από τις μάταιες κερδοσκοπίες

 

στις απερίσκεπτες ενέργειες.

 

Είναι πολύ το διάβασμα που κάνετε,

 

πλην του Λόγου του Κυρίου.

 

Πολλά οικοδομείτε, πλην του Οίκου του Θεού.

 

Όχι μια εκκλησία, μα ένα σπίτι από γύψο

 

και στέγη με λαμαρίνες θα μου φτιάξετε,

 

να το γεμίσω μ’ ένα σκουπιδαριό εφημερίδε

 

 

 

Στίχοι του T. S. Eliot, από το ξεχασμένο έργο του Ο Βράχος, The Rock. Από το 1931 έγραφε ο Έλιοτ: «Ο Κόσμος δοκιμάζει, στην εποχή μας, να δει κατά πόσο μπορεί να παραμείνει πολιτισμένος χωρίς τον Χριστιανισμό. Το πείραμα αυτό θα αποτύχει· εμείς, όμως, πρέπει να διατηρούμε την Πίστη ζωντανή μέσα στους σκοτεινούς αιώνες που έρχονται, να προσβλέπουμε στην ανανέωση του πολιτισμού, και στη σωτηρία του από την αυτοκτονία».

 

Οι «σκοτεινοί αιώνες» ήρθαν, είναι εδώ, τους είδαμε και τους είδε κι ο ίδιος ο Έλιοτ, και συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να είναι μαζί μας, ποιος ξέρει για πόσο ακόμα καιρό και με ποιο τέλος.

 

Στο μεταξύ «χαμένοι στους λαβυρίνθους των διαφωτισμένων ανθρώπων» και στα «κουβεντολόγια» των Επιτροπών και των Συμβουλίων, των Συνελεύσεων, των Συσκέψεων και των Διασκέψεων «διαβουλευόμαστε ατελείωτα», θεωρώντας ότι υπηρετούμε τη δικαιοσύνη με τον να χαρίζουμε «γενναιόδωρα» ίσο χρόνο στα ΜΜΕ στους σφαγείς και στους σφαγμένους για να… πουν τις «απόψεις» τους!!

 

 

Φτάσαμε σ’ αυτή την τραγική γελοιότητα όχι μόνο παραμερίζοντας το πρότυπο της σωτηρίας μας, όπως μας προειδοποίησε ο ποιητής του αιώνα, αλλά προσπαθώντας κιόλας να διασύρουμε το πρότυπο και να το εξευτελίσουμε με τον χειρότερο τρόπο για να δικαιολογήσουμε τις αυτοκτονικές επιλογές μας.

 

Πρωτοπόροι και συμπαραστάτες στην πορεία προς την αθεΐα και την αυτοκαταστροφή, επικεφαλής των «διαφωτισμένων» είναι τα πανεπιστήμια του εξωτερικού και ακολουθούν θλιβεροί μιμητές τα δικά μας.

 

Μόνο οι ποιητές ξέρουν την αλήθεια. Και ο Οδυσσέας Ελύτης μάς το είπε ξεκάθαρα: «θα ήθελα να φωνάξω ‘αλίμονό μας από τα Πανεπιστήμια, που τα τρωκτικά τους ροκανίζουν κιόλας τα βάθρα της Ελλάδας’, αν δεν φοβόμουνα ότι θα με κλείνανε μέσα»!

 

Ένας δικός μας Έλλην, όμως, πλήρως «διαφωτισμένος» εξέχων πανεπιστημιακός κι αυτός, παρουσιάζεται σήμερα, μαζί με τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Κύπρου (αν είναι ποτέ δυνατόν) ως ο κύριος υπερασπιστής των ακελικών αποδομητών του χριστιανικού μας πολιτισμού, στο όνομα της… ελευθερίας του λόγου!

 

 

Στην ουσία το Πανεπιστήμιο και οι προστατευόμενοί του λογοκρίνουν διασύροντας τον Λόγο της σωτηρίας μας, τον λόγο του Ιησού Χριστού, που θέσαμε ως βάση του πολιτισμού και της σωτηρίας μας μετά το αρχαιοελληνικό αδιέξοδο.

 

Αποθέτουν τώρα οι «προοδευμένοι» πανεπιστημιακοί και οι «ανεπτυγμένοι» καλλιτέχνες μας τη σωτηρία μας στην καπατσοσύνη του νου μας, «χαμένοι στους λαβυρίνθους της επιτήδειας ευφυίας τους», κατά τον Έλιοτ. Γι’ αυτό και ο «δικός» τους «Χριστός», λέει ο εξέχων πανεπιστημιακός, είναι: «η απεριχώρητη αλήθεια που ανασκάπτει συνεχώς το ον, το ‘συμβάν’ που αποδομεί ότι η ανθρώπινη φιλαυτία κατασκευάζει, το διαρκές σκάνδαλο που ανατρέπει τη συμβατική ιεράρχηση των αξιών και μαστιγώνει τους εμπόρους του Θεού»!

 

 

Πρόκειται για την πλήρη σύγχυση, αυτήν ακριβώς που καταδικάζει ο Ελύτης αποκαλώντας τα πανεπιστήμια «τρωκτικά που ροκανίζουν τα θεμέλια της Ελλάδας». Της χριστιανικής, βέβαια, Ελλάδας, που έχοντας «ανασκάψει» μάταια με τον αρχαίο της πολιτισμό το άπειρο, παραδέχτηκε τον Χριστό ως πρότυπο σωτηρίας της. Οι πανεπιστημιακοί μας, όμως, θύματα του δυτικού πολιτισμού, που δεν εννόησε ποτέ στην ουσία του τον ελληνικό, παρακάμπτουν τον αληθινό Χριστό και τον αντικαθιστούν μ’ ένα δικό τους που… δουλειά του είναι να συνεχίσει την… «ανάσκαψη» του ανέσκαπτου απείρου. Ονομάζουν τον Χριστό… επιστήμονα. Συγχύζουν τον αληθινό Χριστό με τις ανθρώπινες αδυναμίες των ταγών της Εκκλησία Του και συνεπικουρούν στην αποδόμηση Του (λες και είναι και ο Ιησούς ένα από τα κατασκευάσματα της «ανθρώπινης φιλαυτίας») υποστηρίζοντας «καλλιτέχνες» που διασύρουν τη μορφή Του.

 

Αν αυτή η σύγχυση του ρόλου του Ανθρώπου μέσα στον Παράδεισο που το δόθηκε από τον Θεό, δεν είναι αυτούσιο το προπατορικό αμάρτημα, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι.

 

 

Το μέγεθος της εκτροπής εικονογραφείται κάλλιστα με τις ακαδημίες (έχουμε κι εμείς τώρα μία) «Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών». Μια πρώτη διόρθωση στη δική μας πολιτισμική πορεία (έστω μέσα στο χάος του αλλοπρόσαλλου δυτικού πολιτισμού) θα ήταν να ονομάζαμε τη δική μας «Ακαδημία Γραμμάτων, Τεχνών και Επιστημών». Έτσι θα βάζαμε τα πράγματα στη θέση τους. Γιατί η ποίηση είναι πάντα πρώτη, στην υπηρεσία του πρώτιστου των ποιητών, ανθρώπου και Θεού, Ιησού Χριστού.

 

 

 

Άντης Ροδίτης

ΠΗΓΗ : enoriako.info/άρθρα γενικού ενδιαφέροντος